Naszym zadaniem było odtworzenie z gotowych elementów oryginalnego pawilonu zrealizowanego w Berlinie w 2008 roku według projektu wiedeńskiego architekta Adolfa Krischanitza przy jednoczesnym uwzględnieniu polskich norm oraz wymagań nowego użytkownika obiektu – Muzeum Sztuki Nowoczesnej. Wprowadziliśmy m.in. zupełnie nowe instalacje, a przestrzeń zaplecza i sanitariatów dostosowaliśmy do rodzimych przepisów. Zgodnie z sugestią inwestora, pomieszczenie kawiarni zostało tak zaaranżowane, by mogło pełnić też funkcję audytorium, natomiast księgarnia połączona została z foyer.
Nasza koncepcja uwzględniała ponadto zagospodarowanie terenu wokół budynku, które miało odnosić się do otwartego charakteru warszawskiego Muzeum Sztuki Nowoczesnej. W otoczeniu pawilonu powstała więc otwarta struktura złożona z drewnianych podestów, które można wykorzystywać w zależności od zmieniających się potrzeb. Część zainstalowana jest na stałe, tworząc trzy obszary funkcjonalne. W poszczególnych strefach zaprojektowano modularną siatkę fundamentów w rozstawie 1,25 x 1,25 metra, umożliwiającą montaż dodatkowych podestów, paneli ekspozycyjnych czy instalacji artystycznych, jak również widowni kina letniego. Konstrukcja ta ma się stać tętniącym życiem miejscem spotkań i nieformalnych wydarzeń, zachowując jednocześnie powiązania widokowe oraz funkcjonalny i bezpośredni dostęp do pawilonu od strony sąsiadujących z nim terenów. Szata roślinna wokół obiektu została zaprojektowana z myślą o wpisaniu się w nadwiślański krajobraz, ale zarazem stanowić ma naturalny bufor, osłaniający pawilon przed bezpośrednim wpływem negatywnych czynników generowanych przez przebiegającą w pobliżu trasę szybkiego ruchu. W części południowej zaproponowaliśmy mozaikowy układ zieleni, składający się z występujących naprzemiennie pól niskich traw ozdobnych i drewnianych siedzisk, a w części północnej rośliny o piętrowym charakterze, które tworzyć będą kameralne wnętrze krajobrazowe wokół tarasu restauracji.
