Brick Award 2021
Międzynarodowy konkurs architektoniczny Brick Award organizowany jest od 14 lat przez firmę Wienerberger. Nagroda przyznawana jest co dwa lata najlepszym obiektom, w których zastosowano materiały ceramiczne dowolnego producenta. Konkurs ocenia architekturę i kreatywność, nie markę produktów. Zastosowanie materiałów Wienerberger nie jest kryterium wymaganym. Z tego też powodu w jury nie zasiada przedstawiciel firmy. To wyróżnia go na tle wielu innych – podkreśla Monika Sikorska, PR Manager w firmie Wienerberger. W jury Brick Award 2021 znaleźli się Marlena Happach, architektka, urbanistka, od 2016 roku dyrektor Biura Architektury i Planowania Przestrzennego Urzędu m.st. Warszawy, Krzysztof Ingarden, architekt, wykładowca, laureat Honorowej Nagrody SARP, Przemo Łukasik, architekt, współprowadzący pracownię medusa group, Zbigniew Maćków, achitekt, nauczyciel akademicki, prowadzący biuro Maćków Pracownia Projektowa oraz Grzegorz Piątek, krytyk architektury i kurator.
Wienerberger Brick Award 2021: wyniki
W konkursie Wienerberger Brick Award 2021 realizacje oceniane były w pięciu kategoriach: Feeling at home (domy jednorodzinne, także w zabudowie szeregowej, oraz małe założenia architektury mieszkalnej), Living together (budynki wielorodzinne odpowiadające współczesnym trendom i wyzwaniom urbanizacji), Working together (budynki komercyjne, biurowe lub przemysłowe), Sharing public spaces (budynki publiczne o przeznaczeniu edukacyjnym, kulturalnym, ochrony zdrowia; place miejskie, projekty infrastrukturalne) oraz Building outside the box (innowacyjne koncepcje i rozwiązania wykorzystujące materiały ceramiczne). Można było zgłaszać obiekty, których budowę zakończono po 1 stycznia 2018 roku, zrealizowane w Polsce lub poza granicami kraju, ale na podstawie projektu polskiego architekta.
Grand Prix oraz nagrodę w kategorii Feeling at home zdobyło osiedle Nowy Strzeszyn w Poznaniu (proj. INSOMIA, architekci Szymon Januszewski, Mikołaj Schwartz, Marta Łykowska, Anna Wajda-Szczęsna, Anna Jabczyńska). Grand Prix przyznano za wielowątkowy projekt łączący oryginalny pomysł na dom ze starannym podejściem do kompozycji osiedla i projektowania przestrzeni wspólnych. Architektom udało się pogodzić sprzeczne oczekiwania: potrzebę prywatności z potrzebą wspólnoty, marzenia o własnym domu i ogródku z ekonomicznością niewielkich metraży, powtarzalność z różnorodnością, nacisk na efektywne wykorzystanie gruntu z koniecznością zachowania jak największej powierzchni pod zieleń. Ceramika jest integralną częścią projektu – zastosowana na elewacjach różnicuje poszczególne segmenty i buduje nastrój całości. Koncepcja Nowego Strzeszyna jest szczególnie inspirująca w czasach boomu budowlanego, kiedy zabudowa mieszkaniowa (jedno- i wielorodzinna) jest głównym tematem polskiej architektury – czytamy w uzasadnieniu.
i
Wyróżnienie w kategorii Feeling at home zdobył Dom dwulokalowy w Radości (proj. Anna Pydo, Krzysztof Pydo). Jednorodna, czarna bryła budynku jedynie z układem prostych otworów okiennych koresponduje w intrygujący sposób z naturalnym charakterem otoczenia jako wyrazisty element krajobrazu. Podkreślenie charakteru materiału oraz jednoznaczne jego zdefiniowanie poprzez zastosowanie metody układania płytek ceramicznych w układzie pionowym – czytamy w uzasadnieniu.
i
W kategorii Living together jurorzy przyznali dwie nagrody równorzędne: osiedlu Riverview w Gdańsku (proj. APA Wojciechowski Architekci) oraz domowi dla bezdomnych w Jankowicach (proj. xystudio, architekci Filip Domaszczyński, Dorota Sibińska, Marta Nowosielska). Sacrum czy Profanum? Kiedy architektura komercyjna, deweloperska, mierzy się z architekturą niekomercyjną, społeczną, spodziewać się można tylko konfliktu. W ocenie sądu konkursowego realizacje: Riverview oraz dom dla bezdomnych zasługują na równorzędną I nagrodę. Wydawać by się mogło, że funkcje, skala i budżety nie mają wspólnego mianownika, to jednak kluczowym staje się tu słowo: „człowiek”. Tworzenie wspólnoty za pomocą architektury, zawsze było wartością ponad budżetami i skalami. Wielka architektura, to nie architektura wielkich skal, budżetów, czy wielkich nazwisk architektów. Wielka architektura zawsze była architekturą wielkich idei. „Mieszkać wspólnie” „living together” nie dzieli użytkowników na zamożnych i niezamożnych, na lepszych czy gorszych – uzasadniali sędziowie.
i
i
W kategorii Working together nagrodę zdobyła przebudowa i rozbudowa obiektu biurowo-mieszkalnego w Będzinie (proj. MMOA Architekci, Maciej Dyląg, Marta Hausman-Dyląg, Katarzyna Wichary) za umiejętne kompozycję bryły budynku, składającej się̨ z kilku prostopadłościanów w wyniku której nawiązano dialog z sąsiednią zabudową wzdłuż̇ ulicy o uskokowej elewacji. Rozczłonkowana bryła zachowuje stylistyczną klarowność i tworzy właściwą skalę budynku, pasującą do otoczenia. Szlachetna prostota tej architektury, cecha jakże dziś potrzebna, skłania do szerszej refleksji nad konsekwencjami wszechobecnego konsumpcjonizmu i nadmiarowości. Architektom udało się tego uniknąć, obiekt jest lekki, nieprzegadany, swobodnie skomponowany, współgrający z sąsiedztwem i nowoczesny zarazem w swoim przekazie.
i
Wyróżnienie w kategorii Working together przypadło budynkowi biurowemu w Krakowie (proj. CAVU Architekci, indygoDESIGN, architekci Jarosław Wilk, Krzysztof Kozielewicz, Joanna Słomiany-Szpinda, Anna Baczyńska-Koczwara) za umiejętne rozwiązanie budynku biurowego na trudnej wąskiej działce. Obiekt kontynuuje charakter sąsiedniej zabudowy poprzez zastosowanie cegły jako materiału elewacyjnego, proponuje jednak zdecydowanie odmienną, współczesną artykulację elewacji ze zróżnicowanymi rytmami okien i gustownie dobranym detalem opasek wokół nich. Projekt jest przykładem umiejętnego dogęszczenia tkanki miejskiej architekturą plombową, która tworzy ciągłość w sposób przemyślany i dyskretny.
i
Za najlepszą realizację w kategorii Sharing public spaces jury uznało kompleks Monopolis w Łódzi (proj. Grupa 5 Architekci, architekci Roman Dziedziejko, Michał Leszczyński, Krzysztof Mycielski, Rafał Zelent, Rafał Grzelewski), tak uzasadniając swój wybór: Niebudowanie staje się ważniejsze niż budowanie. Monopolis materializuje kolejny przykład mądrej strategii dogęszczania miasta, przy jednoczesnym zachowaniu właściwych standardów przestrzennych i wzmacnianiu jego witalności. Istotne w dzisiejszej debacie zagadnienia ponownego użycia budynku i gospodarki cyrkularnej na poziomie miasta spotykają się z poszanowaniem charakteru zastanej substancji. Nie ulegają bieżącym trendom i modom, zachowują wszystko to, co zachować trzeba, a interweniując tam, gdzie kompozycja czy spójność funkcjonalna interwencji wymaga. Całość nie epatuje niepotrzebnie blichtrem, zostawiając nas sam na sam z emocjami, które wpisane są w historię ceglanego muru. Doceniliśmy także podejście do komercyjnej funkcji, która w miejsce introwertycznych struktur, proponuje zewnętrzny pasaż, pełen ludzkich aktywności pomiędzy budynkami. Choć zapewne założenia projektu powstawały na długo przed pandemią docenić należy antycypację zjawisk i budowanie nowych przestrzeni w jakich przyjdzie nam funkcjonować już niebawem.
i
Wyróżnienie w tej kategorii przypadło z kolei Centrum aktywności społecznej na zamku biskupów chełmińskich w Lubawie (proj. Autorska Pracownia Architektury CAD, architekci Krzysztof Popiński, Martyna Sawicka, Anna Jackiewicz). Wydawałoby się niepozorna interwencja na poziomie lokalnym powoduje zasadniczą zmianę na poziomie funkcjonowania lokalnej społeczności. Kontrast pomiędzy przeszłością, a teraźniejszością podkreśla prostota funkcji i umiar w środkach wyrazu. Cieszy, kiedy lokalność buduje pozytywne skojarzenia, a architektura cementuje i integruje społeczność – uzasadniało jury.
i
Brick Award Polska
Polskie edycje Brick Award odbywają się od 2013 roku. W pierwszej nagrodzono siedzibę Muzeum Armii Krajowej w Krakowie autorstwa AiR Jurkowscy Architekci oraz budynek mieszkalny przy ul. Inżynierskiej we Wrocławiu Biura Projektów Lewicki Łatak, w drugiej budynek mieszkalno-usługowy ZW109, którego projekt powstał w pracowni HS99 oraz Szkołę Muzyczną im. Karola Szymanowskiego projektu Maćków Pracownia Projektowa, a w trzeciej m.in. Muzeum Katyńskie w Warszawie autorstwa BBGK Architekci, Rudy Dom w Rudach biura Toprojekt, Centrum Kulturalno-Rekreacyjne Muzeum Wsi Mazowieckiej autorstwa konsorcjum Consultor i Ahor i Halę Koszyki pracowni JEMS Architekci. W ostatniej edycji z 2019 roku zwyciężył Wydział Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach (BAAS, Grupa 5 Architekci i Małeccy Biuro Projektowe), który tradycyjnie reprezentował następnie polską architekturę w międzynarodowej odsłonie konkursu, gdzie zdobył Grand Prize oraz nagrodę w kategorii Sharing public spaces. Czytaj też: Wydział Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach z Grand Prize w międzynarodowej odsłonie konkursu Wienerberger Brick Award 2020 |
Newsletter „Architektury-murator”co tydzień nowa porcja najświeższych architektonicznych newsów z Polski i ze świata!
