Sala koncertowa w Harbinie

Projekt sali koncertowej w Harbinie wyłoniono w międzynarodowym konkursie architektonicznym z 2010 roku. Zakres opracowania obejmował nie tylko budynek, ale również jego otoczenie, które stanowić miało spójny fragment Sun Island, kompleksu terenów zielonych funkcjonującego jako miejsce wypoczynku i rekreacji zarówno dla mieszkańców miasta, jak i jego okolic. Gmach powstał w centralnym punkcie założenia. Ma powierzchnię zabudowy niemal 79 000 m², a cały teren 1,8 km². Mieści m.in. salę koncertową na 1600 osób i kameralną dla 400 słuchaczy. Projekt odpowiada zarówno wymaganiom współczesnych widowisk teatralnych, jak i przedstawieniom tradycyjnego teatru chińskiego (poprzez rozsunięcie ściany zewnętrznej w mniejszej sali przestrzeń można otworzyć na otoczenie, wykorzystując naturalny krajobraz jako scenografię).

Samemu budynkowi architekci nadali kształt przypominający geologiczną strukturę wyrzeźbioną wiatrem i wodą, przez co udało się im znacząco zmniejszyć optycznie jego skalę. Dojście do obiektu prowadzi poprzez kładkę, na zakończeniu której urządzono ogólnodostępny plac. Obiekt stanowi zarówno obudowę miejsca przestawień, jak również wyrazistą scenografię przestrzeni publicznej. Ukształtowanie terenu wokół budynku prowadzi odwiedzających w stronę wejścia głównego.

Na zachód od placu, przed wejściem do głównego obiektu zlokalizowano budynek Labor Recreation Center. Ma on łączną powierzchnię 41 000 m² i stanowi funkcjonalne uzupełnienie zespołu teatralnego. Mieści między innymi sale ćwiczeń dla artystów, konferencyjne, edukacyjne, wystawowe, hotelowe i gastronomiczne.

Konstrukcja

Miękko wygiętą elewację z białych paneli aluminiowych oparto na zadaszeniu w postaci przestrzennej, wielokrzywiznowej kratownicy, w zamyśle projektantów przypominającej ośnieżoną górę. Biały kamień i beton na ścianach dopełniają surowy charakter architektury. Elewację głównego holu, płynnie przechodzącą w zadaszenie lobby, wykonano jako przeszkloną, opartą na filigranowej, stalowej konstrukcji kratownicowej. Ukształtowana ze szklanych ostrosłupów ma przywodzić na myśl połyskujący w słońcu lód i jednocześnie w charakterystyczny sposób rozbijać światło wpadające do holu. Na szczycie obiektu znajduje się platforma, z której roztaczają się widoki na panoramę miasta i położone w pobliżu mokradła. Ze względu na odpowiednie właściwości akustyczne, audytorium i scenę sali koncertowej obłożono od środka i z zewnątrz jesionem mandżurskim, nadając okładzinom kształt wyoblonego działaniami sił natury kawałka drewna. Wnętrze sali koncertowej doświetlono częściowo niewielkim świetlikiem, zapewniającym jednocześnie widoki na zewnątrz. W drugim, mniejszym obiekcie, mieszczącym salę kameralną, wnętrze powiązano widokowo z otoczeniem poprzez rozległe okno panoramiczne na tyłach sceny. Wykonano je ze szkła o wysokiej izolacyjności akustycznej. Forma budynku i jego wnętrza, jak również cały układ komunikacji są tak ukształtowane, aby użytkownicy mieli wrażenie, że poruszają się w lokalnym krajobrazie.