Lata mijają, a dzieło Carlo Scarpy rośnie. Jak podczas oddalania się od gór, gdy potężnieją na horyzoncie. Nikt nie ma wątpliwości, że do listy „tytanów” architektury XX wieku trzeba dopisać jego nazwisko. Ostatnio ukazało się kilkanaście wielkich albumów i monografii poświęconych mistrzowi z Wenecji, chyba najwspanialszą wydał Phaidon. Ale dla miłośnika twórczości Scarpy bezcenna jest niewielka książeczka dawnego asystenta i niestrudzonego propagatora twórczości Mistrza – Sergio Losa. Stanowi ona kompletny katalog zrealizowanych dzieł Scarpy (począwszy od wczesnych nagrobków na weneckich cmentarzach), wraz z dokładnymi adresami i zwięzłą charakterystyką faz jego twórczości.
Nieomal cały dorobek architekta zobaczymy w regionach Veneto i Friuli-Venezia Giulia, czyli w takich miastach jak Wenecja, Vicenza, Werona, Triest czy Udine. A to oznacza, że podróż jego śladami można połączyć z pielgrzymowaniem do dzieł Palladia, którego wille rozsiane są pomiędzy Weroną a Wenecją. Co znamienne, bodaj jedynym współczesnym architektem, o którym książki można nabyć w nowo otwartym Muzeum Palladia w Vicenzy, jest właśnie Carlo Scarpa. Włosi już postawili go w swojej mitologii w rzędzie z Bramantem czy Borrominim. A jeśli taką podróż studialną połączyć ze spacerem po górujących nad Weroną stokach Valpolicella i w drodze do Wenecji przystanąć w Conegliano – stolicy prosecco, to czy można sobie wyobrazić piękniejsze wakacje?
