Budynek o dwóch różnych obliczach – o koncepcji Szkoły bez ławek Przemo Łukasik i Łukasz Zagała

Przez wiele lat marzyliśmy o zaprojektowaniu szkoły. Kiedy nadarzyła się okazja i wystartowaliśmy w konkursie, okazało się, że na nowo musimy określić zasady, w oparciu o które kształtować będziemy program szkoły, gdyż jako sędziwi młodzieńcy, chyba już nazbyt archaicznie traktujemy proces edukacji. Akademeia nie jest typowym liceum. To szkoła z czesnym, ale i stypendiami dla utalentowanych uczniów. To szkoła, gdzie ścisłowcy mieszają się z artystami i sportowcami. Gdzie zajęcia z geografii, chemii i biologii odbywać się mają w plenerze, ale również w nowocześnie wyposażonym laboratorium. Gdzie rozwój rozumiany jest wielopłaszczyznowo, a zajęcia w grupach uzupełniane są lekcjami „jeden na jeden”. To szkoła, która poszukuje równowagi pomiędzy uczniem a nauczycielem, gdzie nauczyciel po dzwonku staje się starszym kolegą, od którego dalej można się uczyć, ale w bardziej swobodnej atmosferze.

Bryłę budynku uformowano w kształt litery U, dzięki czemu obiekt ma niejako dwie twarze. Tę zewnętrzną, oficjalną, miejską i wewnętrzną, prywatną, mniej formalną. Z poziomu dziedzińca do ogrodu edukacyjnego nad stropem ostatniej kondygnacji prowadzą schody. Schody, a może bardziej trybuna, z której obserwować można to, co dzieje się poniżej i kontemplować długą przerwę. To ważny element szkoły, którego zadaniem jest inspirować uczniów i nauczycieli do szukania nowych form odpoczynku i edukacji, łamiąc sztywny schemat, że nauka ma koncentrować się w sali lekcyjnej, a podczas przerw należy przebywać na korytarzu. Program uzupełnienia stołówka, a może bardziej kawiarnia, świetlica czy klub, bo przestrzeń ta służy też do indywidualnej nauki i rozwijania zainteresowań, jest wygodnym miejscem spotkań po zajęciach lekcyjnych.

34 zdjęcia