Przyszłość do zabudowania. Futurologia i architektura w PRL to książka niezwykła – błyskotliwe i świetnie udokumentowane studium architektonicznego wizjonerstwa lat 60. i 70. Dużą część swojej pracy Emilia Kiecko poświęciła megastrukturom – gigantycznym, futurologicznym pomysłom przestrzennym fascynującym całe pokolenie architektów i urbanistów.
A było takich koncepcji w PRL-u, jak się okazuje, bardzo wiele. Od dokonań Włodzimierza Gruszczyńskiego i jego katedry, poprzez twórczość Jana Głuszaka, Oskara Hansena i jego Linearny System Ciągły, prace Ryszarda Semki i Jacka Popka, pomysły „koncentracji liniowej”, projekty Wiesława Noaka i Zbigniewa Gądka, aż do linearnych megastruktur i Miasta funkcjonalnego dla 400 000 mieszkańców. Całość rozważań kończy opis założeń prefabrykowanego Domku przyszłości Zbigniewa Bacia i Wojciecha Jarząbka, konkursów na Osiedla przyszłości i idei totalnej urbanizacji świata Terra X. Niezwykłość i rozmach zaprezentowanych pomysłów mogą do dzisiaj inspirować twórczych architektów. Książka ma bardzo czytelny układ – poza znakomitym wstępem i teoretycznym wprowadzeniem, autorka pokazuje najważniejsze powojenne polskie eksperymenty na tle ówczesnych światowych trendów. Ten tom to fascynujące studium i intrygująca opowieść o projektowaniu marzeń i architektonicznych wizjach. Pozycja obowiązkowa dla każdego historyka architektury i architekta.
