Nowo otwarte muzeum sztuki współczesnej w centrum Los Angeles powstało dzięki zaangażowaniu i finansowemu wsparciu filantropów Eliego i Edythe Broadów, by pomieścić część ich kolekcji, na którą składa się blisko 2000 dzieł sztuki. Elewację obiektu wykonano z 2500 prefabrykowanych paneli z betonu zbrojonego włóknami szklanymi odginających się pod kątem 45 stopni.
W elewacji od strony Grand Avenue zamontowano owalny świetlik doświetlający zlokalizowaną na pierwszym piętrze salę konferencyjną. Fot. Benny Chan
Muzeum Sztuki Współczesnej
(The Broad Museum)
Los Angeles, USA
AutorzyDiller Scofidio + Renfro
Współpraca autorska Gensler
Architektura krajobrazu Hood Design
KonstrukcjaMATT Construction;
Nabih Youssef & Associates;
Leslie E. Robertson Associates
InwestorEli i Edythe Broad
Powierzchnia terenu2228.0 m²
Powierzchnia całkowita11148.0 m²
Projekt (data)2010
Data realizacji (koniec)2015
Koszt inwestycji140 000 000 USD
Nowo otwarte Muzeum Sztuki Współczesnej w centrum Los Angeles powstało dzięki zaangażowaniu i finansowemu wsparciu filantropów Eliego i Edythe Broadów, by pomieścić część ich kolekcji, na którą składa się blisko 2000 dzieł sztuki autorstwa m.in. Andyego Warhola, Roya Lichtensteina, Glenna Ligona, Andreasa Gurskyego czy Julie Mehretu. Projekt obiektu wyłoniono w zamkniętym konkursie, do którego zaproszono pięć pracowni: holenderskie studio OMA, szwajcarskie Herzog & de Meuron, biuro Christiana de Portzamparka z Paryża, SANAA z Japonii i Diller Scofidio + Renfro ze Stanów Zjednoczonych. Ostatecznie do realizacji wybrano pracę Amerykanów. Budynek stanął w sąsiedztwie takich dzieł architektury jak Walt Disney Concert Hall projektu Franka Gehry’ego czy MOCA autorstwa Araty Isozakiego. Z holu wejściowego do położonych na trzeciej kondygnacji przestrzeni wystawienniczych zwiedzający dostają się ruchomymi schodami o długości około 30 metrów, które przebijają wielokrzywiznową bryłę drugiego poziomu. Droga powrotna wiedzie usytuowaną centralnie klatką schodową, z której można zobaczyć obrazy i rzeźby pozostające w magazynach.
Muzeum zlokalizowano przy Grand Avenue, jednej z głównych arterii Los Angeles. Od północnego wschodu budynek sąsiaduje z Walt Disney Concert Hall autorstwa Franka Ghery’ego, natomiast od południowego wschodu – z Muzeum Sztuki Współczesnej MOCA projektu Araty Isozakiego. W południowej części działki pracownia Diller Scofidio + Renfro zaprojektowała również plac. Fot. Warren Air. Zdjęcie, dzięki uprzjemości The Broad i Diller Scofidio + Renfro
Konstrukcja Gmach oparto na żelbetowej konstrukcji trzykondygnacyjnego garażu podziemnego. Konstrukcja nośna kondygnacji nadziemnych opiera się na wykonywanej in situ konstrukcji żelbetowej, natomiast dachu i elewacji – na konstrukcji stalowej. Na powierzchni ponad 11 000 m² zaaranżowano około 4600 m² przestrzeni wystawienniczych. Ekspozycję, mogącą pomieścić ok. 300 dzieł sztuki, rozmieszczono na dwóch poziomach (pierwszym i trzecim). Pozostałe prace z kolekcji znajdują się w magazynach zlokalizowanych razem z pomieszczeniami administracyjnymi w zamkniętej przestrzeni na poziomie drugim. Sale wystawiennicze mają wysokość ok. 7 metrów, są pozbawione podpór pośrednich i doświetlone od góry 318 świetlikami dachowymi i oknami. Elewacja na konstrukcji stalowej filtruje światło dzienne do wnętrza i zapewnia powiązania widokowe z przestrzenią miasta. 2500 prefabrykowanych paneli wykonano z betonu zbrojnego włóknami szklanymi. Powłoka ta wygina się ku górze w południowym i północnym narożniku budynku, tworząc dwukondygnacyjne wejścia od strony ulic. Kąt 45 stopni, pod jakim panele odginają się od linii elewacji, odpowiada orientacji układu ulicznego względem północy i względem linii zabudowy. Z oddali budynek wydaje się matowy i nieprzezroczysty, całkowicie zamknięty, kontrastując z połyskliwą i rozrzeźbioną bryłą Walt Disney Hall. Z bliska można zobaczyć, że elewacja muzeum jest intensywnie perforowana, jednak w rzeczywistości, ze względów funkcjonalnych, przepuszcza niewiele światła dziennego.
Muzeum zlokalizowano przy Grand Avenue, jednej z głównych arterii Los Angeles. Od północnego wschodu budynek sąsiaduje z Walt Disney Concert Hall autorstwa Franka Ghery’ego, natomiast od południowego wschodu – z Muzeum Sztuki Współczesnej MOCA projektu Araty Isozakiego. W południowej części działki pracownia Diller Scofidio + Renfro zaprojektowała również plac. Fot. Warren Air. Zdjęcie, dzięki uprzjemości The Broad i Diller Scofidio + Renfro
Ruchome schody wkomponowano w organiczną formę wnętrza. Fot. Iwan Baan. Zdjęcie, dzięki uprzejmości The Broad i Diller Scofidio + Renfro
Całą ostatnią kondygnację zajmuje przestrzeń ekspozycyjna o powierzchni ok. 3250 m2. Mniejsza sala wystawowa, o powierzchni ok. 1400 m2, znajduje się na parterze. Fot. Iwan Baan. Zdjęcie, dzięki uprzejmości The Broad i Diller Scofidio + Renfro
Hol główny muzeum. Fot. Iwan Baan. Zdjęcie dzięki uprzejmości The Broad i Diller Scofidio + Renfro
Rzut pierwszego piętra: 6 – salakonferencyjna; 7 – biuro; 8 – magazynobrazów; 9 – magazyn eksponatów;10 – pomieszczenie techniczne; 6 – sala konferencyjna; 7 – biuro; 8 – magazyn obrazów; 9 – magazyn eksponatów;10 – pomieszczenie techniczne. Il., dzięki uprzejmości The Broad i Diller Scofidio + Renfro
Rzut parteru. 1 – wejście główne; 2 – hol; 3 – przestrzeń ekspozycyjna; 4 – magazyn; 5 – plac. Il., dzięki uprzejmości The Broad i Diller Scofidio + Renfro
Schemat układu głównych elementów konstrukcji – wielokrzywiznowa, żelbetowa bryła otoczona jest perforowaną strukturą elewacji i dachu. Il., dzięki uprzejmości The Broad i Diller Scofidio + Renfro
Rzut drugiego piętra. 3 – przestrzeń ekspozycyjna. Il., dzięki uprzejmości The Broad i Diller Scofidio + Renfro
Przekrój. 2 – hol; 3 – przestrzeń ekspozycyjna; 4 – magazyn; 6 – sala konferencyjna; 11 - parking podziemny. Il., dzięki uprzejmości The Broad i Diller Scofidio + Renfro
Schemat koncepcyjny trasy prowadzącej od wejścia do przestrzeni wystawowej. Il., dzięki uprzejmości The Broad i Diller Scofidio + Renfro
Detal świetlika. Il., dzięki uprzejmości The Broad i Diller Scofidio + Renfro
Przekrój przez zadaszenie. 1- świetlik. Il., dzięki uprzejmości The Broad i Diller Scofidio + Renfro
Beton i żelbet są materiałami, których wytwarzanie powoduje ogromne obciążenie dla środowiska. Przyczyniają się do emisji gazów cieplarnianych, odpowiadają za zużycie wody i deficytowego w wielu rejonach piasku. W tym odcinku naszego cyklu Technologie architektury przyszłości zastanawiamy się co zrobić, by beton mniej szkodził naszej planecie i jaką rolę mają tu do odegrania architekci.
Dobiegł końca trwający cztery lata międzynarodowy projekt badawczy Innova Concrete, którego celem było opracowanie nowoczesnych metod konserwacji historycznych konstrukcji betonowych i żelbetowych z XX wieku. Wzięło w nim udział 29 instytucji z 11 krajów na całym świecie.
Concrete Kinetics (CARBS) to seria wydarzeń on-line przygotowanych przez studio Matter Design z Bostonu we współpracy z galerią AEDES i firmą CEMEX. W ramach projektu będzie można zobaczyć specjalnie opracowaną choreografię z wykorzystaniem megalitycznych elementów z betonu, każdy o wadze od 400 do 1800 kg.
Charakterystycznym elementem budynku jest rzemieślniczo wykończona fasada, na której zamontowano donice z typową dla Bejrutu roślinnością śródziemnomorską - pisze Radosław Stach.
to jedna z czterech kolekcji paneli z betonu architektonicznego firmy Conmere, które nasycono naturalnymi składnikami: glinem, krzemem, żelazem oraz wapniem. Możliwość łączenia czterech pierwiastków, sześciu wybarwień i 14 elementów pozwala na tworzenie autorskich kompozycji. Krzemowa kolekcja Si łączy zarówno wzory nieregularne jak i symetryczne.
Hala Stulecia bierze udział w międzynarodowym projekcie badawczym InnovaConcrete, którego celem jest opracowanie nowoczesnych metod konserwacji historycznych konstrukcji betonowych i żelbetowych. Obiekt został wytypowany jako przykład jednego z największych osiągnięć przedwojennego modernizmu.