W ciągu ostatniego stulecia budownictwo stało się jednym z najbardziej materiałochłonnych i szkodliwych dla środowiska rodzajów działalności człowieka. Według raportu ONZ Global Status Report For Buildings and Construction 2020 budynki oraz przemysł budowlany pochłaniają łącznie ok. 35% energii produkowanej na świecie, przyczyniając się tym samym do ogromnej emisji gazów cieplarnianych i wzrostu ich stężenia w atmosferze. Wraz ze wzrostem liczby ludności oraz wyższymi standardami życia rośnie zapotrzebowanie na nowe obiekty, do budowy których od ponad wieku wykorzystuje się przede wszystkim stal i beton. Produkcja tych materiałów wymaga zaś dużych nakładów energii oraz surowców, które pozyskiwane są kosztem środowiska naturalnego.
Aby zmienić ten trend i przestawić budownictwo na zrównoważone tory, potrzebne jest opracowanie nowych technologii opartych na efektywnym wykorzystaniu zasobów i stosowaniu materiałów naturalnie odnawialnych. Przykładem rewolucyjnego podejścia do projektowania jest pawilon livMatS powstały w Ogrodzie Botanicznym Uniwersytetu we Fryburgu, służący jako zewnętrzna sala wykładowa. Jest to pierwszy budynek o konstrukcji nośnej wykonanej w całości z włókna lnianego, materiału w pełni odnawialnego, biodegradowalnego i dostępnego w regionie. Pawilon powstał dzięki nowatorskiemu połączeniu naturalnych materiałów i zaawansowanych technologii cyfrowych oraz robotyki. Jest wynikiem współpracy interdyscyplinarnych zespołów stworzonych w ramach programów dofinansowywanych przez rząd niemiecki – architektów i inżynierów z Integrative Computational Design and Construction for Architecture (IntCDC) na Uniwersytecie w Stuttgarcie oraz biologów z Living, Adaptive and Energy-autonomous Material Systems (livMatS) na Uniwersytecie we Fryburgu.
To artykuł, do którego dostęp mają prenumeratorzy cyfrowej „Architektury-murator”.Chcesz dalej czytać ten tekst?
