Zwycięski projekt to dzieło belgijskiej pracowni 51N4E. Architektom przypadło niełatwe zadanie zrewitalizowania największego placu w Tiranie - placu Skanderbega, gigantycznej przestrzeni o monumentalnym charakterze. Otoczony instytucjonalnymi gmachami plac ulegał wielu zmianom w trakcie swojej 100-letniej historii. W ramach realizacji jego nawierzchnię pokryto zróżnicowaną nawierzchnią, wykorzystując kamienie pochodzące z różnych części kraju. Część terenu placu nachylono - w różnych miejscach zaś zainstalowano systemy fontann, tworzące tymczasowe wzory na kolorowej posadzce. Założenie uzupełniono zielenią i małą architekturą.
i
Jury, w którym znalazła się między innymi Ewa P. Porębska, redaktor naczelna "Architektury-murator", stwierdziło, że architektom udało się stworzyć przestrzeń, która pomimo majestatycznego charakteru zachowuje ludzką skalę, tym samym dając nowe życie miastu, tworząc miejsce, gdzie ludzie spotykają się i spędzają czas. Doceniono także rozważne uzupełnienie obrzeża placu zielenią miejską oraz zachowanie "narodowego" charakteru przestrzeni bez odwoływania się do konkretnej ideologii. To pierwszy raz, kiedy nagroda wędruje do zlokalizowanego w Albanii projektu. Na liście finalistów znalazły się dwie inne realizacje z tego kraju.
Poniżej zobaczcie pięć wyróżnionych projektów:
i
Wyróżnienie: Cuyperspassage - Amsterdam, Benthem Crouwel Architects
Projekt podziemnego przejścia dla pieszych i rowerów, który tworzy nowe połączenie między miastem i wodą. Dwie funkcje tunelu zostały jasno podzielone, aby usprawnić komunikację. Ściany pokryto ręcznie malowanymi ceramicznymi płytkami, których wzór oparty jest na XVIII-wiecznych wzorcach. Jury pochwaliło skuteczność nowej realizacji w rozładowaniu ruchu rowerowego w najbliższej okolicy, jak również wplecenie historycznych odwołań w dekorację tunelu.
i
Wyróżnienie: Poblenou Superblock - Barcelona, Barcelona Urban Ecology Agency
Pilotażowy plan reorganizacji przestrzeni miasta, zakładający poświęcenie większej ilości miejsca dla pieszych. Zamiarem architektów było takie przekształcenie ulicy, aby sprzyjała ona nie tylko przemieszczaniu się, ale także spełnianiu funkcji społecznych i integracyjnych. Ideą projektu były szybkie, odwracalne interwencje miejskie, które mają ułatwić mieszkańcom wykorzystanie przestrzeni. Doceniono eksperymentalny charakter założenia, oraz stojący za nim etos, będący potwierdzeniem urbanistycznych wartości, które nadawały kształt XIX-wiecznej Barcelonie.
i
Zollverein Park - Essen (Niemcy), Planergruppe GmbH
Nowy miejski park wykorzystuje elementy architektoniczne kopalni węgla Zollverein, zamkniętej w latach 90. XX wieku. Wpisane na listę UNESCO zabudowania robią wrażenie swoją skalą; po zakończeniu działalności przemysłowej obszar został odzyskany przez przyrodę, co w połączeniu z interwencją architektów tworzy przestrzeń, która ma zaprosić odwiedzających do jej odkrycia. W uzasadnieniu wyboru jury zwróciło uwagę na fakt otwarcia nowej przestrzeni dla mieszkańców miasta, oraz twórcze uzupełnienie historycznej zabudowy zielenią.
i
Tymczasowa scena - Dniepropetrovsk (Ukraina), STAGE : СЦЕНА
Tymczasowy teatr wykorzystuje ruiny amfiteatru w parku zbudowanym w czasach sowieckich. Z całego założenia pozostał jedynie betonowy owal sceny, który architekci uzupełnili tymczasową, drewnianą strukturą, w której mogą odbywać się wydarzenia kulturalne. Budynek został zwieńczony akustyczną tubą, którą każdy może wykorzystać do nagłośnienia źródła dźwięku. Projekt został uhonorowany za jego oddolny charakter, jak również stworzenie wspólnej dla użytkowników przestrzeni, w kraju, gdzie to pojęcie zostało częściowo zdyskredytowane przez lata sowieckiego planowania.
i
PC Caritas - Melle (Belgia)
architecten de vylder vinck taillieu
Twórczy remont częściowo zrujnowanej, zabytkowej willi, należącej wcześniej do zespołu szpitalnego. Wnętrze budynku połączono z otaczającą go przestrzenią, wytyczając w nim szklane "pomieszczenia" oraz tworząc ciągłość między zabudową a okalającym ją parkiem.
PC Caritas - Melle (Belgia), architecten de vylder vinck taillieu
Twórczy remont częściowo zrujnowanej, zabytkowej willi, należącej wcześniej do zespołu szpitalnego. Wnętrze budynku połączono z otaczającym go terenem, wytyczając w nim szklane "pomieszczenia" oraz tworząc ciągłość między zabudową a okalającym ją parkiem. Jury doceniło stworzenie przez architektów nietypowej typologii, łączącej pojęcia "tego, co wewnątrz" i "tego, co na zewnątrz", przez co w historycznej bryle umieszczono wielopiętrową, dostępną przestrzeń.
