| Autor: | Natalia Madej |
| Nazwa uczelni: | Politechnika Wrocławska |
| Wydział: | Architektury |
| Rok studiów: | 4 |
| Rok rozpoczęcia studiów: | 2019 |
| Opieka naukowa: | dr inż. arch. Marek Lamber |
Tworząc architekturę, przestrzeń, czy modyfikując otaczający nas krajobraz, świadomie lub nieświadomie wpływamy na odbiór miejsca przez użytkownika oraz jego samopoczucie i komfort. Ważne jest, by projektować świadomie nie tylko wizualnie, ale również w aspektach pozostałych zmysłów.
Projekt ośrodka readaptacyjno – kondycyjnego w Stradomi Wierzchniej to odpowiedź na rosnącą liczbę weteranów z urazami psychicznymi oraz społecznymi. Obiekt usytuowany w urokliwej i cichej okolicy zbiornika wodnego w Stradomi Wierzchniej, to kolejny przystanek na drodze do poprawy zdrowia psychicznego oraz ponownej aklimatyzacji w kraju. Ośrodek jest przeznaczony m.in. dla weteranów po zagranicznych misjach wojskowych oraz ich bliskich, którzy pośrednio doświadczyli traumatyzujących wydarzeń. Osoby borykające się m.in. z PTSD są narażone na wywołanie ataku w przez wiele bodźców. Ważne jest więc stworzenie architektury, która zmniejszy to prawdopodobieństwo i wspomoże proces aklimatyzacji. Projektowanie, które uwzględnia naturalne zmienne, takie jak dźwięk, światło, kolor, zapach i otoczenie naturą, wspomaga fizyczną i psychiczną regenerację. Zaprojektowany obiekt w formie hotelu, oferuje możliwość zakwaterowania oraz funkcje uzupełniające: pomoc psychologiczną, różnorodną rekreację, integrację i możliwość dbania o kondycję fizyczną gości.
Kierując się zdrowiem środowiska naturalnego, przewidziano budynek o ścianach konstrukcyjnych wykonanych z materiału ekologicznego – wykorzystuje się technologię ziemi ubijanej. Pozwala w znaczny sposób ograniczyć emisję CO2 – ziemia nie jest wypalana, a do budowy często można wykorzystać materiał z placu budowy. Przegrody wykonane w tej technologii mają wiele zalet również dla użytkowników obiektu. Dzięki takim cechom jak duża masa i objętość są one „oddychające” – regulują wilgotność powietrza, mają pozytywny wpływ na mikroklimat wnętrza. Dodatkowo zastosowanie większej grubości ścian, sprawią, że konstrukcja ta staje się świetnym izolatorem akustycznym.
Założenie architektoniczne jest zorientowane podłużnie z niewielkim odchyleniem w stosunku do osi północ-południe i wykorzystuje różnicę terenu. Prosta bryła składa się z 2 kondygnacji naziemnych. Dzięki niedużej wysokości, budynek wpasowuje się w naturalne otoczenie, a od strony dojazdu widoczne są jedynie mniejsze bryły hotelu. Budynek w połączeniu z terenem czytelnie określa strefę wejściową oraz dziedziniec, który jest główną strefą rekreacji zewnętrznej.
Układ funkcjonalny parteru oparty jest o rdzeń stref wspólnych, wokół którego odbywa się komunikacja gości oraz pracowników. Wytyczony został za pomocą poprzeczne ustawionych ścian. Wydzielają one również przestrzenie warsztatowe, sale do ćwiczeń, czy terapii. Od południowo wschodniej strony rdzeń jest przeszklony, dzięki czemu wnętrza otwierają się na widok. Na jego końcach znajdują dwupoziomowe strefy komunikacji pionowej oraz widokowo-integracyjne. Poza czytelnią, zlokalizowano w nich również ściankę wspinaczkową przeznaczona m.in. do ćwiczeń dla osób z ograniczoną sprawnością ruchową.
Na piętrze, wzdłuż szerokiego korytarza, zlokalizowano pokoje dla gości. Zostały one odwrócone o 90 stopni względem walorów widokowych. Ten zabieg oraz umieszczenie strefy wspólnej w obszarze najlepszego widoku, ma na celu zmotywowanie gości hotelowych do spędzania czasu poza pokojami, w strefach rekreacji oraz wspólnej integracji. Elementem spajającym obie strefy sypialniane jest taras na dachu użytkowym - przestrzeń o świetnych walorach widokowych, wypełniona zielenią, miejscami do siedzenia oraz strefą sportową.
