Centrum aktywizacji lokalnego społeczeństwa w Piasecznie
Prezentujemy projekt zrównoważonego i elastycznego budynku autorstwa Kamili Lorenc-Ptasznik z Politechniki Krakowskiej im. Tadeusza Kościuszki. Koncepcja zakłada stworzenie przestrzeni warsztatowej, która pozwala i ułatwia rozwijać pasje lokalnej społeczności, zarówno teoretycznie, jak i praktycznie.
Miasto jest przestrzenią współistnienia i aktywności wielu ludzi. Nagromadzenie publicznych aspektów życia znajduje swoją formę w przestrzeniach im odpowiadających, budujących tożsamość społeczeństwa. Nowoczesna architektura użyteczności publicznej ma za zadanie odpowiadać i rozwiązywać sytuacje i problemy teraźniejsze jak i powstające w przyszłości. Właściwe zrozumienie pojęć takich jak: skutki zanieczyszczeń środowiska, zagrożenia epidemiczne, zużycie surowców nieodnawialnych lub rosnące koszty eksploatacji budynków, powinno determinować rozwój miast. Budynki w dzisiejszych czasach nie powinny pełnić tylko i wyłącznie jednej przypisanej funkcji, powinny być elastyczne względem potrzeb odbiorcy.
Celem projektu jest stworzenie budynku o funkcji kulturowo - edukacyjnej. Głównym założeniem było stworzenie przestrzeni, która umożliwi uczestnikom nabycie koniecznej wiedzy jak i zapewni miejsce do realizacji ich pomysłów (rękodzieł). Jest to miejsce które pozwoli uczestnikom na naukę, budowę, naprawę czy też modyfikację ich prac.
Założeniem projektowym bryły było wpisanie jej w istniejącą urbanistykę parku, nie tylko proporcjami budynku ale również organiczną formą. Od strony ulicy projekt uzyskał proporcjonalną wysokość oraz geometryczne kształty (tworząc pierzeje), natomiast od strony parku równa się z terenem tworząc optyczne „połączenie” z otoczeniem. Kształt budynku został oparty o proste prostopadłościany rozciągnięte wzdłuż działki. Bryły następnie zostały rozsunięte względem siebie oraz połączone obłym kształtem, dodając organicznego wyglądu.
Płaski obrys budynku składa się z dwóch podłużnych prostokątów połączonych ze sobą swobodną linią. Bryły te nawiązują proporcjami do sąsiadującej zabudowy, forma obiektu jest dopasowana do potrzeb użytkowników. W centrum występuje uniesienie części budynku umożliwiające przejście pod bryłą. Południowa część budynku została obniżona do poziomu terenu umożliwiając połączenie z założeniem parkowym i wydłużeniem go za pomocą tarasów na dachach multi-funkcjonalnych. Główne wejścia znajdują się na wspólnej osi, która umożliwia widok przez cały budynek. Elewacja została wykonana w systemie podwójnej fasady wzbogaconej o zewnętrzne panele drewniane, co nadaje budynkowi regularnego podziału.
Obiekt posiada dwa wejścia znajdującej się na jednej osi, tworząc pewnego rodzaju ciąg komunikacyjny wokół którego znajdują się funkcje. Budynek został podzielony na dwie strefy funkcjonalne. W pierwszej został zlokalizowany „warsztat”, który jest rozdzielony ze względu na materiał obróbki: drewniany i stalowy. Projekt dzieli się na przestrzeń open space oraz wydzielone pomieszczenia. Część z nich jest strefą specjalistyczną do której dostęp posiadają wyłącznie osoby z wcześniejszym przeszkoleniem. Natomiast w drugiej umieszczona została funkcja administracyjno - edukacyjna, gdzie znajdują się sale lekcyjne, indywidualne pomieszczenia pracy oraz również open space. Umożliwia to zaznajomienie uczestnika z poszczególnymi tematami. Strefy te pozwalają w kompleksowy sposób (teoretyczny i praktyczny) na zapoznanie się z fachem rzemiosła - rękodzieła. Strefy zostały połączone ze sobą reprezentacyjnymi schodami tworzącymi przestrzeń wspólną.
