Kiedy w czerwcu 2005 roku ogłoszono informację o konieczności zamknięcia kultowego domu towarowego La Samaritaine, wielu mieszkańców Paryża przyjęło tę wiadomość z wielkim smutkiem. Niektórzy porównywali to wydarzenie do zburzenia wieży Eiffla. W grupie najbardziej oburzonych tą wiadomością były setki pracowników domu towarowego, obawiających się, że właściciel sklepu – dom dóbr luksusowych LVMH Louis Vuitton Moët Hennessy – zdecyduje się nie otwierać go ponownie po zakończeniu pilnych prac renowacyjnych. Wszystko działo się w atmosferze podejrzeń o zamiar przekształcenia domu towarowego w biurowiec w związku ze spadkiem sprzedaży odnotowywanym od końca ostatniej dekady XX wieku. Takie zakusy wobec wpisanego na listę zabytków budynku w stylu art déco, położonego w centrum miasta, budziły wiele emocji wśród paryżan, również z powodu wielowiekowej historii i tradycji tego miejsca.Obiekt był jednym z ważniejszych domów handlowych w tej części miasta. Można w nim było kupić wszystko i chętnie tu przychodzono od 1869 roku, kiedy to kupiec Ernest Cognacq i jego żona Marie-Louise Jaÿ założyli La Samaritaine. Nazwali go tak na cześć pompy hydraulicznej przy Pont Neuf, na której widniał biblijny wizerunek Samarytanki podającej Jezusowi szklankę wody. Architektem głównego budynku był Frantz Jourdain, a późniejszej rozbudowy – Henri Sauvage.
To artykuł, do którego dostęp mają prenumeratorzy cyfrowej „Architektury-murator”.Chcesz dalej czytać ten tekst?
