i
Nowy miejski krajobraz oraz podmiejskie obszary stają się dzisiaj ważnym polem zainteresowania architektów i urbanistów, zaś ich głównym zadaniem znalezienie odpowiednich narzędzi, które umożliwią skuteczne interwencje przestrzenne we współczesnych strukturach miejskich. Projektanci odpowiedzialni za przekształcanie rozproszonego miasta muszą zadać sobie pytanie: w jaki sposób nadać mu nowe wartości? Jak dopasować nowe mieszkalne dzielnice, z innowacyjną typologią zabudowy i złożonymi wymogami socjalnymi, do strategicznego miejskiego mechanizmu? Jakie są projektowe narzędzia, metody i strategie dla tego typu terytoriów? Pytanie o strategię nasuwa inne pytanie: strategia dla czego? Strategia dla kogo? We współczesnym bałaganie przestrzennym, w którym kaplice przypominają magazyny, a centra handlowe – statki kosmiczne, brakuje autentyzmu, pełno jest form „tak zwanych”, ubranych w monumentalne kostiumy. Nic więc dziwnego, że na ulicach współczesnych miast czujemy się zwykle zniesmaczeni i wyobcowani. Krier w swej książce ukazuje różnice pomiędzy chaotycznym modernizmem, a klasyczną, ale też regionalną architekturą i urbanistyką. Architektura wspólnoty to manifest architektury opartej na rozsądku i tradycji, skoncentrowanej wokół człowieka, utrwalającej cywilizacyjny dialog między budowlą i żywą przestrzenią.- Jan KubecLÉon Krier, Architektura wspólnoty, przekład: Piotr Choynowski, Słowo/obraz Terytoria 2011, str. 459
