Ta książka potrzebna jest szczególnie dziś, kiedy – jak się okazuje – na architekturze i mieście znają się wszyscy. Nie wiem, czy Rybczyński – urodzony w Wielkiej Brytanii polskiego pochodzenia architekt, pisarz i wykładowca amerykańskich i kanadyjskich uniwersytetów – w to wierzy, czy też nie, ale cierpliwość i dokładność, z jaką przedstawia czytelnikowi poszczególne elementy budynku, każe nazywać jego właśnie wydaną książkę Jak działa architektura. Przybornik humanisty podręcznikiem rozumienia architektury.
Czyli wiary w powszechną wiedzę o niej Rybczyński raczej nie ma, ale nie mówi tego wprost, chowając dydaktykę za eleganckim zwrotem „przybornik humanisty”. Jest to rodzaj usprawiedliwionej pułapki na zawziętych i niedouczonych dyskutantów, którzy nazwy „podręcznik dla początkujących” mogliby nie przełknąć, ale nazwani „humanistami”, książkę przeczytają, ucząc się tego co trzeba. Dowiedzą się wtedy, jak czytać plany budynków, jak pomysł zamienia się w zbudowany konkret, ile możliwości daje coś tak wydawałoby się oczywistego jak ściana, strop i podłoga.
Jest to książka, która dla architekta powinna być literackim uzupełnieniem nieśmiertelnego Neuferta i komputerowych programów budowlanych. Jest to książka, która przypomina, że architektura to coś żywego, a projekt to nie załącznik do faktury, ale początek realizacji budynku, którego oglądanie przez innych wystawi nam świadectwo architektonicznej moralności.
