| Nazwa obiektu | Pokój na lato – pawilon tymczasowy przy Muzeum Powstania Warszawskiego |
| Adres obiektu | Warszawa, ul. Towarowa |
| Autorzy | H2 Happach architekci, architekci Marlena Happach, Marek Happach |
| Współpraca autorska | architekt Jakub Róziewicz |
| Inwestor | Muzeum Powstania Warszawskiego |
| Powierzchnia zabudowy | 181.0 m² |
| Kubatura | 271.0 m³ |
| Projekt | 2015 |
| Data realizacji (koniec) | 2015 |
| Koszt inwestycji | 200 000 PLN, w tym koszt wyposażenia i programu kulturalnego |
Założenia autorskie
Pokój na lato to sezonowa struktura powstała przy Muzeum Powstania Warszawskiego, od strony ulicy Towarowej. Obiekt służy jako letnia kawiarnia i przestrzeń plenerowych działań muzealnych. Organizowane są tam warsztaty, koncerty i pokazy filmów. Drewniana konstrukcja, składająca się z ażurowych altan, pokładów, schodów i kładki, przekracza dwa mury – ten otaczający teren muzeum i Mur Pamięci, na którym wyryte są nazwiska poległych. Szeroki pas zieleni na skarpie odgradza siedzibę instytucji od ulicy Towarowej, przez co cały kompleks wydaje się jakby odwrócony tyłem od miasta. Letni pawilon jest zapowiedzią planowanej rozbudowy zespołu w tym kierunku. Jego forma podkreśla podział na strefę sacrum i profanum, którą wyznacza Mur Pamięci.
Pokój na lato realizuje lżejszy program, w antytezie do poważnych, rocznicowych wydarzeń i wojennej martyrologii, co podkreśla już sama jego nazwa. Jednocześnie zawieszona nad murem kładka łączy obie strefy i pokazuje, jaki potencjał może mieć wprowadzenie wejścia do muzeum i zaaranżowanie nowej przestrzeni publicznej od strony ulicy Towarowej. Drewniana konstrukcja stanowi przy tym nawiązanie do tradycji podwarszawskich letnisk. Wynajęcie pokoju na lato to przecież jeszcze do niedawna najbardziej popularna forma wakacyjnego wypoczynku, praktykowana nawet podczas okupacji. Deskowania i siatkowy hamak przywoływać miały echa świdermajerów. Ale najwięcej refleksji gości budzi kładka – w założeniu neutralna, w rzeczywistości wywołuje duchy przeszłości. Wola, mur, kładka… nie tylko o tragedii powstania warszawskiego nasze miasto wciąż pamięta.
