Wiata PKP / Szczecin Pogodno

i

Autor: Archiwum Architektury Przystanek to część wyłączonej z ruchu kolejowego linii Szczecin Główny – Trzebież, w tle Most Akademicki; fot. Maciej Lulko 1 |

Wiata PKP / Szczecin Pogodno

2020-10-29 18:03

Wartość tego obiektu wyraża się w jedności architektury i konstrukcji oraz innowacyjnym zastosowaniu popularnej technologii. O szczecińskiej realizacji Danuty Lisieckiej i Henryka Kowalczyka pisze Tomasz Sachanowicz.

Nazwa obiektuWiata przystankowa PKP
Adres obiektuSzczecin Pogodno
Autorzyarchitekt Danuta Lisiecka
KonstrukcjaHenryk Kowalczyk
Data realizacji (koniec)1973

Przystanek kolejowy Szczecin Pogodno jest częścią wyłączonej z ruchu pasażerskiego linii Szczecin Główny – Trzebież. Znajduje się na peronie wyspowym zlokalizowanym między parkiem a pasmem ogródków działkowych oddzielających tory od terenów kompleksu sportowego stadionu Pogoni. Od północy przystanek skomunikowany jest schodami z Mostem Akademickim, po którym wiedzie ulica Adama Mickiewicza, jedna z arterii szczecińskiej dzielnicy Pogodno. Zabudowę przystanku wzniesiono w roku 1973 wedle projektu architektki Danuty Lisieckiej i konstruktora Henryka Kowalczyka.

Czytaj też: Na ratunek brutalistycznym wiatom |

Wiata peronowa składa się z 21 żelbetowych, cienkościennych kielichów. Tworzą one charakterystyczne, pozginane niczym origami zadaszenie. Sztywność osiągnięta jest tutaj nie przez grubość powłoki, ale poprzez synergię geometrii i materiału. Konstrukcja została wykonana na miejscu, z betonu na kruszywie bazaltowym w trzech oddylatowanych modułach po siedem kielichów każdy. W betonowych powierzchniach wiaty widoczne są odciśnięte ślady deskowania. Nagi beton górnej powierzchni zadaszenia zabezpieczono preparatem bitumicznym. Każdy kielich miał indywidualne odwodnienie rurą spustową przymocowaną do jego żelbetowej, zwężającej się delikatnie ku podstawie nóżki. Wzdłuż zewnętrznych krawędzi zadaszenia, od spodu wykonano w betonie wyżłobienie – kapinos.

KUP DOSTĘP