Już w marcu przyszłego roku Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie zainauguruje działalność tymczasowego pawilonu nad Wisłą. 2 czerwca 2016 odbędzie się spotkanie z jego autorem, jednym z najbardziej znanych austriackich architektów Adolfem Krischanitzem, który opowie o projektowaniu przestrzeni dla sztuki.
Wizualizacja skali i lokalizacji tymczasowego pawilonu Muzeum nad Wisłą projektu Adolfa Krischanitza
14 maja 2016 roku Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie opuściło tymczasową siedzibę w dawnym pawilonie Emilia. Nie oznacza to jednak, że do czasu powstania nowego budynku przy Placu Defilad instytucja wstrzymuje działalność. Wciąż działa niewielka przestrzeń wystawiennicza w budynku przy ulicy Pańskiej, gdzie mieszczą się biura oraz kawiarnia z księgarnią. A już marcu 2017 roku zainaugurowany zostanie tymczasowy pawilon wystawowy nad Wisłą. Obiekt powstanie na przedłużeniu ulicy Lipowej, na skwerze Cubryny, w sąsiedztwie Biblioteki Uniwersytetu Warszawskiego oraz Centrum Nauki Kopernik i pozostanie tam aż do otwarcia docelowej siedziby muzeum w 2020 roku. Autorem projektu jest austriacki architekt Adolf Krischanitz.
Pawilon został zaprojektowany jako budowla przenośna, drewniana, do kilkukrotnego wykorzystania. Jego pierwszą lokalizacją była działka po enerdowskim Pałacu Republiki w samym centrum Berlina. W latach 2008-2010 w obiekcie odbywały się wystawy Temporäre Kunsthalle – instytucji prezentującej najnowsze zjawiska w sztuce. Ograniczony czas funkcjonowania pawilonu w Berlinie znalazł odzwierciedlenie w przemyślanej, klarownej koncepcji architektonicznej. Jej najbardziej charakterystyczne cechy to możliwość szybkich przekształceń, elastyczność i funkcjonalność. Powierzchnia sali wystawowej w pawilonie wynosi 600 m2, ale sztuka znajdzie się także na zewnątrz – elewacje budynku zostały wykonane z materiału przypominającego tkaninę, który pełni funkcje kolejnego nośnika dla prac artystów. Obiekt został użyczony muzeum bezpłatnie przez wiedeńską fundację Thyssen-Bornemisza Art Contemporary, założoną w 2002 roku przez Francescę von Habsburg.
Adolf Krischanitz w swoim dorobku ma liczne projekty obiektów wystawienniczych, począwszy od rozbudowy wiedeńskiej Secesji, projektów budynków Kunsthalle w Wiedniu i w Krems, po renowację i rozbudowę wiedeńskiego 21er Haus. Podczas spotkania w Warszawie 2 czerwca 2016 roku architekt opowie o projektowaniu przestrzeni dla sztuki. Rozmowę poprowadzi architekt Jan Strumiłło. Tego samego dnia zostanie ogłoszony harmonogram konkursu na projekt artystyczny elewacji pawilonu.
Wizualizacja skali i lokalizacji tymczasowego pawilonu Muzeum nad Wisłą projektu Adolfa Krischanitza
W czerwcu rozpoczęły się prace budowlane przed Pałacem Kultury i Nauki. Powstaje planowana od kilkunastu lat siedziba Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, która na stałe zmieni kształt centralnej części miasta. W tym numerze wypowiedzi osób odpowiedzialnych za realizację obiektu: architekta Thomasa Phifera, dyrektor instytucji Joanny Mytkowskiej, a także Mikołaja Mundzika, zastępcy dyrektor ds. inwestycji, kuratora Tomasza Fudali, Marleny Happach, dyrektor BAiPP m.st. Warszawy i Zygmunta Borawskiego, współautora koncepcji zagospodarowania placu Centralnego.
Po Barcelonie, Porto i New Haven przyszedł czas na Warszawę - zwieńczeniem międzynarodowego tournée wystawy prezentującej twórczość Oskara i Zofii Hansenów będzie ekspozycja w stołecznym Muzeum Sztuki Nowoczesnej. Pokazane zostaną różne aspekty teorii Formy Otwartej, która była osią działalności architektonicznej, artystycznej i pedagogicznej pary projektantów.
Zaprojektowany przez Adolfa Krischanitza pawilon to z jednej strony manifest pragmatyzmu, z drugiej, budynek nie jest pozbawiony wyrafinowania – plan przypomina geometryczną łamigłówkę, gdzie połowę powierzchni zajmuje sala ekspozycyjna, połowę rozlokowane symetrycznie funkcje pomocnicze. W tak przemyślanej strukturze projektant wnętrz ma niewiele do roboty, jeśli tylko potrafi poskromić własne ego. Można powiedzieć, że udało się to połowicznie – pisze autor projektu wnętrz Marcin Kwietowicz.
Obiekt był pierwotnie usytuowany w Berlinie. Działał przez dwa lata, po czym został rozmontowany i zmagazynowany. W Warszawie mamy więc dzieło architektonicznego recyklingu. Niech ten fakt nie przesłania nam jednak radykalizmu i intelektualnego konceptu tej architektury. Ustawiona nad Wisłą minimalistyczna skrzynia stoi w artystycznej i estetycznej opozycji do otaczających ją wyszukanych dzieł polskiej architektury współczesnej: Biblioteki Uniwersyteckiej, Centrum Nauki Kopernik i eleganckich apartamentowców – pisze Grzegorz Stiasny.
Nasza koncepcja uwzględniała między innymi zagospodarowanie terenu wokół budynku, które miało odnosić się do otwartego charakteru warszawskiego Muzeum Sztuki Nowoczesnej. W otoczeniu pawilonu powstała więc otwarta struktura złożona z drewnianych podestów, które można wykorzystywać w zależności od zmieniających się potrzeb – pisze współautor obiektu Szymon Kalata.
