Miasto dla ludzi # Miasto Jutra
i
Organizatorzy drugiej edycji konferencji naukowej doktorantów i studentów Miasto dla ludzi # Miasto Jutra podjęli temat kształtowania miast w konfrontacji ze współczesnymi wyzwaniami. Zakres zagadnień poruszonych podczas grudniowego spotkania, które odbyło się we wrocławskim Muzeum Architektury, obejmował szerokie tematyczne spektrum – od infrastruktury i konstrukcji, po socjologię i malarstwo. Dominującym wątkiem okazały się kwestie zarządzania miastem według koncepcji SmartCity, w której nowoczesne narzędzia służą do sterowania infrastrukturą czy monitorowania ruchu drogowego. Dominik Nogala opowiadał o nich w kontekście Łodzi oraz Dzierżoniowa, gdzie usterki w przestrzeni publicznej, takie jak uszkodzony chodnik, można zgłaszać przez internet za pomocą specjalnej aplikacji. Związki architektury z mechatroniką przedstawiła Karolina Dąbrowska-Żółtak, która skupiła się na hasłach takich, jak miasto elastyczne i struktura zmienna. Dorota Wolińska i Karolina Trykacz wyszczególniły zestaw megatrendów w metropoliach. Wyzwania wiążą się tu z zachorowaniami na depresję, zanieczyszczeniem powietrza i starzeniem się społeczeństwa. Samotność i sytuacja ekonomiczna sprawiają, że coraz popularniejsze stają się alternatywne sposoby zamieszkiwania. np. co-housing, o którym opowiadała Ewa Hejducka.
i
Christina Rodriguez Alvarez odniosła się do taniego mieszkalnictwa socjalnego, dla którego opracowała zestaw narzędzi projektowych. Krzysztof Tuszyński przedstawił wizję jednostek mieszkalnych dla bezdomnych i uchodźców zbudowanych według technologii hi&low-tech. Zakłada ona wykorzystanie materiałów z recyklingu i zaawansowanych technologicznie komponentów dostępnych do samodzielnego montażu. Anna Miśniakiewicz opowiadała o działaniach społecznie zaangażowanego Laboratorium Popowice, które funkcjonuje w ramach programu wspólnych europejskich usług publicznych CoSIE. Przegląd radykalnych wizji przyszłości autorstwa Boullée, Le Corbusiera czy Fullera zaprezentował Andrzej Jarczewski na przykładzie komiksu RevoirParis François Schuitena i Benoit Peetersa. Powieść graficzna jest tu krytycznym komentarzem do utopijnych planów i ukazuje niebezpieczeństwo dla Paryża, który może stać się miastem-muzeum pod kloszem. Katarzyna Chrobak i Piotr Kryczka zajęli się analitycznymi modelami obrazującymi podróże mieszkańców Wrocławia do terenów rekreacyjnych, postulując planowanie krótszych połączeń. Temat usprawniania i rozwoju sieci ścieżek podjęli także Maria Bukowska i Kacper Koman, wykorzystując projektowanie parametryczne. Działania na polu edukacji architektonicznej zaprezentował Maciej Pilny. Koło naukowe Cardo przygotowało grę planszową, która została przetestowana przez młodzież szkolną. Zestaw składający się z planszy i kostek w kolorach MPZP umożliwiał złożenie miejskiej „mieszanki funkcjonalnej” i zaobserwowanie zależności pomiędzy elementami. Wśród tematów pojawiły się też omówienia nowoczesnych obiektów jeździeckich, targowisk w czasach e-handlu, ogrodów przyszpitalnych i obiektów artystycznych w przestrzeni publicznej oraz przyszłości muzeów i bibliotek. Warta zapamiętania jest treść prezentacji Julii Kurek. Według niej ludzkość wykonuje kroki bez przewodnika, a niekontrolowany rozwój prowadzi do paradoksu, że miasta pokrywając 3% powierzchni Ziemi, zużywają 70% jej zasobów. PAWEŁ FLORYN
Jurand Jarecki – architekt z pasją
i
W listopadzie w katowickiej Bibliotece Śląskiej miał miejsce benefis Juranda Jareckiego zorganizowany w ramach programu Twórcy Śląskiej Architektury – Portrety. TŚA to wieloletni projekt prowadzony przez tę instytucję. Bohaterami poprzednich edycji byli Henryk Buszko, Aleksander Franta i Jerzy Gottfried. Jurand Jarecki, nazywany „Śląskim Le Corbusierem”, należy do pokolenia twórców, którzy przenosili przedwojenny etos do powojennej polskiej rzeczywistości. Jest nie tylko wybitnym architektem, ale też rysownikiem, nauczycielem akademickim, działaczem społecznym, podróżnikiem, ekspertem w dziedzinie skoczni narciarskich. Wśród wielu dyscyplin sportu, które uprawiał, upodobał sobie szczególnie skoki na nartach, bo – jak twierdzi – dawały mu poczucie wolności. Urodził się w 1931 roku w Krakowie, wychowywał w Zakopanem i Katowicach, uczył się w Szczecinie, Wrocławiu i Krakowie, praktykował w Paryżu. Dzisiaj utożsamia się z Katowicami – miastem, którego nowoczesną architekturę budował od podstaw. Doświadczenia nabierał u mistrzów. Zaraz po studiach pracował w katowickim Miastoprojekcie u Zygmunta Majerskiego. Potem wyjechał na stypendium do paryskiej pracowni Georgesa Candilisa. Po powrocie do Katowic przeszczepiał zachodnie koncepcje na polski grunt. Pierwszym jego dziełem był wzorowany na paryskich domach towarowych Zenit, zbudowany nim w Warszawie wzniesiono Ścianę Wschodnią. Kilka lat później zaprojektował drugi taki obiekt – Skarbek. Na jego elewacji umieścił specjalnie sprowadzone z Francji łuski. Za największe swoje osiągnięcie Jurand Jarecki uważa dziś projekt Biblioteki Śląskiej (1991-1998) zrealizowany wspólnie ze Stanisławem Kwaśniewiczem i Markiem Gierlotką w autorskiej pracowni ARAR S.C. Jak pokazał benefis, Jurand Jarecki jest wspaniałym architektem, ale też lubianym i dowcipnym człowiekiem, który ma wielki dystans do samego siebie. JUSTYNA SWOSZOWSKA
