Młode Miasto w Gdańsku to jedno z ambitniejszych przedsięwzięć urbanistycznych podjętych w Polsce po 1989 roku. Na ponad 70-hektarowym terenie Stoczni Gdańskiej powstaje nowa, wielofunkcyjna dzielnica o powierzchni użytkowej około 500 tys. m2. Jej plany i koncepcje tworzono od przeszło 20 lat, ale dopiero w ostatnich latach projekt przechodzi do fazy realizacji. Zamierzenie budzi spore emocje ze względu na historyczne i społeczne znaczenie stoczni.
W połowie kwietnia, w historycznej Sali BHP, odbyła się międzynarodowa konferencja Młode Miasto 2.0. Współczesne zagadnienia miejskiej transformacji. Zorganizowały ją Towarzystwo Urbanistów Polskich, Politechnika Gdańska oraz Komitet Przestrzennego Zagospodarowania Kraju PAN, w partnerstwie z firmami inwestującymi na terenie Młodego Miasta. Celem było przedstawienie i przedyskutowanie perspektyw projektu w kontekście rewitalizacji śródmiejskich terenów poprzemysłowych i nadwodnych. Wprowadzenie stanowił przegląd doświadczeń zagranicznych. Dirk Schubert (HafenCity University Hamburg) zaprezentował wybór projektów z całego świata, podkreślając, że choć wszystkie mają wspólny mianownik w postaci waterfrontu, to dla sukcesu w każdym z przypadków kluczowe było wykorzystanie lokalnego potencjału i dziedzictwa. O realizacji HafenCity – wielofunkcyjnej dzielnicy, która powstała na obszarze dawnego portu w Hamburgu – mówił Jürgen Bruns-Berentelg, dyrektor zarządzający przedsięwzięcia. Z kolei Han Meyer (Delft University of Technology) przedstawił doświadczenia i dalsze plany rozwoju terenów nadwodnych w Rotterdamie.
Główna część konferencji poświęcona była dyskusji nad kształtowaniem finalnej struktury Młodego Miasta jako kluczowego obszaru rozwojowego Trójmiasta. Janusz Lipiński, były prezes spółki Synergia 99, odpowiedzialny za pierwszą fazę projektu, omówił funkcje i zagospodarowanie tego terenu od końca XIV wieku. Piotr Lorens, Prezes TUP i inicjator konferencji, przedstawił historię planowania Młodego Miasta: od koncepcji zespołu profesora Mieczysława Kochanowskiego z Politechniki Gdańskiej (1994), przez warsztatową wizję firmy Sasaki (2000), po pomysły inwestorów. Pokazywał, jak doprecyzowano założenia dogęszczania struktury opartej o geometrię wyznaczoną przez zabudowę stoczni i terenów sąsiednich. Swoje doświadczenia omówili autorzy opracowań dla Młodego Miasta, m.in. Romuald Loegler, Marek Michalski, Wiesław Gruszkowski, Bogna Lipińska i Grzegorz Suligowski. Pokazano aktualne projekty wyłonione w drodze konkursów: zrealizowane już Europejskie Centrum Solidarności (Wojciech Targowski, FORT; „A-m” 2/2015), budowane Muzeum II Wojny Światowej (Jacek Droszcz, Studio Kwadrat) oraz główną przestrzeń publiczną Drogę do Wolności (Michał Leszczyński, Grupa 5). Zbigniew Reszka i Michał Baryżewski (ARCHDECO, Gdynia) zaprezentowali niedawno otwarty biurowiec Tryton, a Charles Dunnett (DunnettCraven, Londyn) – opracowaną dla firmy Atrium koncepcję zespołu komercyjnego z zagospodarowaniem hali U-bootów. W dyskusji zwracano uwagę na kwestię ochrony dziedzictwa stoczni. Dopiero niedawno dla poszczególnych obiektów udało się sformułować konkretne ustalenia konserwatorskie, które zaakceptowali wszyscy właściciele terenów. Przewijało się pytanie, co należy bezwzględnie chronić, byobszar nie stracił swojej duszy, a także jak zintegrować go ze śródmieściem, jednak przy zachowaniu odrębnego charakteru. Poruszano też kwestię mechanizmów zapewnienia jakości zabudowy i przestrzeni publicznych – czy można w tej kwestii zaufać deweloperom, czy też konieczne jest stworzenie planu koordynacyjnego lub uszczegółowienie i aktualizacja obowiązujących planów miejscowych. W połowie roku ukazać się ma książka Piotra Lorensa i Janusza Lipińskiego Młode Miasto w Gdańsku. Laboratorium miejskich procesów rozwojowych.
