Janusz Andrzej Włodarczyk był autorem wielu publikacji podejmujących zarówno temat projektowania, jak i postrzegania architektury. Nie do przecenienia jest jego wkład w kształt przestrzenny Tychów, gdzie wspólnie z żoną Bożeną pracował od początku lat 60., specjalizując się w projektowaniu szkół. Śmierć profesora w październiku ubiegłego roku stała się przyczynkiem do wspomnień i refleksji na temat jego twórczości oraz sposobu myślenia o architekturze. Pierwszą książką Janusza A. Włodarczyka, z którą zetknęłam się w swoim zawodowym życiu był podręcznik projektowania architektury mieszkaniowej Żyć znaczy mieszkać.
dyskretnie zaznajamia czytelnika z najważniejszymi dla niego projektami oraz historycznymi aspektami architektury mieszkaniowej, ilustrując swój wywód przykładami twórczości tuzów światowej architektury, domami starożytnymi i współczesnymi budowanymi rękoma prowincjonalnych inwestorów, eksperymentami formalnymi oraz typologią budownictwa mieszkaniowego. Udowadnia tym samym tezę, że ideę mieszkania każdy może mieć różną w zależności od potrzeb, możliwości finansowych, poczucia estetyki, a także miejsca urodzenia, szacunku dla tradycji i osiągnięć poprzedników.
Dla studentów oraz młodych adeptów książka profesora była dowodem na złożoność projektowania i wielowątkowość architektury, uczącym zarówno pokory, jak i pokazującym różnorodność możliwości w podejściu do zawodu.
