Książka jest pierwszą próbą stworzenia monografii sakralnych dzieł Le Corbusiera. Są one przedstawione na tle innych dokonań architekta, ścierających się w powojennej Francji poglądów teologicznych i filozoficznych. Tekst jest ilustrowany za pomocą fotografii, rysunków, cytatów z korespondencji z inwestorami. Przedstawia proces projektowania, ewoluujące postawy ideowe, analizuje szczegółowo same budowle. Mankamentem książki jest dobór materiałów ilustracyjnych i tekstowych, często mający służyć legitymacji formułowanych przez autorki tez, będących w znacznej mierze próbą aplikacji modnych teorii i sposobów interpretacji dzieła, w mniejszym zaś stopniu rzetelną prezentacją dokonań Le Corbusiera. Ewolucja myśli teologicznej w epoce II Soboru Watykańskiego przedstawiona została powierzchownie – jako pole ścierających się ideologicznych projektów. Autorki wydają się nie dostrzegać odrębności ideologii i wiary. Nie przekonujący jest też, moim zdaniem, bardzo eksponowany w książce wątek feministyczny. Można opisywać architekta jako macho (do pewnego stopnia słusznie, np. w przedmowie Marty Leśniakowskiej do polskiej wersji W stronę architektury), innym razem feministę, używając m.in. argumentu atencji dla roli Matki Bożej lub analizując kobiece motywy jego dzieła. Genderowa interpretacja opiera się jednak bardziej na tekstach feministek niż samego architekta. Ciekawie przedstawione są motywy orficzne, tłumaczące wiarę architekta w zdeterminowany, matematyczny porządek świata.- Maciej MiłobędzkiFlora Samuel, Inge Linder-Gaillard, Sacred Concrete. The Churches of Le Corbusier, BirkhÄuser 2013
i
