Wybrano polską reprezentację. Propozycja studentek z Politechniki Gdańskiej wykorzystuje technikę ziemi ubijanej

Spis treści

1. To już 20 edycja konkursu organizowanego przez Saint-Gobain 
2. Elastyczna przestrzeń i niestatyczna natura
3. Konkurs jako przestrzeń do testowania nowych rozwiązań
4. Finał konkursu zbliża się wielkimi krokami

To już 20 edycja konkursu organizowanego przez Saint-Gobain 

Finał ogólnopolskiego konkursu Architecture Student Contest 2025 odbył się 24 i 25 kwietnia w warszawskiej Pracowni Przewrotu Kopernikańskiego. Wydarzenie, organizowane od dwóch dekad przez Grupę Saint-Gobain – w tym roku świętującą 360-lecie – zgromadziło studentów architektury z pięciu politechnik: gdańskiej, śląskiej, krakowskiej, warszawskiej i wrocławskiej.

Czytaj także: Jubileuszowa edycja konkursu studenckiego Saint-Gobain Architecture Student Contest 2025

Tegoroczna edycja zakończyła się zwycięstwem duetu z Politechniki Gdańskiej – Aleksandry Boszke i Nataszy Stężyckiej. Pod kierunkiem dr inż. arch. Agnieszki Kurkowskiej stworzyły projekt „PIECE BY PIECE. Kawałek po kawałku – zgodnie z naturą”, który zdobył uznanie jury jako propozycja "odpowiedzialna, przemyślana i zgodna z ideą zrównoważonego projektowania". Tak jury uzasadniło werdykt:

"Na pochwałę zasługuje praktyczne wykorzystanie wniosków z analizy tekstury i struktury tradycyjnych dla regionu materiałów – znajdziemy je we współczesnych podmurówkach czy elementach drewnianych. Wykorzystanie drewna i techniki ziemi ubijanej wynika ze zrozumienia lokalnych zasobów i historii."

Elastyczna przestrzeń i niestatyczna natura

Zwycięski projekt obejmował zaprojektowanie nowego kampusu w Villefontaine oraz rewitalizację szkoły w Chimilin, których architektura miała wspierać bioróżnorodność i być przyjazna zarówno dla ludzi, jak i zwierząt. Projektantki postawiły na modułowość, bo, jak same przyznają, zależało im na stopniowej, ale realnej zmianie przestrzeni w duchu zrównoważonego rozwoju.

Czytaj także: Premiera albumu „Potęga Archinatury” – architektura w dialogu z naturą i człowiekiem

Zapytane o to, czym dla nich - jako architektek - jest projektowanie w zgodzie z naturą, odpowiedziały:

Przede wszystkim oznacza ono projektowanie wrażliwe na środowisko, czyli takie, które nie ingeruje agresywnie w krajobraz, lecz stara się z nim współistnieć i go uzupełniać. To także podejście oparte na szacunku do lokalnych ekosystemów, materiałów i warunków klimatycznych. (...) Architektura zgodna z naturą nie powinna dominować nad otoczeniem, lecz stawać się jego częścią, odpowiadając na charakter miejsca, światło, wodę i lokalną tożsamość. To również zrozumienie, że natura nie jest statyczna, a przestrzeń powinna być elastyczna, zdolna do adaptacji i zmian w czasie.

Konkurs jako przestrzeń do testowania nowych rozwiązań

Udział w konkursach to dla studentów przede wszystkim - oprócz szansy na zdobycie rozgłosu, czy wygrania nagrody pieniężnej - konkretna okazja do zdobycia praktycznych umiejętności, które nie zawsze znajdują się w ofercie standardowego programu studiów. Przykład laureatek konkursu Saint-Gobain pokazuje, że projekty konkursowe pozwalają pracować z rzeczywistymi tematami, takimi jak obliczanie śladu węglowego czy analiza efektywności energetycznej.

Inną szczególną wartością jest nauka pracy zespołowej. Uczestniczki podkreślają, że "dzięki różnym kompetencjom i podziałowi ról mogły stworzyć projekt, którego żadna z nich nie byłaby w stanie wykonać samodzielnie".

Poza tym konkursy umożliwiają testowanie nowych rozwiązań technicznych i koncepcyjnych w bezpiecznym środowisku. Dają przestrzeń na eksperyment i rozwój własnych zainteresowań projektowych, bez ograniczeń wynikających z realiów komercyjnych zleceń.

Finał konkursu zbliża się wielkimi krokami

W finale 20. edycji konkursu, który odbędzie się w dniach 16–18 czerwca 2025 roku we Francji, zmierzą się 33 zespoły z 33 krajów. Przeglądając wybrane projekty, można zauważyć wspólne cechy wielu z nich. Wyróżnia się częste wykorzystanie drewna i nowoczesne interpretacje tradycyjnych, lokalnych okiennic. Większość obiektów nie dominuje skalą – zamiast masywnych brył pojawiają się rozproszone, zróżnicowane formy, które wpisują się w otoczenie. Projekty często podążają za naturalnym ukształtowaniem terenu i współgrają z lokalną roślinnością, wprowadzając do propozycji konkursowych organiczność.