Architekci zaproponowali amorficzną strukturę zbudowaną z paneli przejrzystego polimeru (EFTE) o fluorescencyjnych barwach. Inspiracją dla pawilonu było jego parkowe otoczenie oraz zawiłe podziemia londyńskiego metra. Wewnątrz przewidziano przestrzeń służącą organizacji wydarzeń i spotkań oraz kawiarnię. Architektom zależało na stworzeniu unikalnego doświadczenia dla odwiedzających:
Poszukiwaliśmy rozwiązania, które pozwoli publiczności doświadczyć architektury poprzez proste czynniki: strukturę, światło, przezroczystość, cienie, lekkość, formę, wrażliwość, zmianę, zaskoczenie, kolor i materiały. W projekcie pawilonu wykorzystaliśmy wszystkie te elementy. Każde z wejść jest początkiem specyficznej podróży poprzez przestrzeń określoną kolorem, światłem i zaskakującymi, nieregularnymi kształtami. - wyjaśniają José Selgas i Lucía Cano.
Pracownia selgascano została założona przez José Selgasa i Lucíę Cano w 1998 roku. Ich realizacje charakteryzuje wykorzystanie syntetycznych materiałów, intensywna kolorystyka oraz organiczne formy. Brali udział w szeregu wystaw, m.in. Muzeum Guggenheima i MoMA w Nowym Jorku, MOT w Tokyo oraz Muzeum Designu w Londynie. Są autorami takich realizacji jak Plasencia Auditorium and Congress Centre w Cáceres czy El ‘B’. Cartagena Auditorium and Congress Centre w Cartagena. Zgodnie z założeniami programu pawilon letni Serpentine Gallery jest pierwszą nową realizacją pracowni w Wielkiej Brytanii.
Pawilony letnie Serpentine Gallery to eksperymentalne, tymczasowe struktury, tworzone zazwyczaj przez architektów o głośnych nazwiskach. Autorami poprzednich realizacji byli tacy projektanci jak Sou Fujimoto (2013), Herzog & de Meuron i Ai Weiwei, (2012), Frank Gehry (2008), Rem Koolhaas i Cecil Balmond, we współpracy z Arup (2006); Oscar Niemeyer (2003); Daniel Libeskind we współpracy z Arup (2001) oraz Zaha Hadid, która zaprojektowała pierwszy pawilon w 2000 roku.
