| Nazwa obiektu | Multimodalny dworzec Łódź Fabryczna |
| Adres obiektu | Łódź, rejon ulic Tramwajowej, Kilińskiego, Składowej, Targowej, projektowanej Nowowęglowej i Nowotargowej |
| Współpraca autorska | architekci Przemysław Lewicki, Agnieszka Piasecka, Krystyna Brzezińska, Anna Woźniak, Małgorzata Welfel, Andrzej Pruski, Daria Cichoń, Bartosz Ornaf, Dariusz Kruk, Marcin Baranowski, Weronika Michalska |
| Architektura krajobrazu | FaAbryczna sp. z o.o., Krystyna Misiak |
| Konstrukcja | GSBK Biuro Konstrukcyjne |
| Generalny wykonawca | Konsorcjum Torpol-Astaldi-PBDiM-Intercor |
| Inwestor | PKP PLK (73%), PKP S.A. (3%), Miasto Łódź (24%) |
| Powierzchnia terenu | 114504.0 m² |
| Powierzchnia zabudowy | 56698.0 m² |
| Powierzchnia użytkowa | 102224.0 m² |
| Powierzchnia całkowita | 175180.0 m² |
| Kubatura | 1218513.0 m³ |
| Projekt | 2014-2016 |
| Data realizacji (koniec) | 2016 |
| Koszt inwestycji | 1 759 000 000 |
Multimodalny węzeł transportowy Łódź Fabryczna zastąpił zasłużony dla miasta, ale mocno zdegradowany, 150-letni dworzec kolejowy. U podstaw decyzji o realizacji przedsięwzięcia stało przekonanie, że inwestycja ta, zlokalizowana dodatkowo w rejonie Nowego Centrum Łodzi, odegra niezwykle stymulującą rolę w rozwoju miasta. To przesądziło o przyszłościowo przyjętej przepustowości samej stacji i otaczającego układu komunikacji kołowej, jednocześnie wpływając bezpośrednio na gabaryty projektowanych obiektów.
Czytaj też: Architektoniczny przewodnik po Łodzi: co warto zobaczyć w Łodzi |
Przygotowywaniu koncepcji towarzyszyły analizy węzłów komunikacyjnych w miastach europejskich o zbliżonej wielkości i w podobny sposób oddalonych od stolic swojego kraju (Turyn, Lyon, Hamburg, Lipsk, Rotterdam). Od początku zakładano przy tym podziemną lokalizację obiektu, z respektem odnosząc się do idei kompozycyjnych Nowego Centrum Łodzi i wyróżniającego się w tym założeniu budynku zwanego Bramą Miasta.
i
Należało też uwzględnić inwestycje przewidywane w przyszłości, jak tunel średnicowy pod centrum, nowy układ komunikacyjny oraz planowane powyżej, de facto na naszym obiekcie, cztery 12-piętrowe wysokościowce. Ostatecznie zaproponowano przejrzystą, otwartą formę, mogącą rozwijać się w miarę potrzeb i koncentrować wokół siebie narastającą zabudowę.
Zewnętrzna wizytówka dworca to przede wszystkim wielkowymiarowe świetliki dachowe z tysięcy paneli szklanych, przeziernych i nieprzeziernych, na eksponowanej konstrukcji stalowej, z czego dwa skrajne w formie powłok parabolicznych. Przestrzenie wewnętrzne ukształtowano w taki sposób, by pełniły funkcję placów i pasaży miejskich, otwartych na otoczenie poprzez wielkie szklane fasady. Surowe, monochromatyczne materiały, takie jak naturalny beton, granitowe posadzki czy metalowe okładziny perforowano gradientowo, zestawiono tu z replikami historycznej fasady, wzorami na oszkleniach i innymi ozdobnymi elementami, jak choćby barwne murale z łódzkimi motywami.
