Gottfried Böhm jest jedynym niemieckim architektem nagrodzonym "architektonicznym noblem", czyli nagrodą Priztkera. Jest on także wirtuozem w posługiwaniu się betonem, jako materiałem budowlanym. Jego kościoły ze świątynią pielgrzymkową w Naviges na czele (budowa 1964-1968) wydobywają z szarego budulca atmosferę mistycyzmu i zadumy, która nie ma sobie równych. Architekt urodził się w 1920 roku i studiował na Uniwersytecie Technicznym i Akademii Sztuk Pięknych w Monachium. Po zakończeniu edukacji wstąpił do biura swojego ojca, również architekta, Dominikusa Böhma.
Film "Betonowa Miłość” przenosi nas w świat architektonicznej dynastii, do której należą synowie architekta — Stephan, Peter i Paul. Wszyscy trzej, dzięki ciężkiej pracy, wyszli z ojcowskiego cienia, choć trudna sytuacja na niemieckim rynku budowlanym sprawiła, że konkurowanie musiało zostać zastąpione współpracą. Całą rodzinę poznajemy w kontekście śmierci Elisabeth Böhm, żony Gottfrieda. Razem z nią rodzinna pracownia architektoniczna, traci wsparcie i inspirację, którą bez wątpienia była zmarła żona i matka. "Betonowa miłość" to intymny portret rodziny wbitych twórców, dzięki któremu otrzymujemy nieoceniony kontekst dla ich twórczości. Jednocześnie film ilustruje talent czwórki architektów, oddając wyjątkową atmosferę świeckich i sakralnych struktur z betonu.
Concrete Love - The Boehm Family, reż. Maurizius Staerkle Drux, 2013
