Na wysokości ul. Karowej i Okrzei powstanie nowy most, przeznaczony wyłącznie dla pieszych i rowerzystów. Projekt przeprawy opracowało biuro Schuessler-Plan Inżynierzy.
Podstawowym materiałem zaproponowanym w koncepcji jest korten. Na trasie mostu przewidziano kilka platform widokowych o nawierzchni wykończonej drewnopodobnym kompozytem.
Nowy most, o długości ponad 400 metrów, ma przybliżyć Pragę do centrum, łącząc rewitalizowane obecnie obszary prawobrzeżnej Warszawy z bulwarami wiślanymi po lewej stronie. Jego koncepcję wyłoniono w międzynarodowym konkursie zorganizowanym przez władze miasta. Autorzy zwycięskiej pracy zaprojektowali obiekt o konstrukcji belki ciągłej, podpartej na przyczółkach oraz pięciu filarach. Aby zadaną długość przeprawy zrealizować w sposób możliwie ekonomiczny, zaproponowali znaczne rozpiętości przęseł bocznych. Ustrój nośny, zaprojektowany jako konstrukcja w całości stalowa, ma postać hermetycznie zespawanego dźwigara skrzynkowego o zmiennej wysokości zwiększającej się ku podporom. Oparty jest na masywnych żelbetowych tarczach filarowych, z których trzy posadowione są w korycie Wisły, a dwa kolejne po wschodniej stronie szlaku żeglugowego, w oddzielonej wałem strefie wody płytkiej. Aby spełnić wymogi co do wysokości nad lustrem wody w świetle przęsła, konieczne było zastosowanie ustroju nośnego o znacznej smukłości, przy uwzględneniu obciążeń statycznych i szerokości powierzchni komunikacyjnej. Dlatego w przęśle głównym dźwigar musiał znaleźć się nad pomostem; zaprojektowano go jako jednopylonowe, stalowe podwieszenie od strony wschodniej – tłumaczą autorzy.
Marmur karraryjski w Rzymie, wapień portlandzki w Londynie czy „kamień paryski” w Paryżu – historie wielu europejskich stolic można odczytać poprzez przyglądanie się materiałom, z których zostały zbudowane. W drugiej połowie XX wieku Warszawę również zaczął wyróżniać jej unikalny materialny charakter: miasto zostało odbudowane z gruzu – mówi Adam Przywara, kurator wystawy.
Architektura budynku jest odzwierciedleniem modułowej struktury mieszkań oraz ich nietypowego na rynku warszawskim dwupoziomowego układu – o realizacji pracowni Pole Architekci pisze Krzysztof Mycielski.
Obiekt jest świetnym przykładem współpracy architektów z różnych pracowni z inwestorem, który jasno określał swoje cele na kolejnych etapach projektowych. Varso Tower mimo dużej wysokości nie zdominowało otoczenia. Sprytnie zaprojektowane podziały elewacji optycznie zmniejszają budynek, przez co wpasowuje się on w skalę miasta – o realizacjach pracowni Foster + Partners i HRA Architekci pisze Agnieszka Kalinowska-Sołtys.
Czy dobra jakość projektu architektonicznego wystarczy do złagodzenia ewidentnej porażki planistyczno–urbanistycznej? Rozwiązania przyziemia północnego frontu Varso Place poprawiają co prawda jakość lokalnej przestrzeni publicznej, jednak skala nowej zabudowy jest wręcz destrukcyjna dla skali ulicy, a niespójne z kontekstem skosy elewacji wprowadzają niepokój w śródmiejską lokalność.
Projekt nowego gmachu dla Ministerstwa Spraw Zagranicznych opracowało biuro DA Dziuba Architekci. Pięciokondygnacyjny budynek o przeszklonych elewacjach przesłoniętych żyletkami z piaskowanego betonu stanie w sąsiedztwie głównej siedziby resortu przy al. Szucha.
Sinfonia Varsovia wraz z instytucjami partnerskimi pracuje nad pierwszą operą warszawską. Libretto oparte będzie na książce „Najlepsze miasto świata” Grzegorza Piątka.
