Nowe ławki Pawła Grobelnego w stolicy hiszpańskiego regionu La Rioja
Przed ratuszem miasta Logroño w północnej Hiszpanii stanęły nowe ławki autorstwa polskiego projektanta Pawła Grobelnego. Prosta, minimalistyczna konstrukcja dopełnia architekturę budynku zaprojektowanego w latach 70. przez słynnego hiszpańskiego architekta Rafaela Moneo.
Ławki przed ratuszem w Logroño, proj. Paweł Grobelny; fot. Josema Cutillas
Paweł Grobelny specjalizuje się w projektowaniu przestrzeni publicznych i małej architektury. Realizacje jego autorstwa znajdują się między innymi w ogrodzie Albertine przy Bibliotece Królewskiej w Brukseli oraz w największym parku w Szanghaju. Grobelny jest także autorem serii mebli miejskich dla paryskiej dzielnicy La Défense oraz elementów małej architektury przed Parlamentem Europejskim w Strasburgu. Najnowsza realizacja jego autorstwa to efektowne ławki na placu Ayuntamiento w Logroño, stolicy hiszpańskiego prowincji La Rioja.
Długie na 10 metrów siedziska zostały dopasowane do dekoracyjnych słupów ratusza, zaprojektowanego w latach 70. przez Rafaela Moneo, laureata między innymi nagrody Pritzkera i EU Mies van de Rohe Award. Logroño odwiedziłem jeszcze przed pandemią. Niezwykle cenię sobie realizacje Rafaela Moneo, więc możliwość pracy z jego budynkiem i placem była dla mnie ciekawym doświadczeniem, ale też wyzwaniem. Projekt dojrzewał powoli. Przestrzeń tego placu i budynek są ze sobą ściśle powiązane. Brakowało mi jedynie możliwości odpoczynku. Nie mogłem także w żaden sposób naruszyć gmachu ratusza, który jest pod opieką konserwatorską, dlatego ławki tylko okalają słupy, nie ingerując w ich strukturę – mówi Paweł Grobelny.
Projekt powstał na zaproszenie kuratorów Międzynarodowego Festiwalu Architektury i Designu Concéntrico, który odbywa się w Logroño od 2015 roku. W ramach wydarzenia, którego głównym założeniem jest refleksja nad środowiskiem miejskim i poszukiwanie nowych funkcji dla przestrzeni publicznej, swoje instalacje wielokrotnie prezentowali polscy architekci i artyści, w tym m.in. Aleksandra Wasilkowska, Iza Rutkowska, Grupa Projektowa Centrala czy Jakub Szczęsny.
Ławki przed ratuszem w Logroño, proj. Paweł Grobelny; fot. Josema Cutillas
Ławki przed ratuszem w Logroño, proj. Paweł Grobelny; fot. Josema Cutillas
Ławki przed ratuszem w Logroño, proj. Paweł Grobelny; fot. Josema Cutillas
Ławki przed ratuszem w Logroño, proj. Paweł Grobelny; fot. Josema Cutillas
Ławki przed ratuszem w Logroño, proj. Paweł Grobelny; fot. Josema Cutillas
Ławki przed ratuszem w Logroño, proj. Paweł Grobelny; fot. Josema Cutillas
Ławki przed ratuszem w Logroño, proj. Paweł Grobelny; fot. Josema Cutillas
Newsletter „Architektury-murator” co tydzień nowa porcja najświeższych architektonicznych newsów z Polski i ze świata!
Według popularnego w latach 50. żartu, najpiękniejszy widok Warszawy roztacza się z 30. piętra Pałacu Kultury, bo to jedyne miejsce w stolicy, z którego go nie widać. Dziś, w czasach bezprecedensowego rozwoju masowej turystyki, ten stary bon mot nabiera nowego znaczenia, tyle że odnosi się do coraz większej liczby obiektów stawianych w rejonach najcenniejszych krajobrazowo w celu podziwiania walorów otoczenia. Czy ingerencja w naturalny krajobraz zawsze musi pociągać za sobą jego degradację? Prezentujemy kilka odważnych realizacji, które zdają się podążać inną drogą.
Odzyskiwanie przestrzeni publicznych dla mieszkańców wkracza właśnie w nową fazę. Dzięki oddolnym inicjatywom, projektom artystów i budżetom obywatelskim na zmodernizowanych skwerach, bulwarach i placach pojawiają się nowe, wielofunkcyjne meble miejskie, służące jednocześnie jako wygodne siedziska, znak miejsca oraz strefa zabaw i rekreacji.
Poznaliśmy pierwsze efekty tegorocznego Biennale Dizajnu i Sztuki Miejskiej organizowanego w Gdyni przez stowarzyszenie Traffic Design. W przestrzeni miasta pojawiła się m.in. instalacja Comb autorstwa kolektywu The New Raw z Rotterdamu czy 5-metrowy mural studia Thonik z Amsterdamu.
Na placu przed pawilonem Zodiak w Warszawie stanęła instalacja Wodny Azyl. To praca studentów Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej przygotowana pod kierunkiem Anny Cudny, Artura Filipa i Krystyny Solarek.
Przy poznańskiej Kaponierze powstał betonowy mur z odłamkami szkła na szczycie. To instalacja SORRY Joanny Rajkowskiej. Rzeźba nawiązuje do muru budowanego na granicy polsko-białoruskiej.
Polska artystka Iza Rutkowska rozprawia się z patriarchalnymi symbolami opresji w przestrzeni publicznej państw kolonialnych. Zaczęła od Hiszpanii, teraz czas na Włochy i Francję.
Plastique Fantastique to duet artystyczny z Berlina, w którego skład wchodzą Marco Canevacci (Dr. Trouble) i Yena Young (Ms. Bubble). Od ponad 20 lat ich wielkoformatowe, pneumatyczne instalacje goszczą w miastach całej Europy. Ostatnio berlińskich artystów nurtuje temat pandemii i niezwykłych warunków życia, których za jej sprawą doświadczamy.
Na Ostrowie Tumskim w Poznaniu udostępniono zwiedzającym instalację przestrzenną upamiętniającą pierwszy pałac Mieszka I. Założenie architektoniczne budowniczych z X wieku zostało odwzorowane w formie odlewów ze szkła artystycznego.