Przed autorami projektu konstrukcji centrum kongresowego postawiono szereg trudnych zagadnień, począwszy od złożonych warunków geotechnicznych, poprzez skomplikowaną technologię sceniczną i sam kształt obiektu, a na problemach związanych z akustyką skończywszy.
Powyżej poziomu płyty fundamentowej budynek podzielono na cztery segmenty dylatacyjne: zaplecze, salę teatralną, salę audytoryjną oraz foyer. W obliczeniach konstrukcji żelbetowych uwzględniono fazowanie robót związanych ze wznoszeniem obiektu po wykonaniu ściany szczelinowej i palowania. Dla każdej kondygnacji przeprowadzono obliczenia przestrzenne z uwzględnieniem rzeczywistych warunków podparcia konstrukcji.
Na etapie zamknięcia stanu zero oraz stanu surowego przeprowadzono obliczenia pod obciążeniem wynikającym z oparcia ściany szczelinowej o stropy kondygnacji podziemnych oraz pod obciążeniem montażowym wszystkich stropów, a także obciążono konstrukcję możliwymi oddziaływaniami termicznymi. W fazie eksploatacji konstrukcję przeanalizowano dla następujących przypadków obciążeniowych: pełny zestaw obciążeń stałych, zmiennych, klimatycznych pochodzących od całości konstrukcji oraz przeciążenia od elementów usztywniających pochodzących od sił poziomych i parcia gruntu na ścianę szczelinową.
Ponadto przeanalizowano konstrukcję w sytuacji zaistnienia wyporu wody, która może dostać się pod płytę fundamentową oraz w sytuacji zalania podziemnej części budynku wodą powodziową. Obliczenia konstrukcji obiektu prowadzono dwutorowo: w modelu przestrzennym z uwzględnieniem rzeczywistych warunków podparcia służącym przede wszystkim do analizy elementów pionowych, tj. słupów, ścian i trzonów; w modelach płaskich poszczególnych stropów pozwalających szczegółowo przeanalizować obciążenia grawitacyjne i uwzględnić otworowanie.
i
Aranżacja elementów konstrukcji stalowej w dużym stopniu zdeterminowana jest wymogami projektu architektonicznego, technologii scenicznej oraz akustyki. Podstawowym zadaniem było określenie logicznych z punktu widzenia statyki schematów konstrukcji. Postawiony problem był trudny z uwagi na skomplikowaną geometrię, dylatacje akustyczne, wymogi przeciwpożarowe oraz aspekty związane z dynamiką i obciążeniem termicznym.
Finalne schematy statyczne poprzedzono wieloma analizami. Ostateczny model przyjęty do obliczeń to wynik kompromisowych rozwiązań projektantów wszystkich branż. Na przykład oparcia elementów stalowych, wsporczych dla stropów między salami audytoryjną i teatralną, musiały spełniać specjalne wymogi projektu akustyki. Oparcia zostały zrealizowane za pośrednictwem łożysk elastomerowych.
W przypadku tego projektu istotna była też możliwość modelowania wielu niekonwencjonalnych, skomplikowanych geometrycznie rozwiązań konstrukcyjnych. W biurze stworzyliśmy dokładny, bogaty w detale, trójwymiarowy model konstrukcyjny całego obiektu, który wraz z upływem czasu został uszczegółowiony tak, by na końcu stać się idealną komputerową wersją gotowego budynku. Taki trójwymiarowy model, zwany również modelem BIM (Building Information Modelling), zawiera wszystkie informacje potrzebne projektantom i wykonawcom oraz usprawnia cały proces przygotowania inwestycji.
Praca na modelu odbywała się w trybie multi-user, co znacznie ułatwiało współpracę i pozwalało łatwo skoordynować połączenia pomiędzy licznymi segmentami konstrukcji. W modelach poszczególnych fragmentów załączone były elementy instalacji i technologii scenicznej. Tak zarządzana dokumentacja pozwalała koordynować różne zagadnienia projektu i rozwiązywać konflikty między nimi przed rozpoczęciem budowy, co wyeliminowało kosztowne błędy i wynikające z nich opóźnienia.
