Centrum Edukacyjne Uniwersytetu Technologicznego Nanyang w Singapurze

Projekt Centrum Edukacyjnego Uniwersytetu Technologicznego Nanyang (NTU) w Singapurze powstał w wyniku międzynarodowego konkursu. Architekci z Heatherwick Studio stworzyli współczesny obiekt edukacyjny, w którym najważniejsza stała się ogólnodostępna, otwarta przestrzeń wspólna, w której zachodzą swobodne interakcje pomiędzy poszczególnymi grupami użytkowników i którą łatwo można adaptować do różnych potrzeb. NTU promuje wartości zrównoważonego rozwoju nie tylko w swojej działalności edukacyjnej (1,2 miliarda dolarów na prowadzenie badań naukowych w tej dziedzinie), ale również inwestycyjnej. W 2013 roku projekt centrum edukacyjnego otrzymał Green Mark Platinum Award przyznawaną przez Building and Construction Authority, renomowaną, krajową organizację zajmującą się efektywnością energetyczną budynków.

Podobnie jak na wielu innych uczelniach na całym świecie zajęcia w NTU prowadzone są w formule flipped classroom – materiały edukacyjne udostępniane są studentom przed zajęciami, a podczas ćwiczeń są one omawiane, dyskutowane w grupach roboczych i z prowadzącym. W ten sposób przełamany zostaje tradycyjny schemat jednostronnego przekazywania wiedzy ex cathedra. Formuła ta znajduje odzwierciedlenie w sposobie kształtowania wnętrz budynku, w których dominują miękkie kształty umożliwiające różnorodne aranżacje przestrzeni edukacyjnej. Brak tu typowych korytarzy, a każda z sal ma widok na centralnie zlokalizowane atrium. Budynek jest dostępny w poziomie parteru z każdej strony.

Konstrukcja

W dwunastu ośmiokondygnacyjnych wieżach zaplanowano 56 sal wykładowych wyposażonych w ekrany LCD i bezprzewodowy internet oraz siedziska, które można dowolnie aranżować pod kątem pracy zespołowej. Krzywoliniowa bryła przekłada się na skomplikowaną geometrię konstrukcji, w której jedynymi pionowymi elementami są ściany klatek schodowych i wind przechodzące przez całą wysokość budynku. Natomiast każdy słup jest odchylony od pionu pod innym kątem, a obrys każdego kolejnego stropu międzykondygnacyjnego ma nieco inną krzywiznę. Płytowo-stropową konstrukcję żelbetową posadowiono na palach wierconych o średnicy 60-110 cm i przekryto zadaszeniem w konstrukcji stalowej. Sztywność w poziomie i równomierne rozłożenie naprężeń poziomych zapewniono poprzez połączenie ścian klatek schodowych i lekko pochylonych słupów pełnymi stropami żelbetowymi. Podczas wznoszenia konstrukcja uzyskiwała pełną stabilność dopiero po wykonaniu stropu nad każdą kolejną kondygnacją, dlatego dokładnie monitorowano osiadanie, odkształcenia i skręcanie jej najbardziej wrażliwych elementów. Ściany korytarzy i klatek schodowych wykonano z betonu barwionego w masie syntetycznymi tlenkami żelaza, a te od strony przestrzeni ogólnodostępnej wyłożono panelami betonowymi, w których odciśnięto 700 grafik specjalnie zaprojektowanych przez ilustratorkę Sarę Fanelli. Inspirowane wieloma dyscyplinami naukowymi, odnoszą się do nich w symboliczny sposób, pobudzając wyobraźnię studentów. Wielokrzywiznowe panele elewacyjne o charakterystycznej fakturze poziomych żłobkowań wylewano z betonu w dwunastu regulowanych formach silikonowych.

W projekcie wykorzystano naturalną zieleń w postaci wertykalnych ogrodów i zielonych tarasów. Ogranicza ona penetrację słońca i nagrzewanie budynku, co powoduje zmniejszenie zapotrzebowania na chłód. Zwężająca się ku dołowi bryła umożliwia zacienienie dolnych kondygnacji przez górne. Projekt koncepcyjny zakładał znacznie większe wysięgi wspornikowo wysuniętych stropów kolejnych kondygnacji, jednak ze względu na konieczność zapewnienia stabilności konstrukcji wymiary te zmniejszono na etapie projektu wykonawczego i realizacji. Jednym z charakterystycznych rozwiązań jest system wentylacji budynku, w którym atrium, korytarze, klatki schodowe i lobby wentylowane są grawitacyjnie, z wykorzystaniem naturalnego ruchu powietrza wokół budynku. Dodatkowo zastosowano oświetlenie energooszczędne i czujniki ruchu w klasach, toaletach i klatkach schodowych.