Grupa eVolo Architecture powstała w 2003 roku w Nowym Jorku. Założyło ją kilkoro projektantów z różnych krajów, którzy postanowili stworzyć międzynarodową platformę wymiany poglądów na temat nowoczesnych technologii, zrównoważonego rozwoju i roli architektury w nowym stuleciu. Jednym z ich pomysłów było organizowanie corocznego konkursu na koncepcję wieżowca XXI wieku. Pierwszy odbył się w 2005 roku i od razu spotkał się z dużym zainteresowaniem. Uczestnicy nie mają w zasadzie żadnych ograniczeń (również wiekowych). Obiekt powinien jedynie być technicznie możliwy do zrealizowania i przyjazny środowisku. Można jednak zauważyć, że punktowane są zwłaszcza te propozycje, których autorzy wykażą się wiedzą pozaarchitektoniczną, szczególnie dogłębną znajomością problemów gospodarczych i socjologiczno-społecznych na terenach, dla których projektują swoje drapacze chmur.
Wśród laureatów konkursu wielokrotnie pojawiali się Polacy, ale główną nagrodę po raz pierwszy zdobyliśmy dopiero w 2015 roku. Za projekt Essence Skyscraper otrzymał ją zespół w składzie Ewa Odyjas, Agnieszka Morga, Konrad Basan i Jakub Pudo. Grand Prix ponownie przypadło nam dwa lata później. Koncepcja mobilnego wieżowca Mashambas Skyscraper autorstwa Pawła Lipińskiego i Mateusza Frankowskiego z Politechniki Śląskiej pokonała ponad 400 prac z całego świata. podobnie było w roku ubiegłym. W eVolo Skyscraper competition 2018 znów zwyciężyli Polacy. To studenci Damian Granosik z Politechniki Łódzkiej, Jakub Kulisa z Politechniki Krakowskiej i Piotr Pańczyk z Politechniki Wrocławskiej, którzy zaproponowali składany drapacz chmur inspirowany origami.
W tym roku młodzi polscy architekci zdobyli zaszczytne drugie miejsce. Klaudia Gołaszewska i Marek Grodzicki z Wydziału Architektury Politechniki Poznańskiej zaproponowali Airscraper – wielofunkcyjny wieżowiec dla Pekinu, który pełni jednocześnie funkcję gigantycznego filtra oczyszczającego powietrze. Autorzy wykorzystali efekt ciągu kominowego, projektując we wnętrzu tubę o wysokości obiektu, która zasysa powietrze przy powierzchni ziemi i oczyszcza je przez złożony system filtracji.
Według koncepcji 800-metrowy wieżowiec składa się z trzech głównych modułów: wlotu powietrza, modułu solarnego, odpowiedzialnego m.in. za ogrzewanie oraz modułu „ogrodowego”, wzbogacającego powietrze w tlen, a jednocześnie współtworzącego zielone przestrzenie dla mieszkańców budynku. Airscraper wyposażono nie tylko w funkcje mieszkalne, ale też rekreacyjne, edukacyjne, usługowe i kulturalne. Wysokościowiec mógłby pomieścić 7500 osób, co – jak obliczyli autorzy – odpowiada zaludnieniu 3 km2 terenów podmiejskich, ich zdaniem mógłby więc stanowić również realną odpowiedź na problem urban sprawl.
Na tegoroczną edycję konkursu wpłynęło 478 prac. W skład jury weszli architekci: Melike Altınışık, Vincent Callebaut, Marc Fornes, założyciel biura THEVERYMANY oraz Mitchell Joachim z pracowni Terreform ONE. Pierwsze miejsce zdobył projekt Methanescraper Marko Dragicevica z Serbii, a trzecie – Creature Ark: Biosphere Skyscraper (autorzy: Zijian Wan, Xiaozhi Qi i Yueya Liu). Sędziowie przyznali ponadto 27 honorowych wyróżnień. W gronie docenionych w ten sposób młodych twórców również znaleźli się Polacy: Karol Łącki, Dominik Pierzchlewicz i Szymon Ciupiński z Politechniki Wrocławskiej za pracę The Clean Up: Ocean Cleaning Skyscraper oraz Paula Domka i Oliver Siekierka z Politechniki Śląskiej za The Sky Hub: A Utopian Vision Of The Future – A Colony For Humanity.
i
