i
Punktem odniesienia dla współczesnej architektury jest londyński Pałac Kryształowy Josepha Paxtona zbudowany na pierwszą światową wystawę w 1851 roku. Ta najnowocześniejsza wówczas na świecie budowla zmontowana została błyskawicznie w Hyde Parku przy użyciu prefabrykowanej konstrukcji żelaznej oraz szklanych paneli. Dziś duch Paxtona jest ciągle żywy, choć jego obiektu już nie ma, a to za sprawą letnich pawilonów prezentujących w tym samym miejscu progresywne idee architektury. Od końca ubiegłego wieku Serpentine Gallery zaprasza znanych architektów do realizacji budowli, które z założenia mają funkcjonować zaledwie kilka miesięcy. Philip Jodidio prezentuje 11 pawilonów z lat 2000-2010 autorstwa Hadid, Libeskinda, Ito, Niemeyera, MVRDV, Sizy i Souto de Moury, Koolhaasa, Eliassona, Gehry'ego, SANAA i Nouvela. W pamięci mamy najnowsze szwajcarskie realizacje: kontemplacyjny ogród Zumthora z 2011 roku i wodny kamuflaż tandemu Herzog & de Meuron z 2012 roku, których jednak ze względów czasowych w publikacji nieuwzględniono. Tegoroczny pawilon zaprojektował Sou Fujimoto. Pawilony najlepiej oglądać na żywo, pamiętając o genius loci, gdyż autor książki o tym nie wspomina. - Ryszard NakoniecznyPhilip Jodidio, Serpentine Gallery Pavilions, Taschen 2011, str. 356Książkę omówił architekt i publicysta Ryszard Nakonieczny, adiunkt na Wydziale Architektury Politechniki Śląskiej, znawca architektury modernistycznej i redaktor wydanej właśnie publikacji Słynne wille Polski
