Miasto Glasgow jest ważnym węzłem komunikacyjnym Szkocji – zarówno w zakresie krajowego, jak i międzynarodowego transportu. Dzięki swojemu położeniu nad rzeką Clyde już pod koniec XVIII. wieku Glasgow stało się ważnym placem przeładunkowym dla handlu zaoceanicznego. W halach przemysłowych i stoczniach budowano tutaj pociągi i statki, a w 1896 roku zaczęło tu działać trzecie na świecie metro. Obecnie w Glasgow krzyżują się cztery autostrady, a dzięki dwóm lotniskom miasto dysponuje połączeniami z międzynarodową komunikacją lotniczą.Od roku 1964 mieszkańcy Glasgow i jego goście mogli poznać tradycję i śledzić rozwój transportu dzięki nowemu muzeum. Początkowo wystawy mieściły się w dawnej zajezdni tramwajowej, a od roku 1987 w centrum wystawowym Kelvin Hall. W obiekcie tym nie było jednakże możliwości udostępnienia wszystkich eksponatów. Z tego też względu podjęto decyzję o rozpoczęciu budowy nowego obiektu, który miał powstać bezpośrednio nad rzeką Clyde. Dodatkowo miał przyczynić się do poprawy renomy terenu portowego.
Zlecenie zaprojektowania muzeum powierzono londyńskiej pracowni Zahy Hadid, zdobywczyni Nagrody Pritzkera. Kształtem Muzeum Transportu (Muzeum Riverside) przypomina nieregularnie złożoną i dwukrotnie zgiętą serwetkę, której początek i koniec tworzą dwie całkowicie oszklone ściany szczytowe. Nad budynkiem z charakterystycznymi, spektakularnie pofałdowaniami oraz zakrzywieniami dachu pracował zespół Buro Happold. Wnętrze muzealne wykonano w całości bez zastosowania wsporników. Udało się to osiągnąć dzięki konstrukcji nośnej ze stali, która rozciąga się na szerokości 35 metrów i długości 167 metrów. Wsparcie konstrukcji zapewniają jedynie znajdujące się po środku muzeum dwa meandrujące zgięcia, które zapewniają stabilizację konstrukcji stalowej. Jedna z głównych powierzchni wystawienniczych pozbawionych kolumn będzie miała 6,500 m2. Aby sprostać oczekiwaniom związanym z wielkością sal, do wykonania konstrukcji dachu oraz ścian użyto innowacyjnych metod z wykorzystaniem płacht aluminium. W celu zachowania jednolitego wyglądu zarówno okładzina elewacji, jak i dach charakteryzują się tą samą strukturą. Jako okładzinę zewnętrzną zastosowano blachę tytan-cynk o grubości 0,8 mm. Elewacje i dach połączono bez zastosowania przerw i występów. Aby zapewnić płynne przejście do płaszczyzny dachu, każdy profil wymagał indywidualnego dopasowania do zaokrąglenia bryły budynku. Promienie zgięcia, nachylenie i szerokości materiału zmieniały się na połaciach dachowych wraz z każdym profilem – każdy pas był ręcznie cięty, formowany i łączony. Różnica wysokości zewnętrznej połaci dachowej z widocznymi wewnątrz, meandrującymi wzniesieniami i dolinami sięga 10 metrów. Do budowy Muzeum Riverside użyto 200 ton materiału profilowanego w pasy blachy o szerokości wynoszącej 1000 mm, 675 mm i 575 mm. W budynku udało się stworzyć energooszczędny system ogrzewania i chłodzenia. Wyzwaniem było uzyskanie optymalnych warunków termicznych w pomieszczeniach, których wysokość sięga 7 metrów. W tym celu użyto specjalnych, zamontowanych w ścianach wentylatorów. Zostały one umieszczone równomiernie na całej powierzchni, co pozwoli utrzymać w nich stabilną temperaturę. Przejrzysta, szklana fasada w przedniej i tylnej elewacji, zapewnia dostęp światła dziennego, zaś olbrzymie nadwieszenie redukuje poziom nasłonecznienia wewnątrz budynku.
Muzeum Riverside Inwestor: Glasgow City Council Autorzy: Zaha Hadid Architects Konstrukcja: Biuro Happold Realizacja: czerwiec 2011
CZYTAJ WIĘCEJ we wrześniowej "Architekturze-murator" w dziale Technika.
CZYTAJ TAKŻE>>
