Wieżowiec De Rotterdam
Budynek zaprojektowano z intencją stworzenia wertykalnego miasta, którego różnorodne funkcje są rozdzielone w pionie – sklepy, mieszkania, biura, powierzchnie rekreacyjne, czterogwiazdkowy hotel i wielopoziomowy garaż. Trzy bryły o wysokości 150 metrów oparto na wspólnym, trzydziestometrowym podium i rozsunięto na odległość 7 metrów od siebie. Intensywność zabudowy wynosi 32, a całość ma łączną powierzchnię użytkową 160 000 m2.
De Rotterdam to największy budynek w Holandii. Ten wielofunkcyjny zespół zlokalizowano na Kop van Zuid, postoczniowym terenie w śródmieściu Rotterdamu, na południowym brzegu rzeki Maas. Inwestycja została zainicjowana w 1997 roku, a budowa rozpoczęta w 2009 i ukończona w 2013. Zespół zlokalizowano pomiędzy wieżowcem KPN autorstwa Renzo Piano i terminalem promowym. Trzy budynki o wysokości 150 m (44 piętra) oparto na wspólnym, trzydziestometrowej wysokości (sześciokondygnacyjnym) podium i rozsunięto na odległość 7 m od siebie. Intensywność zabudowy wynosi 32, a całość ma łączną powierzchnię użytkową 160 000 m2. De Rotterdam zaprojektowano z intencją stworzenia wertykalnego miasta, którego różnorodne funkcje są rozdzielone w pionie – sklepy, mieszkania, biura, powierzchnie rekreacyjne, czterogwiazdk0wy hotel i wielopoziomowy garaż. Wspólne, ośmiometrowej wysokości atrium rozciąga się na całej długości budynku i obsługuje wszystkie funkcje obiektu. Jego podłogi wyłożono naturalnym kamieniem, a ściany – mosiężnymi panelami.
Konstrukcja
Elewacje wykonano w systemie ściany kurtynowej o łącznej powierzchni szkła 50 000 m2. Zastosowano różne moduły – w części biurowej 1800 x 3400 mm, w części hotelowej 1800 x 3000 mm z ryglem na wysokości stropu międzykondygnacyjnego, natomiast na elewacji od strony „szczeliny” między wieżowcami moduły 1800 x 3400 mm. Elewacje wieży środkowej i wschodniej zaprojektowano w oparciu o profile opracowane indywidualnie, a w części mieszkalnej zastosowano profile typowe. W celu zmniejszenia zapotrzebowania na energię projektanci dążyli do maksymalizacji dostępu światła słonecznego, minimalizacji wykorzystania energii elektrycznej do oświetlenia (m. in. poprzez wykorzystanie możliwości produkcji energii elektrycznej przez systemy komunikacji pionowej) oraz zmniejszenia zużycia wody użytkowej poprzez zastosowanie jej wtórnego obiegu i wykorzystanie wód z rzeki Maas na potrzeby systemów chłodzenia. Zastosowano również systemy skojarzonej produkcji energii elektrycznej, chłodu i ciepła. Osiągnięto wysoką sprawność energetyczną (w odniesieniu do stosowanego w Holandii parametru energy performance coefficient EPC): część mieszkaniowa 55% EPC, biura 82% i 77% EPC (odpowiednio 31%, 18% i 23% poniżej wymogów normatywnych). Zespół otrzymał najwyższą ocenę energetyczną stosowaną w Holandii – GreenCalc „A”.
