PLAC DEFILAD

Forum Rozwoju Warszawy proponuje stworzenie na terenie pl. Defilad struktury korespondującej z otaczającym go miastem, dostosowanie skali i intensywności zabudowy, wielkości kwartałów, powiązanie z istniejącymi ciągami komunikacyjnymi i odtworzenie przedwojennych.

Czytaj także>>

PROJEKT ALTERNATYWNEJ FORMY ODTWORZENIA PAŁACU SASKIEGO
Sprowadzenie idei rekonstrukcji Pałacu Saskiego do formy makro trejażu wykonanego z siatek stalowych na ażurowej konstrukcji, porośniętych pnączami zimozielonymi, z artykulacją dwóch przestrzeni o charakterze recepcyjnym w szklanej prostej powłoce, jest zdaniem architekta ratunkiem dla przestrzeni placu, jego związku z Ogrodem Saskim i ekspozycji fragmentu arkad z Grobem Nieznanego Żołnierza, ratunkiem dla jego genius loci.

PLAC PIŁSUDSKIEGO
Koncepcja Forum Rozwoju Warszawy wskazuje drogę do rozwiązania problemu braku funduszy na odbudowę Pałacu, ale i pokazuje sposób rekonstrukcji Osi Saskiej przez przywrócenie budynków będących brakującym fragmentem dawnego układu urbanistycznego. Jest jeszcze jeden walor tego projektu - miejsce stałoby się wreszcie prawdziwym placem miejskim, uczęszczanym przez mieszkańców i turystów.

Projekt Forum Rozwoju Warszawy • Lokalizacja Dzielnica Śródmieście • Pomysłodawca idei arch. Michał Tatjewski • Współpraca przy opracowaniu koncepcji Michał Harasimowicz, Krzysztof Ismonowicz, Jan Jakiel, Arkadiusz Jerzak, Piotr Jutkiewicz, Paweł Łukaszewicz, Michał Nitychoruk, Michał Sadowski, arch. krajobrazu Bartosz Szeszko, Witold Weszczak, Marcin Wojciechowski, tech. arch. Patryk D. Zaremba • Opracowanie 2008-2010

Proponujemy stworzenie na terenie pl. Defilad struktury urbanistycznej jak najbardziej korespondującej z otaczającym go miastem, dostosowanie się skalą i intensywnością zabudowy, wielkością kwartałów, powiązanie z istniejącymi ciągami komunikacyjnymi i odtworzenie przedwojennych.

WIELKOMIEJSKA ZABUDOWA

Całkowite scalenie obszaru pl. Defilad z pozostałą częścią miasta, uczyni zeń najściślejsze centrum Warszawy. Odtworzenie biegu ulic Widok i Chmielnej wymaga stworzenia wzdłuż nich pierzei gęstej, śródmiejskiej zabudowy, ciągnącej się od Marszałkowskiej, aż po Emilii Plater. Pozwoli to na kumulację strefy usług, handlu, gastronomii na stosunkowo małym obszarze, kreując dynamiczne i przyjazne mieszkańcom Warszawy miejskie centrum. Zabudowania, które powstaną wzdłuż Al. Jerozolimskich, Widok i Chmielnej powinny dążyć do możliwie jak najbardziej wielkomiejskiej formy, doskonale łączącej wysoką estetykę, jakość wykonania i funkcjonalność. Proponujemy, by pierzeja Al. Jerozolimskich wysokością i formą nawiązywała do istniejącej po drugiej stronie budynków, podobnie jak większość pozostałych zabudowań. Zabudowa znajdująca się bliżej Emilii Plater oraz PKiN, gdzie miejsce mogłyby znaleźć wyższe apartamentowce lub hotele osłabi dominację PKiN, uzupełni tworzące się tam city warszawskich wieżowców i nada istniejącym w ciągu Chmielnej i Widok pieszym pasażom charakteru zdecydowanie wielkomiejskiego, metropolitalnego, optycznie wieńcząc ich bieg. Nie determinując architektury nowopowstałej zabudowy, chcielibyśmy, by nawiązywała ona do dominujących w Warszawie stylów architektonicznych, jednocześnie pozostając nowoczesną i w pełni współczesną kompozycją urbanistyczno-architektoniczną, współgrającą zarówno z eklektycznymi kamienicami Alei Jerozolimskich, jak i Dworcem Centralnym, Złotymi Tarasami i Pałacem Kultury oraz pobliskim Muzeum Sztuki Nowoczesnej. Tak powstałe zabudowania, o wyjątkowym w skali Warszawy wielkomiejskim, a wręcz nieco monumentalnym charakterze skoncentrują miejskie życie wśród swoich kawiarni, resturacji i sklepów, a także mieszkań i biur; czyniąc dawny plac Defilad prawdziwie ścisłym, sródmiejskim centrum Warszawy.

WARSZAWSKI MANHATTAN

Istnienie ściany wieżowców po zachodniej stronie Emilii Plater, a po wschodniej - PKiN, wciąż dominującego nad panoramą centrum i całej Warszawy, skutkuje naturalną wręcz potrzebą uzupełnienia przestrzeni dzielącej dwa brzegi ulicy i scalenia istniejących wysokościowców w jedno, wysokie warszawskie city, z ul. Emilii Plater jako jego reprezentacyjną aleją.

FRW proponuje umiejscowienie wzdłuż zachodniej strony PKiN dwóch wyższych od niego wieżowców oraz trzeciego, dużo niższego, zarazem wieńczącego pasaż Chmielnej. Za takim rozwiązaniem przemawia chęć obalenia dominacji wysokościowej i krajobrazowej PKiN, wkomponowanie go w istniejącą zabudowę wysokościową, podkreślenie unikalnego charakteru Emilii Plater, jako alei wśród wież, scalenie wysokościowego centrum i wreszcie - stworzenie swoistej Ściany Zachodniej, jako nawiązania i zarazem przeciwwagi dla punktowców Ściany Wschodniej.
Wkomponowując PKiN w przestrzeń dwóch innych, wyższych wież, uzyskamy zupełnie nowy wyróżniający się w Europie skyline. Powstała w ten sposób Ściana Zachodnia nie tylko nie zakłóci stosunkowo harmonijnej, niskiej warszawskiej tkanki miejskiej, a też monumentalnie zwieńczy przestrzeń placu Defilad.