Dom studencki w Kampusie Służewiec – wyniki konkursu

Jak czytamy w programie funkcjonalnym załaczonym do regulaminu, budynek miał charakteryzować się rozwiązaniami, które wyznaczą nowy rozdział w projektowaniu domów studenckich w Polsce. Przewidziano, że powierzchnia całkowita obiektu wyniesie 11 800 m². Uczestnicy mieli zaproponować pokoje jedno- i dwuosobowe, a także segmenty składające z dwóch pokoi, łazienki i przestrzeni komunikacji z niewielkim aneksem kuchennym, oraz tzw. mieszkania eksperymentalne, będące połączeniem zalet pokoju w akademiku z zaletami pokoju wynajmowanego „na mieście”. Mając na uwadze skalę nowego akademika, należy go traktować jako obiekt o charakterze „małej wioski” lub „dzielnicy”, co powinno przejawiać się dużą różnorodnością typów przestrzeni mieszkalnej i przestrzeni wspólnych – czytamy w wytycznych.

W jury pod przewodnictwem Wojciecha Koteckiego znaleźli się m.in. prof. UW dr hab. Anna Giza-Poleszczuk, prorektor ds. rozwoju i polityki finansowej Uniwersytetu Warszawskiego oraz architekci Andrzej Alinkiewicz, Dorota Sawicka, Kazimierz Łatak, Ewa Rudnicka, Michał Sikorski i Mariusz Tenczyński.

Pierwsze miejsce zajęła pracownia Projekt Praga, drugie – JEMS Architekci, a trzecie – Analog Piotr Śmierzewski. Poziom konkursu okazał się na tyle wysoki, że sędziowie przyznali również dwa wyróżnienia: biurom 4am Architekci i WXCA. Zespoły Projekt Praga i JEMS zostały zaproszone do negocjacji, w wyniku których wyłoniony zostanie ostatecznie projektant domu studenckiego. Realizacja budynku ma się zakończyć w 2021 roku.

Poniżej publikujemy nagrodzone prace wraz z uzasadnieniami jury.

Praca zespołu Projekt Praga, w składzie: Karolina Tunajek, Marcin Garbacki, Agata Bronisławska, Damian Kasperowicz, Katarzyna Krokos, Malwina Mąka. Joanna Ryżko, Zofia Stachura.

Pierwszą nagrodę przyznano za koncepcję domu akademickiego kreującego wielopoziomową wspólnotę studencką.

Zakomponowana na planie krzyża bryła dobrze wpisuje się w istniejący kontekst otwartych terenów zielonych a w przyszłości stanowić będzie integralny element rozbudowywanego południowego kampusu Uniwersytetu Warszawskiego. Idea „odwróconych” dziedzińców tematycznych, zlokalizowanych między ramionami domu studenckiego i dopełnionych planowaną w przyszłości zabudową, pozwala na oszczędne gospodarowanie przestrzenią współdzieloną z sąsiadami, stając się zalążkiem urbanistyki całego obszaru.

Przyjęty układ funkcjonalno-przestrzenny pozwala uniknąć długich ciągów komunikacyjnych wewnątrz budynku, proponując w zamian typologię opartą o niewielkie, kilkunastoosobowe grupy sąsiedzkie rozłożone wokół wielopoziomowego rdzenia mieszczącego przeplatające się strefy integracji  i wypoczynku oraz kuchnie. Projekt jest udaną próbą odnalezienia kameralnej skali relacji sąsiedzkich i dobrze przemyślanej hierarchii przestrzeni integracji społecznej. Poszczególne jednostki mieszkalne zaprojektowano z dbałością o naturalne oświetlenie oraz atrakcyjność widoków z większości pomieszczeń oferując równorzędne warunki zamieszkania.

Mądrze zastosowane materiały i środki techniczne sprzyjają uzyskaniu niskich kosztów inwestycji, eksploatacji oraz dobremu starzeniu się budynku. Subtelną i bezpretensjonalną architekturę uzyskano skromnymi środkami wyrazu świadczącymi o dojrzałości warsztatu projektowego. Proponowana architektura stanowić będzie  tło celebrujące życie codzienne użytkowników, zamiast być sama w sobie spektaklem. Projektowane przestrzenie wspólne i estetyka są bardzo współczesną propozycją, odpowiadającą potrzebom użytkowników.

Sąd Konkursowy  dostrzega autorski charakter rozwiązań budujących wspólnotę mieszkańców i wierzy, że zrealizowany obiekt ma szansę stać się wzorcowym domem studenckim.

Praca zespołu JEMS Architekci, w składzie: Maciej Miłobędzki, Maciej Rydz, Katarzyna Kuźmińska, Jerzy Szczepanik-Dzikowski, Daria Żabińska, Aleksander Gadomski.

Drugą nagrodę przyznano za wysoką kulturę warsztatu projektowego przekładającą się bezpośrednio na jakość architektury.

Budynek kreuje zwarty blok zabudowy w jednoznaczny sposób wyznaczając pierzeję planowanego w przyszłości placu. Umiejętnie wykorzystano istniejącą topografię terenu wynosząc ogólnodostępną przestrzeń wejściową budynku na poziom publicznego placu i posadawiając ją na podium mieszczącym łatwo obsługiwane funkcje techniczne.

Stworzony wewnątrz kwartału dziedziniec stanowi początek sekwencji kaskadowo na siebie nałożonych, półotwartych przestrzeni wewnątrz budynku. Zlokalizowane na kolejnych kondygnacjach użytkowych wielofunkcyjne obszary integrują wokół siebie mieszkańców poszczególnych pięter jak i łączą je ze sobą, stanowiąc pretekst dla bujnego życia akademickiego.

Walorem pracy jest adekwatny do potrzeb młodego użytkownika, nieformalny charakter mieszkań studenckich osiągnięty dzięki lokalizacji miejsc do spania na podestach podokiennych. Integralną częścią koncepcji wnętrz jest sposób opracowania detalu fasad, choć zastosowane tu rozwiązania jednocześnie podnoszą atrakcyjność mieszkań jak i komplikują nadmiernie realizację budynku.

Proponowana architektura to ciekawa współczesna interpretacja modernistycznej maszyny do mieszkania dedykowanej życiu akademickiemu i dostosowanej do specyficznych warunków z nim związanym, jednak roztoczona w projekcie wizja idealnego akademika nie odnosi się wystarczająco do realnych potrzeb i możliwości finansowych publicznego inwestora.

Praca zespołu Analog, w składzie: Piotr Śmierzewski, Rafał Śliwa, Michał Czeszejko, Igor Klyus.

Trzecią nagrodę przyznano za trafne zdefiniowanie budynku akademika, jako obiektu będącego skromnym, trwałym i bezpretensjonalnym tłem dla indywidualnych i grupowych aktywności użytkowników.

Zadbano o jednoznaczną hierarchią przestrzenną: od prywatnych pokoi, poprzez półprywatną (na poszczególnych piętrach), do publicznej – na wykreowanym placu i w otaczającej zieleni.

Użyto trwałych, sprawdzonych technologii i systemów konstrukcyjnych, tak by realizacja i użytkowanie były oczywiste i przewidywalne, co w konsekwencji racjonalizuje koszty, podobnie jak zaproponowane formy elementów budowlanych (ścian, słupów, okien) i ich detali.

Spójność architektoniczną połączono z dość jednoznaczną kompozycją urbanistyczną: obiekt pomyślany jest zarówno jako wolnostojący (w otoczeniu naturalnej zieleni) jak i jedna z pierzei przyszłego placu.

Zdaniem Sądu Konkursowego obiekt jest trafną odpowiedzią na zadane pytanie, wyrażoną w racjonalnym, choć może cokolwiek nazbyt brutalnym języku.