Teren Zabłocia został poddany w XIX wieku szybkiej urbanizacji za sprawą powstania dużej ilości małych zakładów przemysłowych. Pod koniec XX w. wiele z nich upadło: później wiele obiektów fabrycznych rozebrano, a część terenu, które wcześniej zajmowały, przeznaczono pod zabudowę mieszkaniową. Na Zabłociu wciąż znajduje się wiele resztek poprzemysłowych budynków, zaś na terenie przeznaczonym pod park znajdowała się niedgyś stacja towarowa Kraków-Wisła, która działała aż do roku 2002.
Za sprawą działności lokalnych organizacji SOS Zabłocie i Fundacja Czas Wolny, skupiających mieszkańców i sympatyków krakowskiego Zabłocia, powstała koncepcja stworzenia parku na niezagospodarowanym terenie. Ogłoszono nabór na wstępną koncepcję projektową, w którym organizatorzy nie stawiali bardzo wygórowanych wymagań w zakresie profesjonalizmu zgłoszeń; najważniejsza miała być zasadność koncepcji i odpowiedź na wymagania ogłoszenia oraz komunikatywność ich przedstawienia. Poza wydzieleniem poszczególnych stref, priorytetem okazało się zachowanie historii miejsca i jego charakteru przyrodniczego. Pierwsza wybrana wstępnie koncepcja projektowa stała się podstawą do stworzenia finalnego projektu parku.
W zwycięskiej pracy autorstwa Michała Grzybowskiego obrysy istniejacych zabudowań zostają wykorzystane jako impuls projektowy do zaaranżowania centralnej części parku. Część wytyczonych ścieżek ma nawierzchnię ze stalowym obrzeżem, imitującym tory kolejowe. Wytyczone zostały poszczególne strefy funkcjonalne - strefy rekreacyjne, nasadzenia kwietne oraz strefę historyczną, uzupełnione przez wielofunkcyjną małą architekturę oraz lekki pawilon, pokryty drewnianą okładziną.
Także w pozostałych wyróżnionych pracach zaakcentowano przemysłową historię miejsca, czy to wykorzystując motyw parkowych "wagoników", czy też przewidując w projekcie sprowadzenie na teren parku innych artefaktów kolejnictwa.
Budowa parku rozpoczęła się w czerwcu zeszłego roku; ma on zostać otwarty w marcu 2018.