Odrestaurowana Kaplica Alberta Wielkiego przy Uniwersytecie Edynburskim to zaciszne i kameralne miejsce, które od 1931 roku służy studentom, pracownikom akademickim oraz lokalnej społeczności. Głównym celem przeprowadzonej przez pracownię Simpson & Brown Architects renowacji i rozbudowy obiektu było powiększenie jego powierzchni. Realizacja zdobyła Nagrodę Królewskiego Instytutu Architektów Brytyjskich (RIBA) oraz dwie nagrody przyznawane przez Królewskie Stowarzyszenie Architektów w Szkocji (RIAS) – dla Najlepiej Zaprojektowanego Miejsca Spotkań (2013) oraz nagrodę im. Andrew Doolan’a (2013), uznawaną za jedną z najbardziej prestiżowych nagród architektonicznych świata.
Ściana z dużych pustaków obłożonych piaskowcem nawiązuje do historycznej granicy oddzielającej kościół od miejskiej zabudowy. Stworzone w ramach modernizacji nowe wejście do świątyni umiejscowiono przy chętnie uczęszczanym trakcie Middle Meadow Walk. Ważnym elementem projektu był odpowiedni dobór materiałów. Wybrany gatunek drewna spełnił wszystkie wymogi techniczne oraz wprowadził kontemplacyjny nastrój. Biały dąb amerykański to szlachetne, wytrzymałe drewno o pięknej barwie i fakturze. Na etapie projektowania nie przewidzieliśmy, że osoby wchodzące do kaplicy poczują zapach dębu, co stanie się dodatkowym wymiarem doświadczenia architektury – przyznaje Stuart Allan z pracowni Simpson & Brown Architects.
Światło dzienne wpada do wnętrza świątyni przez głęboko osadzone ukośne okna, świetlik oraz okna dachowe. Wnika także przez szczeliny pomiędzy dębowymi listwami rozmieszczonymi w całej kaplicy. Podkreśla ciepłą barwę drewnianych ław i spektakularną, falującą formę stropu. Porośnięty rozchodnikiem dach wspierają cztery przypominające drzewa stalowe kolumny. Z kolei sprawą przeszklonej ściany za prezbiterium wnętrze kaplicy wizualnie połączono z jej ogrodowym otoczeniem.
i
Studio architektoniczne Archoffice zaprojektowało kopułę buddyjskiej świątyni Tsi Ming w Auckland w Nowej Zelandii. Do jej wykonania wykorzystano twardy klon amerykański. O naszym wyborze zadecydowała piękna, jasna barwa i jednolity rysunek drewna. Dodatkowym atutem była jego gładka faktura. Ponieważ światło wpada do wnętrza świątyni przez kopułę, musieliśmy wykorzystać drewno o jak najmniejszej ilości różnic – wyjaśnia Brendan Rawson z działającej w Auckland pracowni.
Konstrukcję składającą się z czternastu paneli z twardego klonu amerykańskiego stworzono w pracowni stolarskiej, a następnie przetransportowano i zmontowano na miejscu. Przymocowana do zewnętrznych ścian budynku konstrukcja jest stabilna dzięki sile nacisku wytworzonej pomiędzy wszystkimi panelami.
Ten gatunek drewna jest niezwykle plastyczny. Jest bardzo wytrzymały i stabilny, z łatwością poddawał się wyginaniu, kiedy nadawaliśmy mu pożądany kształt. Przy konstrukcji składającej się z tak wielu elementów nie mogliśmy pozwolić sobie na to, by niektóre z nich rozszerzyły się lub skurczyły. Dzięki zastosowaniu twardego klonu amerykańskiego nie mieliśmy takiego problemu – przyznaje Roger Jones z firmy Jones & Sandford, która odpowiadała za prace stolarskie.
i
Strefa kontemplacyjna w holu głównym szpitala Mater Adult Hospital w Dublinie to wolnostojąca konstrukcja, w której można usiąść i odpocząć z dala od dużego natężenia ruchu przy głównym wejściu. Obiekt przypominający owalną rzeźbę tworzy półotwartą, przytulną przestrzeń, której wnętrze pozwala odpocząć z dala od szpitalnego gwaru. Ażurową konstrukcję wykonano z jesionu amerykańskiego.
Autorką koncepcji jest Laura Magahy. Projekt zrealizował Garvan deBruir we współpracy z architektem Michaelem Goanem. Konstrukcja zdobyła nagrodę Wood Awards Ireland (WAI) w kategorii Innowacje.
