i
Czy wiedzieli Państwo, że u progu epoki renesansu, na przełomie XV i XVI wieku, Wrocław dorównywał wielkością Pradze i Norymberdze, a przewyższał Wiedeń, Frankfurt, Berlin, Kraków czy Gdańsk?- pyta badaczka, zachęcając do przyjrzenia się historii miasta. U końca XV stulecia Wrocław był miastem ukształtowanym, z ustalonym typem zabudowy i zaspokajającymi potrzeby mieszkańców budowlami miejskimi. Nie było potrzeby wznoszenia nowych, wielkich kościołów ani obiektów użyteczności publicznej, jednak zmieniające się mody artystyczne i coraz bardziej znaczący wpływ kultury włoskiej sprawiały, że stare budynki zaczęto modernizować. W wielu wypadkach najwyraźniejszą zmianą było przekształcenie dekoracji, z zastosowaniem nowych motywów. Powstawały jednak także nowe obiekty, przede wszystkim domy zamożnych kupców, jak rezydencja Heinricha Rybischa. Na zmianę wyglądu miasta wpłynęła silnie modernizacja większych obiektów: wymiana hełmów w wieżach kościelnych, a przede wszystkim w wieży ratuszowej. Mniej może efektowna, ale dla funkcjonowania miasta równie istotna zmianą było wybrukowanie miejskich ulic.Wczesny renesans był dla miasta okresem rozkwitu; dzięki korzystnemu położeniu u zbiegu handlowych szlaków rozwijał się handel, a coraz bogatsi i lepiej wykształceni mieszczanie opłacali znakomitych artystów. Pomimo przejścia Wrocławia w 1526 roku pod panowanie katolickich Habsburgów, zasadnicze znaczenie dla przemian w sztuce miała reforma protestancka wprowadzona w latach 20. XVI wieku. Renesansowy Wrocław30.01.2013 (środa), 12.15. Muzeum Architektury we Wrocławiuul. Bernardyńska 5, Wrocławwstęp wolny
