| Nazwa obiektu | Stadion Narodowy |
| Adres obiektu | Warszawa, rejon al. ks. J. Poniatowskiego, Wybrzeża Szczecińskiego i al. Zielenieckiej |
| Autorzy | konsorcjum JSK Architekci sp. z o.o., GMP Architekten GmbH, Schlaich Bergermann und Partner, architekci Zbigniew Pszczulny, Mariusz Rutz, Hubert Nienhoff, kierownicy projektu: architekci Marcin Chruśliński, Markus Pfisterer, zespół: architekci Alicja Dróżdż, Małgorzata Wiśniewska, Marcin Iwaszkiewicz, Antoni Murza-Mucha, Alina Sarzyńska, Maja Zalewska, Michael Knutti, Lech Ptaszyński, Agnieszka Kasińska, Edyta Pilich, Adam Walczyk, Agata Laskowska, Natalia Berowska, Monika Kałka, Szymon Kalata, Edward Dylawerski, Tomasz Stefaniuk, Agnieszka Lech, Monika Kwiatkowski, Martin Hakiel, Fariborz Rahimi |
| Architektura wnętrz | JSK Architekci sp. z o.o., GMP Architekten GmbH |
| Architektura krajobrazu | RS Architektura Krajobrazu |
| Konstrukcja | Schlaich Bergermann und Partner – Knut Göppert, Matejko i Partnerzy Biuro Konstrukcyjne – Miłosław Matejko, Marcin Wesoły |
| Generalny wykonawca | Konsorcjum Hydrobudowa Polska S.A., PBG S.A., Alpine Bau AG |
| Inwestor | Narodowe Centrum Sportu sp. z o.o. |
| Powierzchnia użytkowa | 11041.0 m² |
| Powierzchnia całkowita | 203923.0 m² |
| Kubatura | 1023309.0 m³ |
| Data realizacji (początek) | 2009 |
| Data realizacji (koniec) | 2011 |
| Koszt inwestycji | 1 569 370 000 PLN netto |
Najtrudniej było przekonać decydentów, że lokalizacja nowego obiektu w niecce Stadionu X-lecia jest jedyną właściwą decyzją. Wyzwaniem okazało się też dopasowanie geometrii stadionu piłkarskiego do tej zastanej i znalezienie takiej konstrukcji trybun oraz dachu (ruchomego w części przekrywającej murawę), by mimo swej wielofunkcyjności pozostał obiektem otwartym. Forma stadionu wynika więc nie tylko z jego funkcji, ale również z tej nietypowej lokalizacji. Istniejące założenie z lat 50. otrzymało trzeci wymiar. Było dla nas jasne, że chociażby ze względu na swoją wielkość – 58 tys. widzów – bryła Stadionu Narodowego będzie dominująca. Ważne jednak, by ta dominanta pokrywała się z centralnym punktem istniejącego założenia parkowego. Chcieliśmy kontynuować dzieło naszych poprzedników, dlatego staraliśmy się zachować jak najwięcej oryginalnych elementów architektonicznych, istniejących dojść i obejść stadionu. W zasadzie obiekt zaprojektowany jest w szarościach: betonu, stali, pokrycia dachu. Wprowadziliśmy silny kolor zarówno we wnętrzu (siedzenia), jak i na elewacji. Wybór koloru czerwonego był w pełni świadomy i odpowiadał też inwestorowi. Zdawaliśmy sobie sprawę, że to abstrakcyjne dla obcokrajowców zestawienie graficzne będzie jednoznacznie odczytane przez rodaków. Obecnie nowa arena dopiero ugruntowuje się w świadomości mieszkańców. Czy stała się nową ikoną i jak wypełnia tę rolę – nie mnie to oceniać. Tutaj zdaję się przede wszystkim na próbę czasu.
