Co się wydarzyło

Streetcloud: ścieżka aktywności

Street Cloud to internetowa edukacyjno-animacyjna mikrotelewizja kolektywu antyRAMA, popularyzująca tematykę interdyscyplinarnej kultury miejskiej. Celem przedsięwzięcia jest zrozumienie procesów zachodzących we współczesnych miastach. W każdy wtorek i czwartek o godz. 9.00 odbywają się rozmowy m.in. o początkach kariery młodych twórców, przestrzeni miejskiej, smart cities, planowaniu przestrzennym, sztuce w przestrzeni publicznej oraz zjawiskach w kulturze. Obok omówienie tematów, które zostały podjęte ostatnio w ramach cyklu Miastoranek i wnioski twórcy cyklu. (red)

Życie oparte jest na wyborach. Niezależnie czy podejmujemy decyzję, czy uchylamy się od niej, w jakiś sposób umiejscawiamy siebie względem otaczającego świata. Bzdurą jest pojęcie „obiektywnego obserwatora”. To konstrukcja, która ma zapewnić nam bezpieczeństwo. Czy w dobie dzisiejszych wyzwań, związanych z katastrofą klimatyczną, brakiem dobrej jakościowo edukacji i podziałami społecznymi, powinniśmy chować głowę w piasek? Trzeba działać pomimo wszystko. Czy droga jest dobra? Nie wiemy, ale taką wytyczają goście i gościnie Miastoranków.

Ku lepszej architekturze Ewa P. Porębska, redaktorka naczelna „Architektury-murator”, zachęca nas do podejmowania rozsądnych i przemyślanych decyzji w kontekście projektowania. Tego typu podejście przełoży się bezpośrednio na ocenę architektury. Medialne poklepywanie się po plecach i ciche wbijanie szpil nie może być standardem. Rozmawiajmy, dyskutujmy, nie zgadzajmy się – to droga do wykształcenia silnej świadomości architektonicznej, zarówno wśród profesjonalistów, jak i laików, czyli osób, dla których projektujemy. Każdy z nas ma swoje upodobania w kontekście architektury. Jednak jako profesjonaliści powinniśmy stosować jedno najważniejsze kryterium w jej ocenie – uczciwość. Musimy też myśleć o szerokim tle jej powstawania – o czasie, warunkach społecznych czy ekonomicznych – mówiła redaktor naczelna „A-m”.

Moda na kolektywy Hubert Trammer, uczestnik okrągłego stołu programu Nowego Europejskiego Bauhausu UE, daje nam kolejną wędkę, żebyśmy się zaangażowali, działali, tworzyli interdyscyplinarne kolektywy i klastry. Nie zmarnujmy tej szansy. Następnej może już nie być. Na odpowiedzialność kiedyś moda już była. Swego czasu minęła. Teraz bardzo staramy się, żeby wróciła. Oczywiście, jak będzie, to zobaczymy. Jeżeli jest możliwość spotkań i rozmów z ciekawymi ludźmi, powinniśmy z tego korzystać. Nie możemy być pasywni, a przy okazji powinniśmy kierować się też czasem egoizmem – przekonywał Hubert Trammer.

Ujarzmić noc Istnieją dziedziny, gdzie wręcz podaje nam się na tacy możliwość decyzyjności. Jednak są też takie, o których na co dzień nie myślimy, chociaż towarzyszą nam cały czas. Jedną z nich jest temat zarządzania nocą w naszych miastach, o którym mówili Robert Pawlusiński (Instytut Geografii i Gospodarki Przestrzennej UJ) i Piotr Zmyślony (Instytut Gospodarki Międzynarodowej UEP). Skoro mamy czelność zagospodarowywać noc, nie spać, podejmować aktywności, które mogą być niekomfortowe dla innych, to powinniśmy się tym zajmować. Nauka coraz bardziej skupia się na tym, jak żyjemy, jak przeżywamy nasze życie i jaka jest jego jakość. Dostajemy coraz więcej danych, żeby wiedzieć więcej. Wykorzystajmy to – zachęcali.

***

A zatem odpowiedź brzmi: TAK! Zdecydowanie mamy wpływ na otaczającą nas rzeczywistość. Nie bójmy się go używać, bo zrobią to za nas inni. Ale czy wtedy będzie to nasz wybór? Nie do końca… Łukasz Harat

Miasto dla ludzi: polscy eksperci w Gruzji

Fundacja Solidarności Międzynarodowej została powołana w 1997 roku w celu wspierania rozwoju państw przechodzących transformację rynkową. Dziś skupia się na współpracy z krajami Partnerstwa Wschodniego, działając przede wszystkim w zakresie budowania demokracji lokalnej. Na przełomie czerwca i lipca, przy wsparciu ambasady RP w Tbilisi oraz Instytutu Polskiego, fundacja zorganizowała w Gruzji cykl dyskusji na temat inkluzywnego projektowania urbanistycznego. Spotkania z udziałem mieszkańców, aktywistów, a także władz miały miejsce w Tbilisi, Batumi, Kutaisi oraz Zestaponi. Polskimi doświadczeniami dzielili się profesor Czesława Frejlich z Katedry Projektowania Ergonomicznego Wydziału Form Przemysłowych ASP w Krakowie, profesor Jerzy Porębski z ASP w Warszawie oraz redaktor naczelna „A-m” Ewa P. Porębska. Dyskusje prowadziły i podsumowywały Ana Bibilashvili z Gruzińskiego Uniwersytetu Technicznego oraz Justyna Kucuk, kierownik przedstawicielstwa FSM w Gruzji. Ewa P. Porębska przedstawiła m.in. najciekawsze przykłady europejskich przestrzeni publicznych tworzonych w oparciu o różne formy partycypacji mieszkańców, ze szczególnym uwzględnieniem polskich realizacji, by wymieć tylko zagospodarowanie bulwarów w Warszawie, przy planowaniu których utworzono specjalną komisję dialogu społecznego i Centrum Dialogu Przełomy z placem Solidarności w Szczecinie, jedno z niewielu muzeów historycznych w Polsce, które powstało nie w wyniku decyzji politycznej, ale dzięki oddolnej inicjatywie. Czesława Frejlich zaprezentowała projekty wyposażenia przestrzeni publicznych, a Jerzy Porębski omawiał, jak wygląda w praktyce idea konsultacji społecznych i uzgodnienia realizacji z władzami samorządowymi. Szczególny charakter miało spotkanie w poprzemysłowym mieście Zestaponi, wciąż ważnym ośrodku metalurgicznym kraju. Polscy goście opowiadali tam o różnych aspektach rewitalizacji, opierając się na doświadczeniach Wałbrzycha, Łodzi, Warszawy, Gdańska i Nowej Huty. (red)

Czytaj też: Polski projekt w Gruzji! |

Młodzież spotyka się w mieście

VIII edycja konkursu dla młodzieży organizowanego w ramach programu edukacyjnego Kształtowanie przestrzeni spotkała się z dużym zainteresowaniem. 290 uczestników przesłało 142 prace – to trzy razy więcej niż w roku ubiegłym. Mimo że hasło Spotkajmy się w mieście pojawiło się już poprzednio, organizatorzy – Izba Architektów i SARP – uznali, że po długich miesiącach pandemicznych ograniczeń temat nabrał nowego znaczenia i wart jest powtórzenia. Konkurs zwracał uwagę na deficyt miejsc w przestrzeni publicznej przeznaczonych dla młodych ludzi, ale też prowokował, by sami zdefiniowali swoje potrzeby i poszukali sposobów ich zaspokojenia. Powstał cały wachlarz rozwiązań, od skali urbanistycznej po małą architekturę. Pojawiły się pomysły abstrakcyjne, ale też projekty dla konkretnych lokalizacji. Przedstawiono przestrzenie umożliwiające najróżniejsze formy aktywności zlokalizowane wśród drzew i na dachach budynków, jak również tunele i kopuły, w których można odpocząć, plenerowe kino z widownią z basenów jacuzzi, pawilony wielofunkcyjne, instalacje przestrzenne, a nawet adaptację starej willi... W wielu pracach położono nacisk na rozwiązania proekologiczne, kontakt z przyrodą i drugim człowiekiem. Młodzi ludzie zaskoczyli jury dojrzałością propozycji, nieograniczoną wyobraźnią i bogactwem form podania projektów. Mimo że pomysły trzeba było przedstawić na zaledwie jednej planszy, uczestnicy zaprezentowali niezliczone zdjęcia makiet, odręczne rysunki, wizualizacje, rzuty, a nawet identyfikację wizualną dla projektowanej kawiarenki.

Trudne zadanie stanęło przed jury obradującym w składzie: przewodnicząca Anna Kulińska (koordynator krajowy programu Kształtowanie przestrzeni z ramienia IARP), sędzia referent Ewa Szymańska-Sułkowska (podkomisja powszechnej edukacji przy IARP), Beata Bauer (Narodowy Instytut Dziedzictwa), Katarzyna Domagalska (Narodowy Instytut Architektury i Urbanistyki), Jerzy Grochulski (SARP), Alicja Kuczera (Polskie Stowarzyszenie Budownictwa Ekologicznego), Janusz Popardowski (Fakro) oraz sekretarz konkursu Joanna Jaskułowska (podkomisja powszechnej edukacji przy IARP). Ostatecznie przyznano 10 nagród i 9 wyróżnień. W kategorii wiekowej 12-15 lat pierwsze miejsce zajęła Anna Słaboń ze Szkoły Podstawowej nr 2 w Nowym Targu z pracą Nasze miejsce. Nagrodzony okrąg integrujący mieszkańców nasuwa skojarzenie ze Stonehenge. Autorka zespoliła szereg funkcji pozwalających korzystać z przestrzeni osobom w każdym wieku, o różnych zainteresowaniach i temperamentach. W grupie 15-19 lat zwyciężyły Łucja Marcinkowska i Julia Smagowicz z Zespołu Szkół nr 1 w Stargardzie. Autorki zwróciły uwagę na nieużytkowane i zaniedbane, choć kultowe miejsce, jakim jest stargardzki amfiteatr. Do zdegradowanej przestrzeni wprowadziły zieleń, w tym ogród społeczny. Części siedzisk nadały nowe formy, pomyślały też o miejscu na piknik i o niestandardowym placu zabaw, a także o oświetleniu dla poprawy bezpieczeństwa i „fotogenicznej estetyki”. Jedną sekcję pozostawiły bez zmian, jako świadectwo historii miejsca. Laureatki zachęcone sukcesem w konkursie postanowiły zaprezentować swój pomysł szerzej i zawalczyć o wprowadzenie go w życie we współpracy z władzami Stargardu. Katarzyna Gucałło

Czytaj też: Eko Przestrzeń, Eko Pomysł, Eko Ja – konkurs dla uczniów szkół podstawowych i średnich: wyniki |

Krakowscy ambasadorowie

Uroczystości wręczenia dyplomów na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej towarzyszyło w tym roku dodatkowe wydarzenie. Po raz pierwszy specjalnie powołana przez dziekana kapituła przyznała tytuł Ambasadora Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej. To zaszczytne wyróżnienie otrzymali nasi współpracownicy – architekci Piotr Lewicki i Kazimierz Łatak. Jak czytamy na dyplomie, który odebrali nowo mianowani ambasadorowie, tytuł został przyznany za odkrywanie istoty architektury i głoszenie chwały Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej. To wyróżnienie za fenomenalną działalność architektoniczną, stanowiącą dobry przykład dla naszych studentów – dodała, wręczając nominację, profesor Magdalena Kozień-Woźniak, dziekan wydziału. Piotr Lewicki i Kazimierz Łatak studiowali na WAPK w latach 1985-1990, a następnie, w latach 1992-1999, byli wykładowcami tej uczelni. Od ponad trzech dekad prowadzą w Krakowie pracownię pod nazwą Biuro Projektów Lewicki Łatak. Z okazji uroczystości powołania ambasadorów na zlecenie wydziału powstał film zatytułowany Układanie (dostępny w internecie). Prezentuje on kilka wybranych realizacji pracowni BPLŁ – przebudowę Muzeum Książąt Czartoryskich i halę 100-lecia KS Cracovia z Centrum Sportu Niepełnosprawnych w Krakowie, zagospodarowanie terenu wokół Wzgórza Zamkowego w Dobczycach z kładką pieszo-rowerową oraz Młodzieżowe Obserwatorium Astronomiczne w Niepołomicach. W filmie krakowscy architekci opowiadają o przesłankach, które stanowiły punkt wyjścia dla konkretnych rozwiązań projektowych. (red)

Czytaj też: Architektura: studia w Polsce. Jak wyglądają, jak się dostać, gdzie najlepiej studiować architekturę |