Włodzimierz Padlewski (1903-2007) był absolwentem Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej. Studiował na tej uczelni w latach 1925-1934 (pracę dyplomową przygotowywał pod kierunkiem Rudolfa Świerczyńskiego). Jego kolegami ze studiów byli między innymi Jerzy Hryniewiecki i Zbigniew Karpiński. Jak wspomina sam Padlewski, fascynowali się wówczas nową architekturą, pozostawali pod wrażeniem Le Corbusiera i Gropiusa. Te inspiracje widać w pracy dyplomowej Padlewskiego (plany nowoczesnego hotelu górskiego, 1934) i w jego projekcie bloków typowych dla ZUS (1937). Od architektury bardziej interesowało go jednak wnętrzarstwo i wzornictwo. W 1936 roku, wspólnie z Janem Bogusławskim, Niną Jankowską, Markiem Leykamem, Piotrem Marią Lubińskim i Stefanem Siennickim, założył Studium Wnętrz i Sprzętu. Grupa młodych warszawskich architektów zajmowała się nie tylko projektowaniem mebli, ale także aranżacją wnętrz. Istotna była dla nich relacja między meblem, wnętrzem i architekturą. Pisali o zespoleniu i zjednoczeniu tych elementów, o ich organicznym związku. W swoich realizacjach łączyli funkcjonalność z komfortem i prostotę z dekoracyjnością. Posługiwali się formami bauhausowskimi („rurkowe” krzesła), a jednocześnie chętnie zestawiali motywy Streamlined Style (zaokrąglone narożniki) i stylizacje typowe dla nowego regionalizmu (podkreślanie naturalnych materiałów). Te kompozycje uzupełniali rzeźbami nawiązującymi do klasycyzmu, kominkami o archaicznej kamiennej obudowie, a także tkaninami, szkłem i ceramiką.Włodzimierzowi Padlewskiemu rozgłos przyniosła współpraca z Andrzejem Pronaszką przy projektowaniu nowoczesnych mebli do Zameczku w Wiśle (1930). Pod koniec lat 30. Padlewski był już wziętym „dekoratorem”. Projektował wnętrza w warszawskich kamienicach i willach bogatej inteligencji, arystokracji i burżuazji. Niestety jego najlepsze przedwojenne dzieła, na przykład garsoniera Marii Róży hr. Tarnowskiej w Warszawie (1931, przy ulicy Chopina 16), nie przetrwały wojny i PRL-u. Dziś znamy je jedynie ze zdjęć w „Arkadach”.Książka pokazuje, że Padlewski był twórcą wszechstronnym, kontynuującym tradycję niemieckiego Werkbundu. Zajmował się nie tylko aranżacją wnętrz, ale także grafiką reklamową i wystawienniczą. Tworzył ilustracje do „Bluszczu” i „Skamandra”. Był autorem wnętrz kilku pawilonów Powszechnej Wystawy Krajowej w Poznaniu w 1929 roku. Osiem lat później zaprojektował stoisko firmy E. Wedel w pawilonie polskim na paryskiej wystawie światowej. Nadzorował rządowy program normalizacji mebli biurowych. Był „radcą architektonicznym” w fabryce wagonów Lilpop, Rau i Loewenstein, gdzie projektował między innymi luksusowe salonki.Po wojnie związał się z Trójmiastem. Nadal zajmował się wnętrzarstwem; specjalizował się w wystroju sklepów. Podobnie jak przed wojną, architektura była mniej ważną częścią jego działalności twórczej. Mimo tego, po Odwilży, zbudował między innymi wrightowską willę przy ulicy Żeromskiego 27 w Sopocie (1958-1961) i minimalistyczny blok przy ulicy Pięknej 16 w Warszawie (1959). Pod koniec lat 50. koncentrował się przede wszystkim na pracy dydaktycznej. Wykładał w gdańskiej Akademii Sztuk Pięknych. Był też kierownikiem Katedry Projektowania Mebla w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Sopocie.Monografia Włodzimierza Padlewskiego to niezwykle cenna praca. Jest nie tylko historią zapomnianego polskiego architekta i dizajnera, wiele również dowiemy się z niej na temat międzywojennego polskiego wzornictwa. Dzięki zastosowaniu metody badawczej oral history, umieszczeniu na pierwszym planie narracji samego Padlewskiego, poznajemy atmosferę, jaka panowała na warszawskim wydziale architektury na przełomie lat 20. i 30. oraz w odbudowywanym Gdańsku w latach 50. Bogato ilustrowana, zawierająca prawie 100 zdjęć, publikacja może być ważna także dla współczesnych projektantów. Przybliży im twórczość jednego z „ojców założycieli” polskiego wzornictwa i wnętrzarstwa. - Filip Burno Włodzimierz Padlewski: architektura i sztuka. W roku jubileuszu stulecia urodzin, red. Hubert Bilewicz, Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku, Gdańsk 2008.s. 220Publikacja dostępna jest bezpłatnie na stronie Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku, pod adresem: http://www.asp.gda.pl/Strona_archiwalna_Czerwiec2010/i/pliki-do-pobrania/wydawnictwa/padlewski.pdf
i
