| Nazwa obiektu | Centrum szkoleniowo-informacyjne DSOIA RP – rekonstrukcja budynku dawnego przedszkola na terenie WUWA |
| Adres obiektu | Wrocław, ul. Zygmunta Wróblewskiego 18 |
| Autorzy | autorzy projektu oryginalnego: Paul Heim, Albert Kempter / autorzy projektu budowlanego: Maćków Pracownia Projektowa,architekci Zbigniew Maćków (główny projektant), Bartłomiej Witwicki (architekt prowadzący), Agata Kowalczyk, Eliasz Matuła, Zuzanna Wojtasiak, Bartosz Zieliński / projekt wykonawczy: Major Architekci |
| Architektura wnętrz | Maćków Pracownia Projektowa |
| Architektura krajobrazu | Maćków Pracownia Projektowa |
| Konstrukcja | Paweł Kuśnierek |
| Generalny wykonawca | OZ-BUD, Wrocław |
| Inwestor | Izba Architektów Rzeczypospolitej Polskiej, Dolnośląska Okręgowa Izba Architektów RP |
| Powierzchnia terenu | 2135.0 m² |
| Powierzchnia zabudowy | 390.0 m² |
| Powierzchnia użytkowa | 285.0 m² |
| Powierzchnia całkowita | 390.0 m² |
| Kubatura | 960.0 m³ |
| Projekt | 2012 |
| Data realizacji (koniec) | 2013 |
| Koszt inwestycji | około 1 500 000 zł (z wyposażeniem) |
Pawilon przy ul. Wróblewskiego 18 do czasu pożaru z 2006 roku dla większości wrocławian był tylko drewnianym barakiem, który stał w otoczeniu modernistycznych budynków powstałych na wystawę wzornictwa i architektury z 1929 roku WUWA (Wohnung und Werkraum – Mieszkanie i miejsce pracy). Nawet ci nieliczni, którzy wiedzieli, iż obok rozciąga się osiedle z realizacjami projektantów tej klasy co Hans Scharoun, Adolf Rading czy Heinrich Lauterbach, rzadko mieli świadomość wyjątkowości tego skromnego obiektu. Autorami parterowego pawilonu wzorcowego przedszkola, podobnie jak sąsiadującego z nim od południa wielorodzinnego galeriowca dla WUWA, byli Paul Heim i Albert Kempter. Oba budynki przykrywa płaski dach z mocno wysuniętymi okapami charakterystycznymi dla twórczości architektów, którzy we Wrocławiu zrealizowali jeszcze tak znaczące obiekty jak osiedla Grabiszyn (1919-1926), Książe Małe (1929-1930) i Biskupin (1928-1931) czy kościół ewangelicki na Sępolnie (1932-1933). Ich przedszkole było jedną z 13 wolno stojących jednostek osiedla WUWA, w którego skład wchodziły domy jedno-, dwu- i wielorodzinne, domy szeregowe oraz budynek-ikona – pensjonat dla osób samotnych i bezdzietnych małżeństw autorstwa Scharouna. Te nowoczesne obiekty, wzniesione na niewielkim obszarze między ulicami Tramwajową, Zielonego Dębu i Dembowskiego, ucieleśniały wówczas architektoniczną rewolucję formalną, technologiczną i społeczną. Dzisiaj funkcjonalistyczne osiedle WUWA ma szansę stać się nie tylko mekką dla architektów, ale i turystów z całego świata, a jednym z kolejnych kroków przywracających blask i chwałę zapomnianej architekturze jest odbudowa spalonego przedszkola(...)Prezentacja DSOIA RP – rekonstrukcji budynku dawnego przedszkola na terenie WUWA ukazała się w miesięczniku "Architektura-murator" nr 4/ 2014 Tekst: Tomasz Głowacki Zdjęcia: Marcin Czechowicz
