To nagroda za konsekwencję i wierność przyjętym przed ponad 30 laty zasadom projektowania, współpracy i szczególną dbałość o jakość architektury. Także za organizację i nietypowy sposób funkcjonowania samego biura, które przypomina raczej spółdzielnię, gdzie cenione jest współdziałanie, dyskusja i edukacja młodego pokolenia. Za ponadczasową, racjonalną i prostą architekturę, w której jest piękno sprawiające, że budynek dobrze się starzeje, może zmieniać funkcje i trwać. Za to, że można im wierzyć.
ul. Gagarina 28a, Warszawa
Założyciele: Olgierd Jagiełło, Maciej Miłobędzki, Jerzy Szczepanik-Dzikowski
Partnerzy: Olgierd Jagiełło, Paweł Majkusiak, Maciej Miłobędzki, Marek Moskal,
Marcin Sadowski, Andrzej Sidorowicz, Jerzy Szczepanik-Dzikowski, Wojciech Zych
Rok założenia: 1988 Obecnie zespół tworzy ok. 70 osób
Budynek powstał dzięki wysiłkom Fundacji Kioto, która skupiła wokół siebie wiele osób i instytucji. To pierwsza realizacja w Polsce po 1989 roku architekta o międzynarodowej sławie we współpracy z polskim biurem. Budynek, który narodził się w tym samym roku co „A-m” i wyznaczył nowe szlaki polskiej architekturze. Antycypował przyszłość powiązaniem z rzeką i znaczeniem muzealnej funkcji. Skromność, lapidarność i w pełni wykorzystana unikalna lokalizacja to cechy, które decydują o tym, że Mangghę można uznać za ideał, do którego polska architektura wciąż dąży.
ul. Marii Konopnickiej 26, Kraków
Autorzy: Arata Isozaki, Jet Atelier — Krzysztof Ingarden, Jacek Ewý
Inwestor: Fundacja Kioto Andrzeja Wajdy i Krystyny Zachwatowicz oraz Muzeum Narodowe w Krakowie
Realizacja: 1993-1994
Prezentacja w „A-m” 2/1995
Projekt, który przeszedł do historii polskiej współczesnej architektury nie tylko ze względu na formę, ale także proces wyłaniania, uznania, a następnie odrzucenia. Wybitny ze względu na unikalną, indywidualną formę, przemawiającą do masowej wyobraźni. Kontrowersyjny ze względu na nasycenie mistyczną i narodową, nie dla wszystkich czytelną symboliką. Wyprzedzający swój czas romantycznym podejściem do kształtowania otoczenia i ekologicznym przesłaniem. A przede wszystkim projekt ukazujący w pełni indywidualizm, talent i bezkompromisowość twórcy.
Warszawa
Nagroda Główna Równorzędna — projekt wskazany do realizacji w konkursie rozpisanym przez Kurię Metropolitalną Warszawską w 1999 roku
Autor: architekt Marek Budzyński
Współpraca: architekci Tomasz Bartuś, Piotr Borzęcki, Wojciech Kłoś, Maciej Kuryłowicz, Urszula Lewa
Publikacja: „Architektura-murator” 7/2000
To nagroda za śmiałość i styl. Tekst stanowił odważne, bezkompromisowe i lapidarne podsumowanie zjawisk w polskiej architekturze po 1989 roku. Choć był żartem, wszystkich po publikacji bolał. Opisanych architektów, bo po raz pierwszy w wolnej Polsce ocenieni zostali bez nabożnego podziwu. Autora, bo doświadczył środowiskowego ostracyzmu. Redakcję, bo spotkała się z niezrozumieniem, a może nawet i potępieniem. Lista reperkusji była długa, a jednak zapytani, czy opublikowalibyśmy ten tekst jeszcze raz, odpowiadamy: TAK.
Autor: Grzegorz Stiasny
Publikacja: „Architektura-murator” 10/2004
Jeśli istnieje zdjęcie-symbol architektoniczny minionych niedawno czasów, jest to fotografia architekta siedzącego bez zabezpieczenia na skraju przepaści, w nieprzyjaznym poprzemysłowym krajobrazie, którego fragment stał się z wyboru jego domem. Obraz powstał w ramach cyklu zamówionych przez redakcję zdjęć komentarzy, polemizujących z utartym schematem architektonicznych fotografii. To nagroda za przedstawienie osobistej, nostalgicznej relacji z dziedzictwem poprzemysłowym oraz za portret młodego architekta z wyludniającego się miasta – jednego z pionierów rewitalizacji architektury industrialnej w Polsce.
Autor: Marcin Czechowicz
Publikacja: okładka „Architektury-murator” 1/2004
OSSA otrzymuje nagrodę za ciągłość i przekazywanie organizacji wydarzenia – z pokolenia na pokolenie. Ogólnopolskie Spotkania Studentów Architektury to oddolna inicjatywa o zasięgu ogólnopolskim, organizowana przez studentów – dla studentów. Już od dwóch dekad warsztaty wpływają na kształtowanie nowych pokoleń architektów. Społeczność OSSY skupiała wokół siebie zaangażowanych studentów i architektów z Polski i zagranicy, którzy z czasem stworzyli trzon polskiego środowiska architektonicznego. Redakcja „Architektury-murator” jest dumna, że towarzyszyła powstaniu OSSY i od tego momentu patronuje wydarzeniu!
Pomysłodawcy: studenci Justyna Martyniuk, Kamila Kobus, Sylwia Tarłowska, Grzegorz Pęczek, Kacper Witkowski, Magda Urbańska i Roger Kostarczyk oraz asystentki na WA PG Anna Awtuch i Gabriela Rembarz
Pierwsza edycja: 1997
Liczba uczestników: ok. 3300
Pierwszy „RZUT” powstał w 2013 roku, gdy większość z jego twórców była na ostatnim roku studiów na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Powstał jako pismo tworzone przez młodych, by umożliwić wypowiadanie się młodym, którym trudno jest publikować gdzie indziej bez wyrobionej marki. „RZUT” to pismo z ogromną pasją, badawcze, nie doktrynerskie, otwarte na rozmaite środowiska i opinie. Na podkreślenie zasługuje demokratyczny proces tworzenia: tematy powstają w dyskusji redakcyjnej, lecz teksty zamawiane są w formule Call for papers.
Kwartalnik Architektoniczny „Rzut”
Inicjatorzy powstania pisma: Milena Trzcińska i Łukasz Stępnik
Redakcja: Karolina Matysiak, Katarzyna Billik, Matylda Gąsiorowska, Przemysław Sobiecki, Igor Łysiuk, Marta Lissowska, Łukasz Wenclewski, Aleksander Kozielski, Zofia Piotrowska, Andrzej Olejniczak i Malwina Borowiec
Rok założenia: 2013
Przez 25 lat wydawca „Architektury-murator” pracował z wieloma firmami. Gala była okazją do podziękowania za tę wieloletnią współpracę. Nagrody otrzymały firmy: Aluprof, Fakro, Röben, Veka, Velux i Wienerberger.