Muzeum Przemysłu i Pracy w Rodengo Saiano / Włochy
Zwykły przemysłowy budynek został nieznacznie zmieniony. Kolorowy antracyt otrzymał nową elewację w postaci dostawionej 40-metrowej szklanej bryły od frontu.
Muzeum Przemysłu i PracyRodengo Saiano/ Włochy
AutorzyJan Kleihues i Klaus Schuwerk, Kleihues + Schuwerk Architekten, Berlin i Naples
InwestorFondazione Museo dell’Industria e del Lavoro, Brescia
Powierzchnia całkowita4090.0 m²
Projekt (data)2007
Data realizacji (początek)2008
Data realizacji (koniec)2009
Magazyn przekształcony w Muzeum Przemysłu i Pracy w Rodengo Saiano został otwarty na początku kwietnia 2009 w miejscu akumulacji przemysłowej przeszłości północnych Włoszech i Europy Środkowej. Estetyczne i semantyczne pojęcie o tym miejscu wynikło poniekąd z własnych funkcji. Zwykły przemysłowego budynek został nieznacznie zmieniony. Kolorowy antracyt otrzymał nową elewację w postaci dostawionej 40 metrowej szklanej bryły od frontu. Wewnątrz, pozornie losowe nagromadzenie eksponatów o wadze do 11 ton, które zajmują trzy czwarte powierzchni budynku. Pozostały obszar przeznaczono na pomieszczenia dydaktyczne.
W jednym z największych portów na świecie powstało muzeum nauki i techniki według projektu biura Bernard Tschumi Architects. Projektanci starali się, aby obiekt formą nawiązywał do industrialnej historii miejsca, stąd wprowadzenie stożkowatych brył inspirowanych fabrycznymi kominami. Stożki są nie tylko jednym z ważniejszych elementów wyrazu architektonicznego budynku, ale stanowią również trzony konstrukcyjne, definiując podział przestrzeni, doświetlając ją oraz umożliwiając zwiedzanie wzdłuż umocowanych wspornikowo na ich wewnętrznych ścianach ramp – pisze Radosław Stach.
Władzom polskich miast dużo łatwiej przychodzi budowanie muzeów historycznych niż tych poświęconych sztuce. Zakończone fiaskiem rozmowy z Grażyną Kulczyk na temat współfinansowania ośrodka prezentującego jej kolekcję zdają się tylko ten fakt potwierdzać – pisze Tomasz Żylski.
Budżet kompleksu w Susch pozwoliłby na realizację większego, klasycznego miejskiego obiektu. Pytanie tylko, czy zależało mi na tysiącach „InstaArt’owiczów” czy na skupionych i przygotowanych odbiorcach sztuki współczesnej. Dla mnie sztuka jest indywidualnym, bardzo głębokim przeżyciem i dlatego tak, a nie inaczej myślę o architekturze muzeów – pisze Grażyna Kulczyk.
