Ponad dwustutysięczna Częstochowa to ofiara reformy administracyjnej z minionego wieku, po której usunęła się w cień kosztem większych ośrodków wojewódzkich. Czas na element układanki urbanistyczno-społecznej, który stanie się asumptem do zmian. Czas na falę odświeżającą przestarzałe i zastane struktury. Elastyczną przestrzeń, która idzie za ideą wzmacniania więzi społecznych przez tworzenie otwartej formy struktur. Architektura połączeń, ciągłości, kontaktu, architektura niesiona na Fali Dialogu.Idea niniejszego projektu wywodzi się z toposu demokracji. Pagórkowate wzgórza w starożytnej Grecji były miejscami spotkań obywateli podczas debat. To tu rodziły się nowe pomysły i podejmowano ważne decyzje, mające wpływ na bieg wydarzeń. Z tego powodu symboliczne ukształtowanie terenu helladzkich wzgórz kojarzy nam się z publicznym dialogiem. Charakterystyczną rzeźbę terenu odwzorowują miękkie linie architektury placów i stropów. Zawiesza to architekturę i otoczenie w przestrzeni wzajemnych relacji, gdzie sinusoidalnie wzrastające wzgórza zaglądają z przestrzeni placu do wnętrz liniowego obiektu. W odróżnieniu od placów z polskich starówek, przestrzeń placu oferuje użytkownikowi metaforę prawdziwej natury życia w społeczeństwie – pogmatwanego i krzywoliniowego. Wielopoziomowość układu kreuje przestrzenie ułatwiające kontakty międzyludzkie. Każdy znajdzie tu przestrzeń dla siebie.
i
Z formuły płynnej linii wymyka się mocno geometryzujące opakowanie przestrzeni budynku. Nie oddziela to architektury od otoczenia, lecz tworzy stan napięcia między sztywną elewacją, a powierzchnią placu. Bryłę definiuje charakterystyczny parametr długości - 260 m. Dominujący wymiar w odniesieniu do skali człowieka, bez względu na miejsce w którym się znajdujemy, sprawia wrażenie imponującego. Lewitująca 6 m nad powierzchniową ziemi bryła podtrzymywana jest na modernistycznych słupach żelbetowych utrzymujących całą konstrukcję. Z perspektywy przechodnia zaprojektowana elewacja będzie postrzegana jako jednolita, nieskończona struktura złożona z pionowych elementów. Dopiero na poziomie detalu poliwęglanowe panele montowane na siłownikach w dwóch rzędach tworzą podwójną fasadę odporną na akustyczną problematykę związaną z ruchem kolejowym oraz przepuszczalnością światła do wnętrza. Rozwiązanie to zapewnia komfortowe warunki wewnątrz budynku do pracy i relaksu.Miasta dwudziestego pierwszego wieku charakteryzują się dynamicznym rozwojem wszystkich dziedzin życia człowiek, co za tym idzie żądni bodźców użytkownicy stawiają coraz większe wymagania przed twórcami. Dlatego projekt oddaje płynnie dryfujące piętra do władzy użytkownikom. Podróż po układzie funkcjonalnym naszego budynku zaczynam od holu głównego, który mieści się w północnej strefie budynku. Najbliżej wejścia znajduje się strefa ekspozycji, która jest bezpośrednim przedłużeniem przestrzeni holu. Strefę podziemną wieńczy płynna płyta placu. Głowna część budynku lewitująca nad placem połączona jest ze strefą podziemną czterema klatkami schodowymi. W tym płynnym układzie użytkownicy mają pełną dowolność w wykorzystywaniu przestrzeni bez przywiązania do programu. Układ został podzielony na 5 stref: salę wielofunkcyjną do 250 osób, strefę coworkingu, mediatekę oraz sale rękodzieła - modelarnie. Kubaturę głównych funkcji narzuca zewnętrzna forma budynku, przestrzenie mają charakter liniowy. Z pomieszczeń zapewniono wizualny kontakt z zewnętrzem, gdzie inteligentna fasada filtruje ilość promieni słonecznych oraz kadruje kolejowy krajobraz.
Specjalny NEWSLETTER STUDENCKI „Architektury-murator”co miesiąc nowa porcja architektonicznych newsów z Polski i ze świata!
