Balans – przestrzeń aktywnego wypoczynku. Adaptacja wyłączonego z użytku wiaduktu kolejowego w Szczecinie.

Przedmiotem opracowania pracy magisterskiej było stworzenie projektu koncepcyjnego zrewitalizowania przestrzeni wyłączonego z użytku wiaduktu kolejowego przy ul. Ku Słońcu w Szczecinie. Najistotniejszą kwestią w projekcie było zapewnienie społeczności miasta odpowiedniej przestrzeni publicznej, której odczuwają brak mieszkańcy stolicy województwa zachodniopomorskiego. Z przeprowadzonej ankiety internetowej wśród trzystu osób zamieszkujących te tereny jasno wynikało, że brakuje im przestrzeni relaksacyjno-wypoczynkowej. W ten oto sposób narodziła się idea stworzenia przestrzeni aktywnego wypoczynku „Balans”.

Nowo zaprojektowana powierzchnia liczy 480 m². Została ona podzielona na strefy kawiarni, promenad, trakt komunikacyjny, tereny zielone, obszar wystawienniczy oraz dwa budynki z funkcją czytelni. Nazwa projektu „Balans” ma zasugerować odbiorcom, to czego mogą się spodziewać korzystając z przestrzeni mostu ‒ ma ona wprowadzać do ich życia równowagę i ukojenie.

Obiekty o funkcji czytelni znajdują się na dwóch przeciwnych krańcach całego kompleksu. Większa z czytelni osiąga metraż 75,1 m², mniejsza z kolei ma powierzchnię 64,6 m². Oba obiekty posiadają dwie kondygnacje – parter oraz pierwsze piętro. Na parterze znajdują się regały z książkami, stoliki kawowe oraz siedziska, na wyższym poziome w głównej mierze mieści się taras z którego roztacza się widok na cały kompleks. Na tarasie mieszczą się także stoliki kawowe oraz siedzisko. Dodatkowo na piętrze w czytelniach znajduje się pomieszczenie pełniące rolę schowka na leżaki, które mogą służyć użytkownikom czytelni jako siedziska w czasie seansów filmowych na obszarze promenady. Osoby chcące korzystać z obiektów czytelni muszą w pierwszej kolejności pobrać specjalną aplikację na telefon przy pomocy której otworzą drzwi do tych obiektów. Dodatkowo posiadacz wspomnianego programu będzie mógł wypożyczać pozycje ze zbiorów czytelni do domu.

Promenady znajdujące się na terenie parku mają na celu zachęcić użytkowników do zwolnienia od codziennego pędu. Są alternatywą ścieżki dla pieszych, która przecina całość trasy kompleksu, a jej głównym zadaniem jest usprawnienie komunikacji na obszarze mostu.

Tereny zielone zostały osadzone w dużych donicach o wysokości od 30 do 45 cm.

W skład stref kawiarni wchodzą automaty z art. spożywczymi oraz siedziska i stoły na świeżym powietrzu. Przybrały one geometryczne formy współgrając z całością zaaranżowanej na nowo przestrzeni. Siedziska mają wysokość 45 cm, większość z nich posiada oparcia. Stoły natomiast mają wysokość 75 cm. Zaprojektowane kształty miejsc do spożywania posiłków uwzględniają miejsca dla małych jak i dużych grup ludzi.

Z racji tego, że most znajduje się < 5m nad ziemią cały jego obszar otaczają balustrady o wysokości 110 cm, zapewniające bezpieczeństwo użytkowników.

Do przestrzeni wystawienniczej zalicza się ekspozytor, którego gra formą umożliwia różne możliwości zagospodarowania tej przestrzeni ( wystawy, targi, pokazy).

Większość przestrzeni kawiarnianych przysłaniają wiaty chroniące przed słońcem oraz opadami. Do zadaszeń wiat przymocowane są stelaże z pergolami.

Ekspozytor jak i wiaty, stworzone w przestrzeni aktywnego wypoczynku, są częścią aneksu stanowiącego uzupełnienie pracy magisterskiej. W skład aneksu wchodzą dodatkowo abstrakcyjne kadry ukazujące poszczególne fragmenty formy rzeźbiarskiej- ekspozytora.

Całość pracy magisterskiej zwieńczają dwie makiety- jedna przedstawiająca cały kompleks w skali 1:70 ucięty na wysokości 100cm. Druga makieta ukazuje formę ekspozytora oraz ściankę wiaty, która przybrała formę płaskorzeźby.

Notatka biograficzna:

Nazywam się Natalia Grzywacz. Jestem absolwentką studiów magisterskich na kierunku Architektura Wnętrz i Przestrzeń Wirtualna na Akademii Sztuki w Szczecinie. Uczestniczyłam w wielu wystawach krajowych oraz międzynarodowych. Brałam również udział w licznych projektach studenckich, m.in. projekcie Badawczym Architektury Olęderskiej, warsztatach architektonicznych „Architektura Betonowa 2018”, a także byłam członkiem zespołu projektowego przygotowującego ekspozycję do foyer Teatru Lalek w Szczecinie. Prywatnie jestem miłośniczką historii sztuki, rzeźby i szerokorozumianego designu.