i
Archiprix International/Hunter Douglas Award 2013Konkurs Archiprix to organizowany już od ćwierćwiecza konkurs na najlepszy projekt dyplomowy z dziedziny architektury. Siedem równorzędnych nagród przyznawanych jest autorom najlepszych prac obronionych w ciągu ostatnich dwóch lat.W konkursie udział bierze około 1500 wydziałów architektury z uczelni na całym świecie. Począwszy od 2001 roku co dwa lata uczelnie te wskazują do konkursu jeden dyplom, w tym roku do konkursu wytypowano 296 prac.W tegorocznej edycji konkursu architektonicznego Archiprix po raz pierwszy nagrodę główną zdobył Polak. Laureat nagrody głównej, Hugon Kowalski jest absolwentem wydziału architektury i urbanistyki Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu. Do konkursu zgłosił projekt dyplomowy przygotowany pod kierunkiem Roberta Koniecznego.Pozostali laureaci równorzędnych nagród przyznanych w tegorocznej edycji konkursu to: Andreas Brinkmann (Brandenburgische Technische Universität, Cottobus, Niemcy); Yongming Chen, Yanming Cheng, Zhen Li (Huaqiao University, Xiamen, Chiny); Greta Tiedje, Lisa Tiedje (Universität der Künste Berlin, Niemcy); David Adrian O'Reilly (University of Glasgow, Szkocja); Susana Sepulveda General (University of Talca, Talca, Chile); Almudena Cano Pineiro (Universidad Politécnica de Madrid, Madryt, Hiszpania).
i
Segregacja śmieci i architekturaProjekt Hugona Kowalskiego Porozmawiajmy o śmieciach stanowi próbę rozwiązania problemów mieszkańców jednego trudnego dla urbanisty obszaru - slumsów w Bombaju. Położona w centrum Bombaju dzielnica Dharavi uważane są za największy slums w Azji, licząc według różnych szacunków od 1 do 1,5 mln mieszkańców. Mieszkańcy gęsto zaludnionego obszaru cierpią wskutek narażenia na kontakt z odpadami przemysłowymi, niedostatkiem wody pitnej, brakiem infrastruktury – liczba osób przypadających na jedną toaletę sięga 1,5 tysiąca. Jednak porównaniu z fawelami Ameryki Południowej Dharvi prosperuje – mniejsza jest przestępczość, a dzielnica generuje dochód; działają tu niezliczone warsztaty i niewielkie fabryki. Podstawowym źródłem dochodu dla mieszkańców jest segregacja śmieci i sprzedaż odzyskanych surowców. Dharavi przyciągnęło uwagę Hugona Kowalskiego, gdy projektant trafił na artykuł Bombaj sprzedaje swój legendarny slums („Gazeta Wyborcza”, 30 maja 2007). Władze miasta w 2007 roku wystawiły dzielnicę na sprzedaż za 2,3 miliarda dolarów – razem z mieszkańcami. Atrakcyjny pod względem położenia obszar w większej części pozbawiony jest sieci wodnej i sanitarnej. Nabywca zobowiązany jest do zapewnienia każdej rodzinie miejsca do życia - 20 metrów kwadratowych pomieszczenia z dostępem do sieci wodno-kanalizacyjnej. Wymóg ten dotyczy jednak tylko mieszkańców zameldowanych na terenie dzielnicy, ci zaś stanowią tylko ułamek populacji tej części miasta. Mieszkańcy, tworzący lokalną społeczność i prowadzący niezliczone niewielkie przedsiębiorstwa, nie chcą wyprowadzać się do ciasnych, standardowych mieszkań wzorowanych na realizacjach zachodnich. Próbując znaleźć rozwiązanie dla mieszkańców Dharavi musiałem zaakceptować zupełnie inne podejście tej społeczności do przestrzeni i prywatności. Zależało mi na stworzeniu struktury, konstrukcji taniej w wykonaniu, w której ludzie ci mogliby się osiedlać. Która nie będzie ich krępować, której funkcje będą mogli dowolnie kształtować i zmieniać. Rodziny maja same decydować o ilości pomieszczeń ich rozmieszczeniu, użytych materiałach. Maja być architektami, kształtując swoją przestrzeń wyznaczając jej granice, dostosowując ja do swoich potrzeb, do swojego życia. Nowe miejsce zamieszkania ma także nie ma zaburzyć silnych więzów międzyludzkich tej społeczności. Ważne dla mnie było tez zachowanie miejsc, które są ośrodkami życia towarzyskiego dla tych ludzi takich jak pralnia, studnia, toalety, place targowe, świątynie, czy po prostu ulice – podkreśla Hugon Kowalski.
i
Sortownia śmieci i budynek mieszkalnyAutor nagrodzonego w konkursie architektonicznym Archiprix projektu zaproponował alternatywę dla konwencjonalnych rozwiązań. Jego projekt przewiduje budowę wielofunkcyjnego budynku, łączącego funkcje mieszkalne i usługowe. W obiekcie odbywać miałaby się segregacja śmieci, dostarczanych z odległego o 7 kilometrów wysypiska śmieci. Każdego dnia mieszkańcy Dharvi przenoszą i segregują ok. 6 tysięcy ton śmieci, zarabiając na życie i chroniąc miasto przed zasypaniem przez odpady. Wymiary budynku (obrysu w rzucie) powstały dzięki analizie zabudowy otaczającej wysypisko. Urbanistyka tego regionu jest oparta na siatce urbanistycznej o wymiarze 70X70m. Podobną siatką charakteryzuje się wschodnia część Dharavi. Zdecydowałem się, więc na budynek o wymiarach wielokrotności kwartału 70X210 (jedna jednostka na trzy jednostki) plus ulice otaczające te kwartały, co daje wymiar w sumie 84x220.5. Wysokość budynku została podporządkowana najwyższemu budynkowi mieszkalnemu w tym rejonie, czyli 50m. Następnie bryła budynku została przecięta dwoma korytarzami ( poprzeczny, podłużny). Korytarz podłużny dzieli bryłę budynku na dwie części: część mieszkalną od południa i część recyklingową odstrony północnej. Korytarze zapewniając cyrkulacje powietrza chronią również część mieszkalną od nieprzyjemnych zapachów wydobywających się z części recyklingowej. Cała bryła budynku została podniesiona w celu stworzenia otwartego parteru. Ostatnim elementem jest dodanie podwójnej elewacji z siatki stalowej od strony północy, która zapobiega nawiewaniu śmieci z wysypiska (opis autorski).Obiekt mieścić ma łącznie 5820 jednostek funkcjonalnych, o roli ustalanej przez mieszkańców. Wielokondygnacyjna budowla pozbawiona jest wind – ograniczy to koszty eksploatacji, radykalnie rozwiązuje też problem psujących się urządzeń. Więcej informacji o tegorocznej edycji konkursu architektonicznego Archiprix International/Hunter Douglas Award 2013: www.archiprix.org/2013/index.php
Polecany artykuł:
