| Nazwa obiektu | Dom Polny |
| Adres obiektu | Województwo mazowieckie |
| Autorzy | 81.waw.pl Architekci, architekci Anna Paszkowska- Grudziąż, Rafał Grudziąż |
| Architektura wnętrz | 81.waw.pl Architekci, architekci Anna Paszkowska-Grudziąż, Rafał Grudziąż |
| Architektura krajobrazu | Hibner studio, Aleksanda Hibner- Nowakowska |
| Konstrukcja | PF Projekt Prasalski – Fabisiak, Arnold Prasalski, Robert Fabisiak |
| Generalny wykonawca | Art-bud Mariusz Kałucki |
| Inwestor | prywatny |
| Powierzchnia terenu | 4200.0 m² |
| Powierzchnia zabudowy | 450.0 m² |
| Powierzchnia użytkowa | 300.0 m² |
| Powierzchnia całkowita | 450.0 m² |
| Kubatura | 840.0 m³ |
| Projekt | 2014 |
| Data realizacji (koniec) | 2018 |
| Koszt inwestycji | nie podano |
Inwestorzy jasno określili swoje oczekiwania – dom miał być nowoczesny, parterowy, funkcjonalny i praktyczny. Miał też otwierać się na naturę poprzez duże przeszklenia, a zarazem chronić prywatność użytkowników. Działka, którą wybrali, położona jest na południowym zboczu doliny, na skraju złożonej z kilku domów wsi. Za nią rozciąga się już tylko naturalny krajobraz. Inspiracją stał się mur z polnego kamienia, który architekci znaleźli na działce. Chcąc nawiązać do zastanej sytuacji, a jednocześnie zapewnić oczekiwaną przez inwestorów prywatność, projektanci ukształtowali formę budynku tak, że jedynym elementem widocznym dla przechodnia są obłożone kamieniem ściany. Dzięki spadkowi terenu wejście do domu mogło się znaleźć poniżej poziomu drogi. Dodatkowo pomiędzy nią a budynkiem zlokalizowano częściowo wkopaną w ziemię i przykrytą zielonym dachem bryłę garażu. Schodząc od bramy, trafiamy pomiędzy kamienne ściany i dochodzimy do osłoniętej i już całkowicie prywatnej przestrzeni wejściowej, która pełni też funkcję dojazdu do garażu. Dom zaprojektowany jest na planie bardzo wydłużonego prostokąta i podzielony korytarzem na dwie części: kamienną bryłę od północy i lekki pawilon otwierający się przeszkleniami na południe. W tej pierwszej znajdują się przedsionek, łazienka i gabinet, a w drugiej – sypialnie rodziców, dzieci i gości. Każdy pokój ma niezależną przestrzeń do przechowywania, ponieważ życzeniem właścicieli było, aby odbioru wnętrza nie zaburzał nadmiar widocznych przedmiotów.
i
Z tego też powodu wszystkie elementy wyposażenia technicznego – gniazdka, oświetlenie, systemy otwierania drzwi – zostały zintegrowane z wykończeniem lub ukryte. Znajdujący się od zachodu salon całkowicie przeszklonymi ścianami otwiera się na otaczającą naturę. Dach wychodzący poza obrys przeszklenia tworzy strefę należącą jednocześnie do budynku, jak i do przestrzeni zewnętrznej. Wysunięty na długość 2 metrów od południa i 3,5 metra od zachodu osłania taras oraz zapewnia odpowiednie zacienienie wnętrza. Dzięki takiemu rozwiązaniu, mimo przeszklenia, można było zrezygnować z klimatyzacji. Dodatkowym elementem chroniącym przed słońcem są zewnętrzne żaluzje, ale ich zastosowanie okazało się konieczne jedynie od strony zachodniej. Za charakter budynku w dużej mierze odpowiada kamień, którym wykończono elewację oraz ściany wewnętrzne w części północnej. Początkowo architekci planowali użycie kamienia polnego, ale okazało się, że za bardzo narzuca swój rustykalny charakter. Ostatecznie zdecydowano się na gnejs sprowadzony z południa Polski i ułożony „na dziko” z zastosowaniem płyt o zróżnicowanej wielkości. Pozostałe materiały kontrastują z jego naturalnością. Na zewnątrz biała, tynkowana bryła dachu i gładka wykonana z wielkoformatowych płyt ze spieku kwarcowego posadzka tarasu, wewnątrz – biała żywica na podłodze i okładziny ścian z lakierowanych płyt mdf. Według autorów projektu, Anny Paszkowskiej-Grudziąż i Rafała Grudziąża podstawowe cechy potrzebne do wykonywania zawodu architekta to kreatywność, dokładność i cierpliwość. Atrybuty te na pewno były im niezbędne przy projektowaniu Domu Polnego, gdzie za minimalistyczny wyraz odpowiadają dopracowane detale czy uzgadniane już na etapie budowy elementy – chociażby układ kamienia, który odpowiedni charakter uzyskał dopiero po kilkukrotnym wykonaniu i zdemontowaniu próbnych fragmentów. Niektóre z detali, jak wykończenie attyki bez zastosowania typowej obróbki blacharskiej, wymagały eksperymentowania i opracowania niestandardowych rozwiązań. Dom Polny jest przykładem realizacji, w której zachowano kontrolę nad każdym elementem projektu, nie pozostawiając miejsca dla przypadku czy decyzji wykonawcy. Architektura domu jest rygorystycznie uporządkowana, kształtuje ją funkcjonalizm i racjonalna organizacja rzutu. Dobrze znany język formalny modernizmu posłużył do tego, żeby stworzyć ostoję racjonalności, ładu i spokoju, pozwalającą mieszkańcom odizolować się od chaosu otaczającego świata.
Czytaj też: Dom po Drodze projektu KWK Promes |
i
Założenia autorskie
Podstawowym założeniem projektu było wkomponowanie domu w krajobraz malowniczego pola. Frontowa część zabudowy została obłożona kamieniem polnym w taki sposób, by obiekt jak najbardziej wtopił się w pejzaż, a jednocześnie został oddzielony od ulicy. Inspiracją do wyboru materiału elewacyjnego był fragment kamiennego muru, znajdujący się już wcześniej na działce. Takie rozwiązanie zdawało się oczywiste z jednej strony ze względu na koszty, a z drugiej – był to najlepszy sposób na wpisanie budynku w naturalne otoczenie. Na Dom Polny składają się dwie bryły. Kamienna część skrywa pomieszczenia techniczne i gospodarcze, natomiast w białym pawilonie zlokalizowana jest strefa dzienna i pokoje. Obie części łączą się ze sobą długim korytarzem. Budynek mieszkalny od strony wejścia został zasłonięty przez pokryty zielenią garaż oraz długie kamienne mury, które „wyrastają” z ziemi po obu jego stronach, dając mieszkańcom poczucie prywatności. W lekkim, przeszklonym pawilonie od strony ogrodu mieszczą się salon, sypialnie, łazienki oraz garderoby. Dach wysunięto względem okien o 3,5 metra. Jego największa część znajduje się w narożniku, tuż nad salonem, chroniąc fragment tarasu od słońca i deszczu.
