Targowisko Bakalarska w Warszawie

Potraktowanie Bakalaka z szacunkiem i zrozumieniem sprawiło, że targowisko tętni swoim hałaśliwym i kolorowym życiem, jest nieformalnym zagłębiem kuchni azjatyckiej i ciekawym miejscem na mapie Warszawy – o nowej realizacji Pracowni Architektonicznej Aleksandry Wasilkowskiej pisze Łukasz Pancewicz.

Targowisko na Bakalarskiej jest żywym dowodem na to, że w czasach pandemii, rosnącej sprzedaży w internecie czy kolejnych generacji centrów handlowych, tradycyjne formy handlu nadal radzą sobie świetnie. Bakalak to miejsce pracy około 500 kupców, przedstawicieli ponad 25 nacji, którzy sprzedają szeroki asortyment towarów – od odzieży po obuwie i akcesoria, oferują także usługi kosmetyczne. Dla architektów projekt targowiska może być dużym wyzwaniem – bazarowy styl często kojarzy się z kakofonią form i barw, którą tworzą piętrzące się towary, tanim wyglądem budek i zadaszeń oraz krzykliwą reklamą. Z punktu widzenia handlowców estetyka zwykle nie jest priorytetem. Ważniejsza wydaje się funkcjonalność, niski koszt, możliwość łatwego rozładunku i wyeksponowania towarów czy zapewnienie dobrego dostępu potencjalnym klientom. Sprzedawcy dość dobrze organizują i porządkują swoją przestrzeń sami, najczęściej bez wsparcia i udziału projektantów. Inną trudnością jest często ambiwalentny stosunek władz miasta do targowisk. Bywają one traktowane jako niechciany element przestrzeni miejskiej, nielicujący z aspiracjami włodarzy i urzędników. Historia Bakalarskiej jest tego najlepszym dowodem. Lokalizacja targowiska w dzielnicy Włochy to konsekwencja warszawskiego „Euroremontu” – likwidacji Jarmarku Europa na dawnym Stadionie Dziesięciolecia i przeprowadzki tamtejszych kupców.