Muzeum Morskie w Gdańsku

Nazwa obiektu	Ośrodek Kultury Morskiej Centralnego Muzeum Morskiego
Adres obiektu	ul. Tokarska 21-25, Gdańsk
Autorzy	Mirosław Frąszczak Architektoniczna Pracownia Autorska, architekci Mirosław Frąszczak (główny projektant), Katarzyna Lipińska, Aleksandra Bajer, Roman Diachenko / I nagroda w konkursie (2005 rok) zorganizowanym przez Centralne Muzeum Morskie
Współpraca autorska	architekci Joanna Gozdanek, Izabella Dejcz, Marek Sitkiewicz, Kamila Janczukowicz, Bartek Jacewicz
Architektura wnętrz	architekt wnętrz †Hubert Smużyński
Konstrukcja	Danuta Rak
Generalny wykonawca	konsorcjum firm: Przedsiębiorstwo Robót Inżynieryjnych POL-AQUA (lider), VECTRA, Przedsiębiorstwo Budowlano-Remontowe MEGARON
Inwestor	Centralne Muzeum Morskie w Gdańsku
Powierzchnia terenu	1091.0 m²
Powierzchnia zabudowy	1037.0 m²
Powierzchnia użytkowa	4765.0 m²
Powierzchnia całkowita	5837.0 m²
Kubatura	21118.0 m³
Projekt	2005-2009
Data realizacji (początek)	2008
Data realizacji (koniec)	2012
Koszt inwestycji	49 000 000 PLN

Otwarty konkurs architektoniczny na budowę najbardziej reprezentacyjnego oddziału Centralnego Muzeum Morskiego – Ośrodka Kultury Morskiej w Gdańsku – odbył się w 2005 roku, jednak budowę odraczano ze względu na przedłużające się procedury pozyskiwania funduszy. Realizacja była bowiem możliwa dzięki wsparciu z Mechanizmu Finansowego Europejskiego Obszaru Gospodarczego i Norweskiego Mechanizmu Finansowego (85%), budżetu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego (8%), gdańskiego ratusza (4%) oraz środków własnych muzeum (3%). Obiekt stanął na miejscu kotłowni z 1956 roku, przebudowanej w latach 70. na użytek Centralnego Muzeum Morskiego. Bryła muzeum zasługuje na bardzo pozytywną ocenę. Narzucona przez konserwatora zabytków parcelacja pierzei i geometria dachów pomogła projektantom stworzyć budynek harmonijnie uzupełniający panoramę Głównego Miasta od strony Motławy, a jednocześnie stanowiący subtelne tło dla jednego z najważniejszych obiektów Gdańska – XV-wiecznego Żurawia. Uwagę zwraca umiar w zastosowaniu materiałów i faktur. Elewacje oblicowane zostały jednym rodzajem ręcznie formowanej cegły o gotyckich wymiarach, ale nie naśladującej koloru tej użytej do budowy Żurawia. Aby skontrastować muzealny gmach z ceglanym zabytkiem, fasadę tego pierwszego skomponowano z żaluzji i ram z ciemnego drewna wypełnionych szkłem. Nową jakość w przestrzeń ul. Bosmańskiej wnoszą dwa widoczne pseudogotyckie szczyty Ośrodka Kultury Morskiej, dzięki temu jest on zauważalny od strony Długiego Targu. Zaskakująco monotonny pozostaje natomiast narożnik u zbiegu ulic Szerokiej i Tokarskiej, kłócący się z tradycją zabudowywania kluczowych punktów w zabytkowym Gdańsku...prezentacja Ośrodka Kultury Morskiej Centralnego Muzeum Morskiego: „Architektura-murator” 8/2012, s. 54